Περιοδικό

Έργα και ημέρες στην άκρη της ….. πραγματικότητας !

Έργα και ημέρες στην άκρη της ….. πραγματικότητας !

Της Χριστίνας Κάβουρα

Εκεί που ξεμύτιζε η άνοιξη,  εκεί που ερχόταν η ελπίδα, εκεί που πιστεύαμε στην λύτρωση  εκεί που περιμέναμε μέρες ήμερες και λαμπερές,  ξανά τα ….. κεφάλια μέσα !

Ναι,  θέλω να γράψω χαρούμενα πράγματα, να βουτήξω στα καθαρά νερά των αναμνήσεων,  να πιστέψω ότι όλο αυτό τέλειωσε,  αλλά ενώ είμαι πρόθυμη να περιμένω το καλύτερο, βγαίνει κάποιος κακός μάγος σε ένα παράθυρο της τηλεόρασης και παίρνει πίσω την πίστη μας στην …. Απελευθέρωση !

Ο εφιάλτης συνεχίζεται ακάθεκτος, θλιβερός,  με άγνωστα αποτελέσματα και άγνωστο βάθος στο μέλλον.  Ήδη ένας μήνας της ζωής μας ακυρώνεται,  μαζί με τους προηγούμενους, αμαυρώνεται από κάτι που δεν καταλαβαίνουμε απόλυτα, από κάτι κακό που σε καμιά περίπτωση δεν περιμέναμε. Όλος ο πλανήτης είναι μολυσμένος από μια δυστυχία που έχει κολλήσει στις ψυχές μας και δεν θέλει να μας εγκαταλείψει.

Στα πρόσωπα των συνανθρώπων μου βλέπω μια παραίτηση, μια θλίψη, μια αβεβαιότητα.  Ακόμα και ο φόβος δεν είναι πια τόσο ορατός, η οργή  που φέρνει η αβεβαιότητα για το αύριο τον έχει επικαλύψει.  Από την μια δεν είναι καλό για την ψυχολογία μας να ζούμε με το φόβο, από την άλλη είναι επικίνδυνο στις μέρες μας να μην έχουμε το φόβο που μας προστατεύει – θέλω να πιστεύω – από τα χειρότερα.

Επίσης  είμαι πολύ οργισμένη με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας  που δουλειά του δεν είναι να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου αλλά να επαγρυπνεί !  Εκατομμύρια είναι πια τα θύματα της πανδημίας  σε όλο τον πλανήτη και ο Παγκόσμιος Οργανισμός  Υγείας άργησε και να αξιολογήσει την κατάσταση και να λάβει μέτρα ! Χώρια που ακόμη δεν γνωρίζουν, και φυσικά δεν γνωρίζουμε  και εμείς πως προέκυψε αυτή η συμφορά !  Σε ποια  ασυνείδητη – συνείδηση θα χρεωθεί ?

Οι άνθρωποι ζητούμε στη ζωή μας χειροπιαστά μηνύματα. Θέλουμε από τούς πολιτικούς ειλικρίνεια, την υπόσχεση  ότι θα αγωνιστούν  για το καλύτερο. θέλουμε από τούς διάφορους λειτουργούς να εργασθούν με ευσυνειδησία  ακόμα και με  αυτοθυσία, θέλουμε αξιοπιστία στις υποσχέσεις που μας δίνονται απλόχερα.

Δυστυχώς η  εποχή μας  ενέχει μεγάλες  απογοητεύσεις,   διαπιστώνουμε ότι δεν είναι εύκολη  η ευτυχία που περιμέναμε από τον πολιτισμό μας, χώρια που ο πολιτισμός μας δέχεται απανωτά  κτυπήματα !

Εκεί  λοιπόν που περιμένουμε τις ειδήσεις να δούμε πως θα πάει το χάλι μας, σκάνε  και άλλα   διάφορα παρανοϊκά, σεξιστικά, αδιανόητα λες και ζούμε εντελώς στο θέατρο του παραλόγου, σε ένα παράλογο που υπεισέρχεται   σε πολλούς  τομείς της καθημερινότητάς μας,  ενώ οι πρωταγωνιστές   αυτού του νέου παραλόγου  μας σερβίρουν άκομψα και αδιάντροπα τις πιο γελοίες δικαιολογίες που μπορούν να φαντασθούν, και όλο αυτό θα ήταν για γέλια, ευπρόσδεκτα γέλια που μας λείπουν αυτή την εποχή που διανύουμε, αν δεν ήταν για κλάματα.  Πολλοί οι Φαλλοκράτες  που μαζεύτηκαν, και αυτών την ύπαρξη δεν την φανταζόμασταν σε τέτοιο μέγεθος,  ούτε που θα τολμούσαμε ποτέ να φαντασθούμε ότι το θέατρο, ναός της τέχνης  απέκτησε στοιχεία οίκου ανοχής για να το θέσω ευγενικά.

Γνωρίζοντας την ευαισθησία που διακρίνει τους ηθοποιούς, όλους τους ηθοποιούς , επαγγελματίες  αλλά  και ερασιτέχνες  περιμέναμε όλοι μια καλύτερη συμπεριφορά από μέρους των, περισσότερη ευγένεια και ήθος !

Άλλη μια απογοήτευση,  μήπως διανύουμε μια ακόμη εποχή απογοητεύσεων ?

Το θέατρο γεννήθηκε εδώ, στην Ελλάδα, απόλυτα σεβαστό πάντα,  και η διδαχή της Τραγωδίας αλλά και της Κωμωδίας ήταν και είναι διδαχή πολιτισμού !

Ψάχνω την άκρη από τον μίτο της Αριάδνης μήπως και κατανοήσω την βαθύτερη αιτία των πραγμάτων αλλά η άκρη όλο και μου ξεφεύγει ! Άλλωστε και η Αριάδνη απογοητεύθηκε !

 

 

 

 

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button