ΑΤΟΜΑ  ΠΟΥ  ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ

ΑΤΟΜΑ  ΠΟΥ  ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ

Της Χριστίνας Κάβουρα

Πολύ μου άρεσε η ιδέα του Ηλία να δημοσιεύσει στην έντυπη εφημερίδα  ΛΗΜΝΟΣ, την πρώτη του καινούργιου χρόνου, άτομα  που ξεχώρισαν και με τις πράξεις τους και  έκαναν  πιο ανθρώπινο το 2020,  έναν πραγματικά  δύσκολο χρόνο που βιώσαμε και ελπίζουμε  ακόμα   ότι οι όποιες  κακές προεκτάσεις του να γυρίσουν μόνιμα στο  παρελθόν. Ένας χρόνος που πρέπει …. να αποθηκευτεί εκεί που αποθηκεύονται ??   οι δύστυχοι για τους ανθρώπους χρόνοι ! Στην  «χαβούζα» των χρόνων !

Ξέρω ότι κάποιοι χαμηλών τόνων, μάλλον ενοχλήθηκαν από την προβολή τους, αλλά αφού ήταν ένα λαμπρό, γεμάτο ανθρωπισμό  παράδειγμα,  αυτό που με τόση αγάπη  πρόσφεραν, πρέπει να αναφέρεται !

Σε μια προβληματική και προβληματισμένη κοινωνία που ζούμε κάθε τι που προάγει τον Ανθρωπισμό, που βοηθά στην καθημερινότητα του νησιού,   που επιλύει θέματα ή κάνει τα πράγματα πιο όμορφα, πιο βατά, πιο ελπιδοφόρα είναι αξιοθαύμαστο και άξιο προβολής!

Στο θέμα εξοπλισμού του Νοσοκομείου, ξεχώρισαν οι Απανταχού Λημνιοί,  καμία έκπληξη αφού οι  Λημνιοί   της διασποράς έχτισαν το Νοσοκομείο και τώρα οι απανταχού Λημνιοί φροντίζουν για τον εξοπλισμό του, προσπαθούν να έχει επάρκεια για όλους !

Χαίρομαι  που όλοι μας αγαπάμε το νησί, κάποιες φορές δείχνουμε αυτή την αγάπη μας με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας,  η αγάπη πάντα βρίσκει τρόπους να εκδηλώνεται,  αναρίθμητοι οι δρόμοι της αγάπης,  ζωντανοί, κάποτε γεμάτοι  φαντασία και έκπληξη.

Για εμάς τους Λημνιούς είναι σημαντικό το νησί μας και αυτό είναι και λογικό και φυσικό, αλλά χαιρόμαστε περισσότερο όταν και ξένοι μας προσεγγίζουν με αγάπη, όταν προσπαθούν να καταλάβουν την ιστορία μας, όταν αγαπούν τον τόπο που αγαπούμε και εμείς, όταν η παράξενη ομορφιά αυτού του νησιού τους αγγίζει !

Θυμάμαι,  ερχόμουν με το πλοίο,  άλλωστε για εμάς τα πλοία είναι σημαντικά όπως και η θάλασσα που μας περιβάλει, δικιά μας και αγαπημένη θάλασσα το Αιγαίο, μια κυρία ξένη που ερχόταν για διακοπές στο νησί, όταν φάνηκε  το λιμάνι  και το κάστρο, ψάχνοντας με τα μάτια το τοπίο που δεν καταλάβαινε, γύρισε και μου είπε : «μα δεν έχει δένδρα !»

Έχει άλλες ομορφιές το νησί της απάντησα, κάπως θιγμένη που δεν «έπιανε»  την ομορφιά των βράχων, την ομορφιά του κάστρου που για εμένα καθώς ήταν αποτυπωμένη στην ψυχή μου, ήταν η αποκορύφωση της ομορφιάς !

Πάντα υπήρχαν ευεργέτες  που ξεχώριζαν και ξεχωρίζουν με την παρουσία τους, μικροί ή μεγάλοι, δεν έχει σημασία το τι προσφέρεις, αλλά το ότι προσφέρεις ! Ακόμα και η ελάχιστη προσφορά έχει τη σημασία της. Πάντα υπάρχει χώρος για προσφορά, πάντα υπάρχει τρόπος, πάντα υπάρχουν άνθρωποι που την περιμένουν.

Πολύτιμος ο τόπος μας, αυτός που γυρίζει ατέρμονα στον νου μας όταν λείπουμε, αυτόν που αγαπάμε  και  στον οποίον θέλουμε να γυρίσουμε, αυτόν που ξέρουμε, εκεί όπου ζουν και άλλοι με τα ίδια όνειρα με τις ίδιες παραστάσεις, οι δικοί μας άνθρωποι με τους οποίους μας συνδέει ο  χωροχρόνος,  ο χρόνος που  βιώσαμε  μαζί πάνω στον ίδιο αγαπημένο τόπο.

Μέσα από όλους αυτούς τους ανθρώπους που ξεχωρίζουν αλλά και από τους πολλούς άλλους που εργάζονται  σιωπηλά, γίνεται μια συλλογική προσπάθεια,  ώστε να υπάρχει μια αυτονομία στο νησί, να μπορούν οι άνθρωποι να παράγουν και να ζούνε στον τόπο τους, είμαστε ένα μεγάλο νησί με πολλές δυνατότητες που μάλλον πρέπει να αξιοποιηθούν καλύτερα !  Τώρα  που  και πολλοί τουρίστες ανακαλύπτουν τις ομορφιές του χώρου, πρέπει να διαφυλαχθεί ο χώρος αλώβητος, πρέπει να προστατευθεί αυτή η ομορφιά, να συνεχίσει να υπάρχει στον χωροχρόνο. Είναι ευαίσθητη η ομορφιά και πρέπει να προστατεύεται  από βαρβαρισμούς και άτοπες επεμβάσεις.

Οι πολλοί Καλλιτέχνες του νησιού, και είναι πολλοί και σε πολλούς τομείς της τέχνης, πρέπει να επαγρυπνούν περισσότερο γιατί οι καλλιτέχνες είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με την ομορφιά ! Έχουν την ευαισθησία να κατανοούν, να επαγρυπνούν, να διαφυλάσσουν!