Χριστούγεννα στον αστερισμό της Παράνοιας !

Χριστούγεννα στον αστερισμό της Παράνοιας !

Γραφει η Χρ. Κάβουρα

Είναι υλική η ευτυχία και σε πιο βαθμό ?  Υπάρχει κάποιο μέτρο μέτρησής της ? ή αν λύσουμε τα καθημερινά βιοποριστικά μας προβλήματα μας προσεγγίζει η κατάθλιψη και η παράνοια !

Προφανώς όλοι είμαστε κάπως καταπιεσμένοι από μια καθημερινότητα δύσκολη που οι ειδήσεις την κάνουν δυσκολότερη τουλάχιστον για τους πιο ευαίσθητους από εμάς ! Έτσι ψάχνουμε όλοι τη χαρά των εορτών μέσα σε μπόλικη χρυσόσκονη !

Δεν ξέρω τι τελικά θα βρούμε αλλά όλα τα μαγαζιά, τα δένδρα  σε δρόμους και αλέες, τα μπαλκόνια και τα παράθυρα της πόλης  γέμισαν φωτάκια, μπόλικα φωτάκια, πανέμορφα  σύμβολα χαράς.

Βόρεια συνεχίζεται ο πόλεμος ένας πεισματάρης πόλεμος που δεν θέλει να τελειώσει που κάπως περιθωριοποιήθηκε στις καρδιές μας λόγω διάρκειας και καινούργιου πολέμου με ….περισσότερο ενδιαφέρον στα νότια.

Θα στολίσουν Χριστουγεννιάτικα δένδρα οι Ουκρανοί και που θα τα στολίσουν ? Οι Χριστιανοί, Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Προτεστάντες γιορτάζουν υποτίθεται ειρηνικά τα Χριστούγεννα και προβαίνουν σε στολισμούς !

Τι θα στολίσουν οι Ρώσοι ? Θα προσευχηθούν οι πιστοί για την Ειρήνη ? (για ποια ακριβώς ειρήνη?)

Μα που είμαστε ?  Σίγουρα στο υποτίθεται !  Μήπως γέρασε η γιορτή  ή έχασε τα νοήματά της ?

Σίγουρα η γιορτή θα είναι πάντα εδώ,  πάντα το ίδιο νέα  κάθε χρόνο,  κάθε  25 Δεκέμβρη  θα γεννιέται Εκείνος σε μια φτωχή φάτνη  – πάντα ήταν  φτωχός  θέλοντας να πλουτίσει εμάς –  γεμάτος όμως θεϊκά σύμβολα, αστέρια και Μάγους,  έκπληκτους  βοσκούς  και πολλούς Αγγέλους να γλυκαίνουν τη νύχτα. Φτωχικός ο τόπος αλλά λαμπερή η βραδιά,   συμβολικά και βασιλικά τα δώρα ! Χρυσό, Λίβανο και Σμύρνα. Πικρή η Σμύρνα συμβόλιζε το θάνατο!

Ποιος   θυμάται  όμως ακόμα τα λόγια Του, ( Εκείνου,  που ήταν σκάνδαλο για τους Εβραίους και Μωρία για τους Έλληνες)  και ποιος αντιστέκεται ?

Ειρήνη, δικαιοσύνη, αγάπη !

Βλέπω να περνάνε στην οθόνη οχήματα γεμάτα αιχμάλωτους γυμνούς Παλαιστίνιους, μα που τους πάνε οι Εβραίοι ?   και αμέσως μετά αλλάζει το πλάνο  και μεταφερόμαστε στον στολισμό του Ροκφέλερ Σέντερ στην Νέα Υόρκη ! Όχι, ούτε αιδώς δεν υπάρχει !

Ιερός τόπος τα Ιεροσόλυμα,  γιορτάζει και η Βηθλεέμ, ενώ  παραδίπλα παιδιά σκοτώνονται, ρουκέτες πέφτουν,  βόμβες πέφτουν, άρματα μάχης λειώνουν τους δρόμους της Γάζας,  σφαίρες σκοτώνουν όποιον  βρουν στο δρόμο τους,  φρίκη οι  βασανισμοί των αόπλων, μια συνεχής φρίκη και ο κόσμος όλος απτόητος γιορτάζει τα Χριστούγεννα !

Εγωισμός, αλαζονεία, υποκρισία αφενός από τους «Μεγάλους» της γης και αφετέρου από εμάς τους μικρούς που οχυρωνόμαστε  στον μικρόκοσμό μας και χώνουμε το κεφάλι μας στην άμμο σαν τις στρουθοκαμήλους, γιατί όλη αυτή η συμφορά  συμβαίνει  μακριά από την αυλή μας !

Μα όχι δεν πρέπει να είναι υλική η ευτυχία ! Μέσα στο χάος που βιώνουμε  αλλά προσποιούμαστε επιτυχώς  ότι δεν το βλέπουμε,  κάνω πάλι την μετάβαση στην ανάμνηση !  Κάθε φορά που η πραγματικότητα στενεύει  με γυρίζει  πίσω η θύμηση στο νησί, εντάξει είναι  στο μυαλό μου ελαφρά ωραιοποιημένος ο κόσμος που ζούσαμε τότε, ίσως λίγο πιο καθαρός, σίγουρα πιο αθώος για εμάς τότε που εν πολλοίς ήμασταν αθώοι !

«Τα χριστουγεννιάτικα δένδρα ήταν πιο μικρά, πιο απλά,  στολισμένα, με λιγότερες χρυσές τρέσες και χρυσόσκονες, με περισσότερο βαμβάκι που αντικαθιστούσε το υποτιθέμενο χιόνι,  με λιγότερες  πολύχρωμες μπάλες αλλά με πολύ αγάπη και υπέροχα χάρτινα γελαστά αγγελάκια. Δεν υπήρχαν πολλά φαγητά  «γκουρμέ»  στο τραπέζι, αλλά το παραδοσιακό ψητό, το «αλανιάρικο» κοτόπουλο ή  η γαλοπούλα ήταν καλομαγειρεμένα και πεντανόστιμα.

Επίσης εκείνες τις μέρες μοσχομύριζαν όλα τα σπίτια από τους κουραμπιέδες της μαμάς, της κάθε νοικοκυράς που έφτιαχνε τα γλυκά της με μεράκι, τα φοινίκια και  τους σαμσάδες.  Πάντα ονειρεύομαι εκείνους τους τραγανούς, μελωμένους σαμσάδες !  Η γεύση τους με έχει στοιχειώσει.

Εμείς τα παιδιά, του τότε,  παίρναμε και κανένα  δώρο, τίποτα το φανταστικό,  το μοναδικό ή το ανεπανάληπτο,  δεν είχαν ανακαλυφθεί τα παιγνίδια με τις μπαταρίες στη Λήμνο,  ούτε τα παιγνίδια που κάνουν τα πάντα,  ούτε αυτά με το τηλεχειριστήριο,  ούτε βέβαια τα ηλεκτρονικά, υπήρχαν μόνο κάποια κουρντιστά    παιγνιδάκια, όχι πολύπλοκα αλλά πολύτιμα για μας,  μάλλον απλοϊκά  παιγνίδια που όμως  μας άφηναν μαγεμένους και κατάπληκτους !!!! Τις καλές χρονιές  παίρναμε  και ένα ζευγάρι παπούτσια»

Καλά Χριστούγεννα σε όλους