Ευχαριστιες στην Ελένη & Γιάννη Ψάρρα για το εκπληκτικό Μουσειο στο Θάνος ! Διαβάστε το όμορφο κείμενο!

Γράφει η Μαίρη Φυλλαδίτου

Αγαπητοί Λημνιοί συμπολίτες, Απανταχού!

Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου και ένα μεγάλο μπράβο στην Θανιώτισσα,  στην Κυρία Ελένη Ψάρρα,  το γένος Γκαβνούδια (καταγωγή από το χωριό μας Θάνος) και στον σύζυγο της, αγαπητό Κύριο Ιωάννη Ψάρρα (καταγωγή από τη Χίο), οι οποίοι με δική τους πρωτοβουλία, ονειρεύτηκαν, ανέλαβαν και υλοποίησαν την δημιουργία του “Λαογραφικού Μουσείου Παλαιών Αντικειμένων” στο Θάνος Λήμνου.

Τα εγκαίνιά του  πραγματοποιηθήκαν στις 12 Αυγούστου 2021,  όπου τίμησαν δια της παρουσίας τους εκπρόσωποι της  θρησκευτικής της πολιτικής ηγεσίας του νησιού, όλη η οικογένεια εξ Αμερικής των Ιδρυτών του Μουσείου, τα δύο εγγόνια της Κυρά Πλάντζενας στην οποία  ανήκε το σπίτι, το οποίο αγοράστηκε από την Ελένη Ψάρρα, ανακαινίστηκε και μεταβλήθηκε σε Μουσείο!

Ήρθαν ακομη στα Εγκαίνια, πολλοί φίλοι και μέλη του Φιλόπτωχου Συλλόγου εξ Αμερικής και από πολλά μέρη της Ελλάδας. Επίσης  συγχωριανοί μεταξύ τους και εγώ,  που σπεύσαμε να τιμήσουμε και να καμαρώσουμε αυτό το αληθινό στολίδι για το χωριό μας.

Προσωπικά η συγκίνησή μου ήταν μεγάλη. Αυτό που είδαν τα μάτια μου με εντυπωσίασε,  με ενθουσίασε!

Η κυρία μαζί με την κόρη της που ανέλαβαν την διακόσμηση όλων των χώρων, Πρασίνου Μαριάννα και η Ναταλί, έκαναν καταπληκτική δουλειά! Γωνίες με παλιές λάμπες, θυμιατά, σαμάρια, έπιπλα, μπρίκια, μύλους, καζάνια, βιβλία κ.ά. ήταν το μεταφορικό μέσον στο ταξίδι του χρόνου σε κείνα τα παλιά, δύσκολα αλλά τόσο νοσταλγικά χρόνια του μόχθου και του διαρκούς αγώνα επιβίωσης των φτωχών, μεροκαματιάρηδων ανθρώπων.

Όλα υπέροχα και θαυμαστά! Το πλέον αυτών, το ομοίωμα της Κύρα-Αγγέλικας (Φωτογραφία) ,  αγαπημένη θεία της Ελένης μας,  που της είχε και εκείνη ιδιαίτερη αδυναμία και όταν γελούσε λένε οι παλιοί, το γέλιο της ακουγόταν σ’ όλο τον Κάμπο μας. Με το βελονάκι της συνέχιζε να πλέκει στη θέση της, εκεί που άνηκε, στις καρδιές όλων μας.

Η συγκίνηση που ένιωσα εγώ, και η αδελφή μου μας έφερε δάκρυα στα μάτια, ειδικά  με την σκέψη των τεσσάρων αδελφών της οικογένειας Γκαβνούδια,  σε μικρή ηλικία τότε,  που οι γονείς τους τα πήραν και έφυγαν για την άγνωστη, μακρινή Αμερική σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Τότε που,  μικρό κοριτσάκι εγώ,  έτρεξα στην πλατεία  μας, μαζί με άλλους να τους αποχαιρετήσουμε.

Το θυμάμαι σαν τώρα όλο το σκηνικό, θυμάμαι ότι έκλαιγα. Προφανώς θα έκλαιγαν και οι μεγαλύτεροι. Η μανούλα μου κι αυτή. Πέρασαν τα χρόνια, τα παιδιά μεγάλωσαν, δούλεψαν, πόνεσαν το ψωμί της ξενιτιάς, πρόκοψαν αλλά δεν ξέχασαν τον τόπο τους και με αγάπη έρχονται τα καλοκαίρια, στέλνουν τα παιδιά τους, ερχόντουσαν οι γονείς τους και μαζί με το κουτί των αναμνήσεων ανοίγουν οι καρδιές όλων μας,  καμαρώνοντάς τους.

Να είστε πάντα καλά!

Μαίρη Φυλλαδίτου