Ευτυχώς, δεν κέρδισα!

Ευτυχώς, δεν κέρδισα!

 Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

 Δεν παίζω λαχεία και «τυχερά» παιχνίδια, αλλά αυτές τις μέρες έκανα μια εξαίρεση και πήρα ένα λαχείο. Πιο πολύ για να θυμηθώ τα νιάτα μου, τότε που κληρωνόταν το Λαχείο  Συντακτών την πρωτοχρονιά.

 Στην τηλεόραση οι διαφημίσεις όλες αυτές τις μέρες έλεγαν ότι θα μοιράσει εκατομμύρια, ότι έχει Τζάκποτ και ο μεγάλος τυχερός θα γίνει εκατομμυριούχος. Εγώ δεν ήθελα να κερδίσω τόσα πολλά, αλλά μόνο λίγα, το πολύ μέχρι 2.000 – 3.000 ευρώ, για να πληρώσω τους λογαριασμούς, το ρεύμα, τηλέφωνο, ΕΝΦΙΑ, φόρο εισοδήματος, τέλη κυκλοφορίας του αυτοκινήτου, ασφάλεια κλπ.

Ο αρχαίος μας Έλληνας πρόγονος Δημόκριτος είπε, Οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά Τύχη για να δικαιολογήσουν τη δική τους έλλειψη θέλησης.

Το να παίζει κανείς τυχερά παιχνίδια είναι και παράλογο και ανήθικο. Οι πιθανότητες για να κερδίσεις είναι απειροελάχιστες. Επίσης, για να κερδίσω εγώ πρέπει μια ολόκληρη πόλη σαν την Κατερίνη 80.000 άτομα να χάσουν αυτοί τα δικά τους λεφτά – κι αυτό δεν είναι σωστό, δηλαδή να χάσουν όλοι οι άλλοι για να κερδίσω εγώ.

Πες, όμως, ότι υπάρχει τύχη, ότι σπάζει ο διάολος το ποδάρι του και κερδίζω τον πρώτο αριθμό στο λαχείο, το ΛΟΤΤΟ, το ΤΖΟΚΕΡ, το ΚΙΝΟ ή το ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Τι θα γίνει κατόπιν μετά από αυτό;

• Πρώτα – πρώτα, πριν ακόμα εισπράξω τα λεφτά η εφορία θα βάλει χέρι και θα μου πάρει το 20% για φόρο.
• Θα με θυμηθούν όλοι, γνωστοί και άγνωστοι. Θα γίνω πιο δημοφιλής κι από το Δήμαρχο και τους βουλευτές. Δεν θα με αφήνουν ήσυχο, μέρα – νύχτα τηλεφωνήματα και επισκέψεις. Όλοι θα μου ζητάνε δανεικά και αγύριστα.
• Τα παιδιά και τα εγγόνια μου, όλοι έχουν ανάγκες, χρωστάνε, είναι άνεργοι, σπουδάζουν, έχουν κόκκινα δάνεια, και θα πρέπει να τους βοηθήσω.
• Η γυναίκα μου θα θέλει να αγοράσουμε μεγαλύτερο σπίτι και εξοχικό στη Χαλκιδική. Και να πάμε εκείνη την εκδρομή στο Παρίσι και στη Σκανδιναβία που της έχω υποσχεθεί εδώ και πολλά χρόνια αλλά όλο την αναβάλλω και έχει γίνει άπιαστο όνειρο. Επίσης θα με φάει με τη μουρμούρα της, να γράψω κινητά και ακίνητα στο όνομά της.
• Εγώ τώρα:

Να μην αλλάξω το παλιό SKODA Fabia 20/ετίας που έχω; Να μην πάρω ένα αμάξι της προκοπής; π.χ. μια Μερσεντές; Να μη πάρω μια βάρκα με 200/ρα εξωλέμβιο μηχανή για να πηγαίνω για ψάρεμα; Ένα τροχόσπιτο;

• Να μη δώσω για τους άπορους και τους πλημμυροπαθείς; Οι Σύλλογοι, πολιτιστικοί, χορευτικοί, φιλανθρωπικοί, η Φιλόπτωχος, όλοι αυτοί θα έρχονται να μου ζητάνε ενίσχυση. Επίσης και η εκκλησία για τους φτωχούς, για τα συσσίτια και την αποπεράτωση του ιερού ναού. Επίσης οι Γιατροί του Κόσμου, η Ιεραποστολή στην Αφρική, ο Σύλλογος για τα αδέσποτα σκυλιά και τα τραυματισμένα πουλιά, οι σύλλογοι για τα ορφανά παιδιά, για τους πρόσφυγες κλπ.
• Να μη δώσω κάτι και στο κόμμα; – Δεν ξέρεις τι γίνεται, μπορεί κάποτε να χρειαστούμε κάτι κανένα ρουσφέτι…

Και μετά από όλα αυτά, τι θα απομείνει; Θα μού τα φάνε όλα, οπότε θα ξαναμείνω πάλι ρέστος στην μιζέρια και θα περιμένω πάλι πότε θα πληρωθώ τη σύνταξη…

Το χειρότερο από όλα νομίζω ότι θα είναι οι εκβιασμοί. Οι αδίστακτοι κακοποιοί μόλις μάθουν ότι κέρδισα πολλά λεφτά θα με απειλούν να μού σπάσουν ή να κάψουν το αυτοκίνητο, να απαγάγουν τον εγγονό μου, θα ζητάνε λύτρα και άλλα τέτοια φοβερά και τρομερά. Οπότε θα χάσω τον ύπνο μου και θα βλέπω συνέχεια εφιάλτες.

Θα πρέπει να μεταναστεύσω σε μια μακρινή χώρα στη Νότια Αμερική, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, φορώντας περούκα…

Οπότε, ευτυχώς που δεν κέρδισα, και έχω ήσυχο το κεφάλι μου!