“Εφυγε” η αγαπημένη μας  Δήμητρα (Μίκα)  Χήρα Μιχαήλ Μελισσά- Και ένα Ποίημα της

Στις 24 Αυγούστου 2022 πέθανε στην Αθήνα η αγαπημένη μας  Δήμητρα (Μίκα)  Χήρα Μιχαήλ Μελισσά και κηδεύτηκε στις 26 Αυγούστου στο Κοιμητήριο της Ν. Σμύρνης.

Κόρη του δασκάλου Παναγιώτη Δ. Νεοφύτου γεννήθηκε στην Πάφο της Κύπρου και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Παντρεύτηκε τον Καλύμνιο γιατρό-ακτινολόγο, Μιχάλη Λ. Μελισσά. ΄Ηρθανε το 1952  <<προσωρινά>> στη Λήμνο και ζήσανε   πάνω από 20 ευτυχισμένα  χρόνια στο Νησί, που τ’ αγάπησαν σαν αληθινή τους πατρίδα. Αποκτήσανε δυό παιδιά, τον Λουκά και τη Μάγια. Μετά τον απροσδόκητο θάνατο του πολυαγαπημένου της Μιχάλη (1973) ζούσε στην Αθήνα με τα παιδιά της, τους γονείς της και τά αδέρφια της, χωρίς ποτέ να σταματήσει να ανατροφοδοτεί δυνατά τους άρρηκτους ουσιαστικούς, συναισθηματικούς και κοινωνικούς δεσμούς με το νησί μας. Δυναμική, με μεγάλη αγάπη στα γράμματα, με έντονη προσωπικότητα και κοινωνική ευαισθησία, συμμετείχε με ενθουσιασμό εθελοντικά, ήδη από τον ερχομό της στη Λήμνο σε δράσεις της εποχής, προσφοράς και αδελφοσύνης. Αργότερα στην Αθήνα ως εθελόντρια του Ελληνικού Ερυθρού  Σταυρού επι  35-40 και πλέον έτη, υπηρέτησε με θερμή συνέπεια στην φροντίδα των αστέγων και στον αγαπημένο της <<Φάρο Τυφλών Ελλάδας>>, που ευγνώμων, μεταξύ άλλων, παρέστη θερμά στην εξόδιο ακολουθία.

Εξέδωσε μια ποιητική συλλογή με τίτλο <<Μεταξύ μας>> με ποιήματά της, των ετών 1957-1967, σε ηλικία δηλ.περίπου των 30-40 χρόνων της. Συνέχισε να γράφει αλλά δεν εξέδωσε άλλη. Απ την ποιητική της αυτή συλλογή δημοσιεύουμε το ποίημα <<Το πυροφάνι μου >>

Πέθανε σε ηλικία 97 χρόνων. Αγωνίστρια και αξιοπρεπής μέχρι τέλους.

Νάναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει…

ΤΟ ΠΥΡΟΦΑΝΙ ΜΟΥ

Ψάχνω να βρω

άσπρο λιμάνι

μ΄ουράνιο τοξο

και κει να σπρώξω

το πυροφάνι

γυαλό – γυαλό

Οι δισταγμοί                    

μου το βαραίνουν.

Γυμνά τα ξάρτια !

κι άναστρα βράδια

το παγιδεύουν.

Μοιάζω… δειλή.

Ψάχνω… Θα βρω

άσπρο λιμάνι

μ΄ουράνιο τόξο

κι εκεί να σπρώξω

το πυροφάνι.

Όρτσα γυαλό

Δεν θέλω κει

να το προσμένουν

Ινδονιρβάνες.

Θέλω καμπάνες

θάρρος ν΄αγγέλλουν

και προκοπη .

Να ζήσω δω

στ΄ άσπρο λιμάνι

κι αφρούς κι αστέρια

και περιστέρια

μ΄ ελιάς κλωνάρι

να χαιρετώ.

Πάντα γιορτή

“Τέχνης κι ειρήνης”

Βρέφη – Μεγάλοι

Νέγροι και Γάλλοι

αδελφοσύνης

“Δόξα Πατρί”