Είναι άραγε αμαρτία να κάνει κάποιος σεξ τη Μεγάλη εβδομάδα ή όχι;

Είναι αμαρτία το σεξ στις περιόδους νηστείας;
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Όλες οι θρησκείες περιλαμβάνουν περιόδους νηστείας κατά την διάρκεια της οποίας οι πιστοί είναι εγκρατείς, απέχουν από τις σωματικές απολαύσεις και αποφεύγουν τους πειρασμούς. Η Χριστιανική Ορθόδοξη Εκκλησία επιβάλλει την αποχή απ΄το το σεξ όχι μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά και σε όλες τις ημέρες νηστείας μέχρι την ημέρα του Πάσχα. Επίσης η αποχή από το σεξ ισχύει κατά την 15νθήμερη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου (πριν από την Κοίμηση της Θεοτόκου), κατά την 40ήμερη νηστεία των Χριστουγέννων (από τις 15 Νοεμβρίου μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου), καθώς και όλες τις Τετάρτες και Παρασκευές του χρόνου. Επίσης το σεξ δεν επιτρέπεται τις παραμονές όπου οι πιστοί προσέρχονται στην Εκκλησία για να εξομολογηθούν, όπως και τις Κυριακές πριν τη Θεία Κοινωνία.
Είναι άραγε αμαρτία να κάνει κάποιος σεξ τη Μεγάλη εβδομάδα ή όχι;
Το σεξ συνοδεύεται από ικανοποίηση και απόλαυση. Είναι το κίνητρο και η ανάγκη της ανθρώπινης ζωής και της συντροφικής σχέσης.
Ας δούμε τη γνώμη ενός ιατρού, του νευρολόγου και ψυχίατρου Δρ. Θάνου Ασκητή:
«Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες οι περισσότεροι έχουν ήδη μπει σε μια διαδικασία βασανισμού του μυαλού τους για το αν θα επιλέξουν τον δρόμο του Θεού ή τον δρόμο της απόλαυσης, δίνοντας το προσωπικό τους συγχωροχάρτι στο στομάχι τους και τη σεξουαλική τους έκφραση.
Αν το καλοσκεφτούμε, οι άνθρωποι πάντα κατακλύζονται από ένα σωρό διλήμματα. Και για έναν περίεργο λόγο το σεξ είναι δυστυχώς πολλές φορές το ένα σκέλος των αδικαιολόγητων αυτών διλημμάτων. Μερικά παραδείγματα: σεξ για πρώτη φορά, να το κάνω τώρα ή να το αφήσω γι’ αργότερα; Σεξ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, να το κάνουμε ή θα βλάψουμε το έμβρυο; Σεξ στην τρίτη ηλικία, να το κάνουμε σε αυτή την ηλικία ή είμαστε πλέον πολύ μεγάλοι; Πάντα υπάρχει κάτι που μας φέρνει αντιμέτωπους με την επιθυμία να κάνουμε σεξ, είτε αυτό είναι οι ενδόμυχες αντιλήψεις μας, είτε η παραπληροφόρησή μας, είτε η ενοχή μας, είτε οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, όπως συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση.
Πολλοί άνθρωποι, ιδιαίτερα εκείνοι που θεωρούν τους εαυτούς τους βαθιά θρησκευόμενους, έρχονται πραγματικά αντιμέτωποι με αυτό το δίλημμα. Κάποιοι τηρούν τους μισούς κανόνες της νηστείας, δηλαδή μένουν μόνο στους διατροφικούς περιορισμούς και δεν προχωρούν σε αποχή και από τη σεξουαλική πράξη. Υπάρχουν και εκείνοι που καταφέρνουν να είναι πραγματικά εγκρατείς και αποκλείουν οποιαδήποτε σεξουαλική απόλαυση κατά τη διάρκεια αυτής της γεμάτης θρησκευτικού νοήματος περιόδου. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι δεν είναι μόνο η αποχή από το σεξ αυτή που κανονικά συνοδεύει τη νηστεία, αλλά και η αποχή από οποιαδήποτε σεξουαλική διέγερση, όπως η αυτοϊκανοποίηση.
Γιατί όμως οι περισσότεροι προβληματίζονται μόνο για τη συγκεκριμένη περίοδο της νηστείας; Τις άλλες παύει κανείς να πιστεύει ότι είναι καθήκον του να είναι καλός χριστιανός; Επιπλέον, τι γίνεται όταν μέσα στο ζευγάρι ο ένας από τους δύο θέλει να μείνει πιστός στις θρησκευτικές του αντιλήψεις, ενώ ο άλλος πιστός στο κρεβάτι του; Ποιου η επιθυμία έρχεται σε προτεραιότητα και πρέπει να ικανοποιηθεί;
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξετάσουμε το θέμα μόνο από την επιστημονική πλευρά.
Διατροφικά, μπορεί να έχει ουσιαστικό όφελος ο άνθρωπος που επιλέγει να νηστέψει, καθώς αποτοξινώνει τον οργανισμό του, τρεφόμενος με πιο ισορροπημένα, υγιεινά, θρεπτικά και λιγότερο επεξεργασμένα τρόφιμα. Από άποψη σεξουαλικής υγείας, η αποχή από το σεξ δεν προσφέρει κάποια οφέλη. Αντιθέτως, μια σταθερή καλή σεξουαλική ζωή έχει πολλά περισσότερα θετικά για την ψυχική και τη σωματική υγεία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αν απέχεις για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα, όσο διαρκεί δηλαδή η νηστεία, θα πάθεις κάποιο τραγικό κακό. Ούτε σημαίνει υποτίμηση στις βαθιές και ειλικρινείς θρησκευτικές αρχές που κουβαλάει καθένας μας. Στεκόμαστε, όμως, ως ειδικοί ψυχικής υγείας, στο γεγονός ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, όπως και οι γενικότερες αντιλήψεις με τις οποίες είναι εφοδιασμένος κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι εναρμονισμένες μέσα του και να τις διατηρεί με τρόπο που τον κάνουν να νιώθει καλά με τον εαυτό του. Τότε μόνο είναι πραγματικά σίγουρος για τις επιλογές του, επιμένει σε αυτές με κάθε κόστος και τις υποστηρίζει μέχρι τέλους.
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή κάποιου να ακολουθήσει πιστά τους κανόνες της νηστείας, συμπεριλαμβανομένης και της αποχής από το σεξ, είναι μια καθαρά προσωπική επιλογή.
Κάποιος που αισθάνεται ότι δεν είναι ανήθικος ή ένοχος με το να έχει σεξουαλική ζωή επειδή το θεωρεί αναγκαίο και εκφραστικό δεν παγιδεύεται σε αυτές τις έννοιες, ούτε καταπιέζει τη σεξουαλική του διάθεση. Αν, από την άλλη μεριά, αυτός που πνίγει την ηδονή του και στερείται τη σεξουαλική απόλαυση υποφέρει και προτιμά να τα έχει καλά με τον Θεό αλλά άσχημα με τον εαυτό του, νομίζω πως ακυρώνεται και βασανίζεται, πέφτοντας στο κενό της υποκρισίας να νιώθει ηθικός μεν, αλλά εκτελώντας μια καταναγκαστική εντολή του φόβου που κουβαλάει συνδέοντας το σεξ με την αμαρτία.
Η θρησκευτική πίστη και κατά συνέπεια ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει ο καθένας να την εκφράσει είναι ένα πολύ προσωπικό βίωμα, το οποίο θα έπρεπε να μας προσφέρει μόνο εσωτερική αγαλλίαση και όχι αναστάτωση. Η νηστεία είναι ψυχική επιλογή και σωματική υπακοή. Η σεξουαλικότητα είναι φυσική αίσθηση και ψυχική έκφραση. Η συντροφικότητα είναι και τα δύο. Διαλέγεις αυτό που σε εκφράζει και επιλέγεις χωρίς ενοχή και φόβο τον τρόπο που θα κάνει εσένα και τον σύντροφό σου να νιώθετε καλά. Άλλωστε, αν περιμένεις την Ανάσταση για να κάνεις σεξ, φέξε μου και γλίστρησα!».