ΕΙΣ ΤΙΜΗΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΝ  ΧΡΗΣΤΟΥ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΕΙΣ ΤΙΜΗΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΝ  ΧΡΗΣΤΟΥ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

Ενώ περιμέναμε να γιορτάσουμε, ευφροσύνως, το Πάσχα του καλοκαιριού, την Κοίμηση και την εις ουρανούς Μετάστασιν της Παναγίας μας, την μητέρα όλων μας και της σκέπης του Έθνους μας, ήλθε, ως αστραπή και βροντή εν αιθρία, η είδηση του θανάτου του λίαν αγαπητού μας Χρήστου Ρουμελιώτη.  Συγκλονιστήκαμε κυριολεκτικά για την αιφνίδια αναχώρησή του για την αιωνιότητα. Έσπευσε να συναντήσει τον Κύριο, που τόσο αγάπησε και με τόσο ζήλο υπηρέτησε, λόγω και έργω ως καθηγητής Θεολόγος.

Όλα τα χρόνια της επίγειας ζωής του ήταν πολύκαρπα και καλλίκαρπα, χρόνια δοσμένα στο  Θεό. Γι΄ αυτό πιστεύουμε ακράδαντα ότι τον κατέταξε εκ δεξιών Του, μεταξύ των δικαίων και των αγίων Του ο Κύριος.

Ο αείμνηστος Χρήστος είχε παιδική ψυχή, άκακος, απλός, καταδεκτικός, σε πλησίαζε πάντα με χαμόγελο και διακριτικό χιούμορ.

Γεννήθηκε στον Κοντιά Λήμνου 1961. Ήταν ο τρίτος κατά σειρά από τους πέντε γιούς του παπά – Παναγιώτη Ρουμελιώτη, εφημέριου, για πολλά χρόνια, στην ενορία του Κοντιά με φιλανθρωπική και πνευματική δράση.

Χαραγμένη στην καρδιά των κατοίκων του Κοντιά παραμένει ακόμη η μνήμη του μακαριστού παπά – Παναγιώτη.

Ο Χρήστος υπήρξε μαθητής του Γυμνασίου Λήμνου, στις πρώτες τάξεις και τελείωσε σε Γυμνάσιο Αθηνών, αφού μετεγκαταστάθηκε όλη η οικογένεια του στην Αθήνα. Τελείωσε τη Θεολογική Σχολή Αθηνών, και μετά την στρατιωτική θητεία του, διορίστηκε στη μέση εκπαίδευση ως καθηγητής Θεολόγος. Υπηρέτησε σε πολλά σχολεία, όπου άφησε στίγμα του άξιου και καλού εκπαιδευτικού.

Με πάθος αγαπούσε τη Λήμνο γι’ αυτό ζήτησε μετάθεση με τη γυναίκα του, για το Γυμνάσιο της Μύρινας και υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια. Ανήσυχο πνεύμα όπως ήταν ζήτησε απόσπαση για τα Ελληνικά σχολεία της Αφρικής, μαζί με την γυναίκα του και υπηρέτησε εκεί για τέσσερα χρόνια, αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες και κινδύνους. Και εκεί έδωσε στους μαθητές του τον καλύτερο εαυτό του. Μετά εγκαταστάθηκαν μονίμως στην Κόρινθο, πατρίδα της γυναίκας του και υπηρέτησε μέχρι την ώρα που τον εκάλεσε ο Θεός.

Έκανε έναν ευλογημένο γάμο με την εκλεκτή συνάδελφό του Δήμητρα Παραδίση, καθηγήτρια Γαλλικών.

Ο Θεός του χάρισε τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι, που ανέθρεψαν << εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου>>. Εκλεκτά και τα τέσσερα. Τελείωσαν όλα πανεπιστημιακές σχολές και εν συνεχεία έκαναν μεταπτυχιακές σπουδές. Και ενώ ήλθε η ώρα για να απολαύσουν τους κόπους και τις θυσίες, που έκαναν, για τα παιδιά τους και να χαρούν, πήρε το δρόμο για την αιωνιότητα, γιατί έτσι έκρινε ο Θεός. Από τον Ουρανό τώρα θα προσεύχεται για τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Από εκεί ψηλά θα χαίρεται και θα καμαρώνει τας προόδους των παιδιών του.

Ολοκάρδια συλλυπητήρια στη σύζυγό του Δήμητρα και στα εκλεκτά παιδία του. Να καμαρώνουν που είχαν ένα τέτοιο σύζυγο και πατέρα. Και πιστεύω ότι θα ακολουθήσουν στη ζωή τους το παράδειγμά του.

Θερμά συλλυπητήρια στη Μητέρα του, τη σεβαστή μας πρεσβυτέρα Βενετία και στα αγαπητά μας αδέλφια του.

Αγαπητέ Χρήστο, αιωνία σου η μνήμη και καλό Παράδεισο.

Οικογένεια Νικολάου Πυρομάγλου