Ελλάδα, η χώρα των κρυμμένων θησαυρών

Ελλάδα η χώρα των κρυμμένων θησαυρών

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Πριν από λίγες ένας 53χρονος συμπατριώτης μας από τη Λάρισα εγκλωβίστηκε σε μια σπηλιά του Ολύμπου και θάφτηκε ζωντανός όταν το «κυνήγι» για χρυσές λίρες μετατράπηκε σε εφιάλτη. Σε βάθος 35 μέτρων έμεινε θαμμένος για σχεδόν 12 ώρες πριν αφήσει την τελευταία του πνοή. Πολλοί άλλοι στο παρελθόν έχουν αποπειραθεί να ψάξουν για λίρες στην ευρύτερη περιοχή από τη Ροδιά μέχρι τη Ραψάνη, όπου υπάρχουν πάρα πολλές σπηλιές. Μια από αυτές, η Σπηλιά του Μάγγου, υπήρξε τραγική για τον 53χρονο χρυσοθήρα. Είναι μια σπηλιά με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, αλλά παραμένει αναξιοποίητη.

Μετά την οικονομική κρίση του 2010 που συρρίκνωσε τα εισοδήματα μας, η χρυσοθηρία εξαπλώθηκε στη χώρα μας σαν επιδημία. Όλο και περισσότεροι άρχισαν να αναμοχλεύουν μύθους, θρύλους, μαρτυρίες, πληροφορίες, ιστορικές πηγές, φιρμάνια και χάρτες. Να κλείνουν συμφωνίες με εργολάβους για εκσκαπτικά μηχανήματα, να αγοράζουν χωράφια για να τα οργώσουν, σπίτια για να τα γκρεμίσουν προκειμένου να βρουν τον θησαυρό. Κάποιοι βρήκαν αυτά που έψαχναν και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν από τη χώρα. Οι ληστές και οι πειρατές προτιμούσαν να απαλλαγούν σύντομα από τα πολύτιμα φορτία τους και έτσι επέλεγαν να τα κρύβουν σε εύκολα αλλά ταυτόχρονα δυσπρόσιτα σημεία, όπως χαράδρες, πηγάδια ή σπηλιές. Επίσης πολλούς θησαυρούς άφησαν και οι Τούρκοι πριν φύγουν από την Ελλάδα. Το αγαπημένο τους χρηματοκιβώτιο ήταν το καζάνι και σπανιότερα το πιθάρι. Έκρυβαν τους θησαυρούς τους χρησιμοποιώντας σαν δόλωμα ένα μικρότερο δίπλα του και σε μικρότερο βάθος, ώστε όποιος τον έβρισκε να σταματούσε εκεί. Τα σημάδια τους ήταν η στάχτη, τα κάρβουνα και ο ασβέστης, μια και το πέρασμα του χρόνου δεν αλλοιώνει αυτά τα υλικά.

Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται. Το έχουμε στο αίμα μας οι Έλληνες να ψάχνουμε να βρούμε το κερδοφόρο λαχείο, το τζάκποτ στο Τζόκερ, τον θησαυρό που θα μας κάνει ξαφνικά πλούσιους.

Αμέτρητοι είναι, όπως φαίνεται, οι κρυμμένοι θησαυροί στην Ελλάδα. Κανείς δεν γνωρίζει αν υπάρχουν, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή απόδειξη για την υπαρξή τους, ωστόσο οι θρύλοι παρακινούν πολλούς να γίνουν Ιντιάνα Τζόουνς.

Όλοι ονειρεύονται σεντούκια με τις λίρες, πολύτιμους λίθους και βυζαντινά κειμήλια απ’ τις επιδρομές του Αλή Πασά.

Πρόσφατα οι χρυσοθήρες παραλίγο να γκρεμίσουν ένα ιστορικό πέτρινο γεφύρι στην Καρδίτσα, καθώς, μέσα στην πλάνη τους και στη θολούρα τους πίστευαν ότι εκεί βρίσκεται ο θησαυρός που τόσο πολύ λαχταρούσαν. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν πως είναι στην Κέρκυρα. Άλλοι πάλι λένε πως βρίσκεται κάπου στην Λευκάδα, ενώ μερικοί υποστηρίζουν πως τον θησαυρό τον πήρε ο γιος του όταν πήγε στην Κιουτάχεια.

Ένας άλλος διάσημος κρυμμένος θησαυρός είναι η γουρούνα με τα εφτά χρυσά γουρουνάκια που την ψάχνουν παντού. Ο θρύλος μιλά για ένα γλυπτό σε σχήμα γουρούνας από μασίφ χρυσό. Η ιστορία πρωτοακούστηκε στην Ιεράπετρα της Κρήτης, όταν Γάλλοι αρχαιολόγοι ισχυρίστηκαν πως είχαν βρει μία χρυσή γουρούνα με τα χρυσά γουρούνια της. Η άλλη ιστορία έχει κέντρο την Δεκέλεια Αττικής όπου εκεί λέγεται πως βρέθηκε ένα κασόνι με μία χρυσή γουρούνα, τμήμα της συλλογής των πρώην βασιλιάδων. Στην Έδεσσα λένε ότι η γουρουνίτσα είναι θαμμένη κάτω από ένα αιωνόβιο δένδρο. Οι Λαμιώτες ξέρουν άλλη εκδοχή. Πιστεύουν ότι βρίσκεται κάτω από την πλατεία Λαού και εκεί μάλιστα υπάρχουν πολλά χρυσά γουρούνια.

Ένας άλλος μεγάλος θησαυρός είναι του πλουσιότερου Τούρκου του Μοριά, του Κιαμίλ-μπέη στην Κόρινθο. Πολλοί πιστεύουν πως ο θησαυρός του έμεινε στα αζήτητα, όταν κατά την επανάσταση συνελήφθη και φυλακίστηκε. Η αξίας της περιουσίας του σύμφωνα με οθωμανικά έγγραφα από το 1800 υπολογίζεται στα 500 εκατομμύρια, ενώ κάτοικοι του Κιάτου θεωρούν πως η περιοχή τους είναι η επικρατέστερη για την εύρεση αυτού του θησαυρού. Πάντως, μέχρι σήμερα δεν έχουν βρει απολύτως τίποτα. Στην ίδια περιοχή, οι επίδοξοι Ιντιάνα Τζόουνς αναζητούν πέρα από τον θησαυρό του Κιαμίλ Μπέη και το αυτοκρατορικό ξίφος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, πάνω στο οποίο υπάρχουν μεγάλες πολύτιμες πέτρες.

Τα κλοπιμαία του λήσταρχου Παπακυριτσόπουλου στην Φθιώτιδα έχουν την δική τους ιστορία Αυτός όχι μόνο κατάφερε και έκλεψε πολλά πανάκριβα λάφυρα, αλλά μάλιστα τα έθαψε κάπου στο βουνό Οίτη. Ο λήσταρχος δεν πρόλαβε να ξεθάψει το θησαυρό και πέθανε ξαφνικά από τα πυρά των αστυνομικών αρχών.

Η Ροδόπη είναι ένα άλλο μέρος με τρεις κρυμμένους θησαυρούς που σχετίζονται με τον Καρά Αλή, τον Πέτκόφ και τον Βαλσάμ Βοεβόδα. Αναφορικά με τον πρώτο, υπάρχει ο μύθος πως ο Καρά Αλή κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας συγκέντρωσε χρυσαφικά, λίρες και ασημικά από ληστείες τα φόρτωσε σε εφτά καμήλες και τα έβαλε μέσα σε μία σπηλιά κάπου στην Ροδόπη. Εκεί έφραξε την είσοδο με έναν τεράστιο βράχο, με αποτέλεσμα όσοι βλέπουν σήμερα σπηλιά με βράχο στην Ροδόπη να τους μπαίνουν ιδέες… Όσον αφορά τον Πέτκοφ, υπάρχουν ακόμη κάποιοι που αναζητούν τα ξυλοκιβώτια γεμάτα κοσμήματα και λίρες του κομιτατζή. Σχετικά με τον κλέφτη Βαλσάμ Βοεβόδα, αυτός έζησε και ενέργησε στην Κομοτηνή, με αποτέλεσμα πολλοί ντόπιοι να πιστεύουν πως κάπου έχει κρύψει την αμύθητη περιουσία του που έχει βγάλει από τις ληστείες. Και κάπως έτσι ξεχύνονται στα βουνά…

Στα βουνά της Πρέβεζας εδώ και χρόνια κάτοικοι αναζητούν τον θησαυρό του Πύρρου (ο οποίος έζησε στο 300 π.Χ.) και ήταν βασιλιάς των Μολοσσών. Λέγεται πως μετά τους πολέμους του βασιλιά στην Ιταλία, ο Πύρρος κατάλαβε πως η ώρα που θα χάσει την ζωή του σε κάποια μάχη δεν αργεί και έτσι διέταξε να θαφτούν όλα του τα πλούτη σε κάποιο βουνό κοντά στην Πρέβεζα…

Στην Πελοπόννησο ο πιο φημισμένος θησαυρός σχετίζεται με τον λήσταρχο Λύκου ή Λύγγου, από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Αυτός ο λήσταρχος που έζησε τον 19ο αιώνα έκρυβε ανεκτίμητα χρηματικά ποσά (σε χρυσό) σε υπόγειες στοές του Μαίναλου, κι από την άλλη ο καπετάν Πέρδικας (του ΕΛΑΣ-Ελληνικού Απελευθερωτικού Στρατού- από τα κατοχικά στρατεύματα) έκρυψε εκεί χρυσές λίρες.
Το καλοκαίρι του 2000, δύο Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες με καταγωγή από Αρκαδία και Λακωνία αντίστοιχα έφεραν ένα ειδικό και πανάκριβο ηλεκτρομαγνητικό μηχάνημα από τις ΗΠΑ με υπερσύγχρονο Scanner. Έψαξαν στο Μαίναλο, αλλά δεν βρήκαν απολύτως τίποτα.

Στην Ήπειρο έχουν «χούι» να ψάχνουν θησαυρούς με χρυσές λίρες και συγκεκριμένα αυτές που πιθανώς έχουν κρύψει οι αντάρτες. Αυτή την φορά, λοιπόν, στο στόχαστρο των ειδικών είναι και οι λίρες που πετούσαν οι Άγγλοι με στόχο να ενισχύσουν την ελληνική αντίσταση -συγκεκριμένα τις δυνάμεις του Ζέρβα- οι οποίες δεν έφτασαν όλες στον στόχο τους. Πρέπει βέβαια να επισημανθεί ότι οι λίρες δεν ήταν της βασίλισσας της Αγγλίας, αλλά ο ελληνικός χρυσός που είχε φυγαδευτεί στην Αίγυπτο και κατέληξε στο Λονδίνο.

Πού, όπως, έκρυβαν οι αντάρτες τις χρυσές λίρες και τι σημάδια άφηναν για να μπορούν αργότερα να αναγνωρίσουν το μέρος;

Οι αποκρύψεις γίνονταν συνήθως γρήγορα, βιαστικά και κάτω από συνθήκες πίεσης. Γι’ αυτό όπου βρέθηκαν αντάρτικες αποκρύψεις δεν ήταν πολύ βαθιές. Ήταν για παράδειγμα στους 30 πόντους έως 80 πόντους. Τα δέντρα που προτιμούσαν οι αντάρτες, και σε παρόμοια δέντρα βρέθηκαν χρυσές λίρες, ήταν:
Πεύκα, δρυς, καστανιά, ακακία, ιτιά, οξιά, κρανια, λεύκα, κερασιά, καρυδιά. Σκάλιζαν και χάραζαν με την ξιφολόγχη τους πάνω στον κορμό του δέντρου κάποια σύμβολα που να μπορούν να τα αναγνωρίσουν από τα άλλα δέντρα εύκολα μέσα στο δάσος. Ή κάποιο δέντρο από μόνο του ήταν πολύ χαρακτηριστικό και δε χρειαζόταν να το σκαλίσουν. Τέτοιο χαρακτηριστικό δέντρου θα μπορούσε να είναι μια κουφάλα, μια πλάκα πέτρας, έναν βράχο, ένα μπηγμένο πάσαλο, μια στοίβα πέτρες. Προσοχή: Εκτός από τις λίρες έκρυβαν και: στρατιωτικό υλικό, οπλισμούς, σφαίρες και άλλα αντικείμενα με παρόμοιο τρόπο.

Οι οργανωμένες αποκρύψεις ανταρτών δε μοιάζουν με τις παραπάνω, καθώς έκρυβαν με διαφορετικό τρόπο, με εντολή του ανώτερου «καπετάνιου» και με οργανωμένο σχέδιο, πολύ βαθύτερα και πολύ πιο σίγουρα. Δεν είχαν σημάδια μόνο τα δέντρα, αλλά και πολλά άλλα, π.χ. σχηματισμός διάφορων ζώων και σύμβολα όπως, άλογο, κατσίκι, πρόβατο, ψάρι, φίδι, λαγός, ζαρκάδι, ελάφι, γουρούνι, λύκος, σκύλος, αλεπού, γαϊδούρι, μουλάρι, μία χελώνα, βράχια- ομοιώματα που σχηματίζουν μορφές ζώων, ανθρώπων κλπ. Π.χ μια χελώνα, μια αρκούδα, ένας λόφος που μοιάζει με αυγό, μια πυραμίδα, ένας βράχος που μοιάζει με σέλα.

Υπήρχαν και σκαλιστά σημάδια όπως αρκούδα, γουρούνι, ζαρκάδι ελάφι, λύκος, λαγός, φίδια, αετός, γεράκι, κουκουβάγια, μπούφος, περιστέρι, πέρδικα, κόκορας, κότα, κλώσα, κλώσα με πουλάκια στην πλάτη, κότα με αυγά, γουρούνι με γουρουνάκια, πατημασιά ανθρώπου, πατημασιά ζώου, πέταλο, φεγγάρι, ήλιος, κοντακιές σε βράχια, τρύπες σε πέτρα, πιάτα, κουτάλια, πιρούνια, μαχαίρια, ποτήρια, καντάρια, ζυγαριές, ανθρώπινη παλάμη, γυναίκα να γνέθει, μυλόπετρα, παπάς, λεκάνη, σκάφη, καρέκλα, σέλα, σκαλοπάτια, δέλτα, μπακλαβάς, ρόδα από κάρο, γέφυρες, σπηλιές, τάφους, μνήματα, εκκλησίες, εκκλησάκια, παρεκκλήσια, ναούς, καταρράκτες, βράχια.
Τα σημεία που επιλέγονταν ήταν:

* Σε ένα σταθερό σημείο που θα μπορούν να το αναγνωρίσουν και μετά από αρκετά χρόνια για να μπορέσουν να ξαναβρούν αυτά που έχουν κρύψει.
* Σε δέντρα μοναδικά στο είδος τους, με κάποια χαρακτηριστικά όπως π.χ. ένα μεγάλο δέντρο
* Σε πήγες, πηγάδια & εκκλησίες, σωρούς από πέτρες, στοίβες από πέτρες
* Σε βράχια & μύλους, γέφυρες, καταρράκτες
* Σε διασταυρώσεις δρόμων & διασταυρώσεις ποταμιών
* Σε κάποια σημάδια, σε βράχια και σε πέτρες που έχουν σχεδιάσει ή σκαλίσει οι ίδιοι.
* Στοίβες από πέτρες σε τάφους.
* Ένας λοστός από πάσσαλο καρφωμένο ή ένας πάσσαλος σιδερένιος από ράγα τραίνου.
(πηγή: Λευτεριά 2-10-25)

Στη Λήμνο

Έχει άραγε στη Λήμνο κρυμμένους θησαυρούς; Σήμερα δεν ακούγεται κάτι τέτοιο, αλλά παλιότερα, τη δεκαετία του 1980-90, πολλά είχαν ακουστεί για “κάποιον Εβραίο, ο οποίος στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έκρυψε έναν θησαυρό στον Πέτασσο, το απόκρημνο ακρωτήρι έξω από τη Μύρινα”. Ένα άλλο σημείο με κρυμμένο θησαυρό, κοντά στον Πέτασσο, ήταν και τα βράχια της Αγίας Βαρβάρας στα Ελβετικά. Ακόμα και σήμερα πολλοί δεν μπορούν να εξηγήσουν ορισμένες ασυνήθιστες αγορές χωραφιών που έγιναν κατά καιρούς, όπως π.χ. κοντά στον Κότσινα και άλλες άγονες και απόμερες τοποθεσίες…

Ο Θεόφιλος Χατζηιωαννίδης είναι ένας από τους πιο γνωστούς κυνηγούς θησαυρών. Πρόκειται για έναν από τους διοργανωτές του Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Χρυσοθήρων το οποίο διεξάγεται στα 3-5 Πηγάδια της Νάουσας. Κάτοικος της περιοχής, επιχειρηματίας και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα Καλαμαριάς, επιβεβαιώνει την ύπαρξη θησαυρών στην ελληνική επικράτεια. «Βεβαίως και είναι πραγματικότητα η ύπαρξη τους, Η Ελλάδα κρύβει πολλούς θησαυρούς, σε πολλές περιοχές, κάποιοι μάλιστα έχουνε βρει».  Εκτιμά ότι αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι που ασχολούνται με το κυνήγι χαμένων ή κρυμμένων θησαυρών στην ελληνική επικράτεια ξεπερνούν τα 2,5 εκατομμύρια. Και ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια περί τις 16 εκατομμύρια χρυσές αγγλικές λίρες οι οποίες είναι χαμένες και …αναζητούνται.

«Έχουν πέσει στην Ελλάδα εκατομμύρια αγγλικές λίρες. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια της Κατοχής έπεσαν στην Ελλάδα περί τις 35 εκατομμύρια αγγλικές λίρες. Από αυτές οι 16 εκατομμύρια περίπου δεν έχουν βρεθεί ποτέ».

 Το να ριχτεί κάποιος στο κυνήγι ενός χαμένου θησαυρού δεν φαίνεται να είναι δύσκολη υπόθεση. Αρκεί να διαθέτει όρεξη για έρευνα και περπάτημα. Σύμφωνα με τον κ. Χατζηιωαννίδη ο εξοπλισμός κάποιου χρυσοθήρα είναι σχετικά φθηνός. Κάποιος για παράδειγμα που μόλις ξεκινά την αναζήτηση μπορεί να προμηθευτεί ένα ειδικό μηχάνημα με μόλις 50 ή και 100 ευρώ. Από κει και πέρα εξαρτάται μέχρι πόσα χρήματα επιθυμεί και μπορεί να διαρκέσει. «Υπάρχουν και μηχανήματα που κοστίζουν ακόμη και 30.000 ευρώ», αναφέρει, «για κάποιον αρχάριο όμως που ξεκινά, ένα απλό μηχάνημα με όχι περισσότερα από 100 ευρώ είναι αρκετά».

Η μέθοδος των κυνηγών θησαυρών, έχει να κάνει τόσο με την πληροφορία όσο και με την έρευνα. Αρχικά κάποιος έχει μια πληροφορία, στη συνέχεια κρίνει το κατά πόσο είναι αξιόπιστη, βασιζόμενος σε διάφορες πηγές. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις κάποιοι είναι πιο τυχεροί και μπορεί να προμηθευτούν κάποιο χάρτη. Αρκεί βέβαια να διασφαλίσουν ότι ο χάρτης είναι αυθεντικός και δεν έχει πουληθεί από κάποιον επιτήδειο. Σε περίπτωση που η πληροφορία διασταυρωθεί τότε το κυνήγι της αναζήτησης ξεκινά.

 Ένα μεγάλο πρόβλημα με τους χρυσοθήρες είναι ότι πολλοί λειτουργούν χωρίς άδεια, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις το αυτόφωρο να είναι …αναπόφευκτο.

Το κυνήγι για την εύρεση κάποιου κρυμμένου θησαυρού φαίνεται ότι ασκεί μία ακαταμάχητη έλξη. Η Λήμνος δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Απ’ τον απόκρημνο Μούρτζουφλο μέχρι τις απέραντες αμμουδιές με τις ρηχές σαν παιδική πισίνα θάλασσες σε αιφνιδιάζει με τις εναλλαγές τοπίου. Τη μια στιγμή σε μαγνητίζουν οι καστανόξανθες αμμοθίνες της, η μοναδική αυτή ελληνική έρημος, και την άλλη σε γαληνεύει ένα κάτασπρο εξωκλήσι στη μέση ενός λουλουδιασμένου λιβαδιού.

Εξάλλου, εδώ στη Λήμνο είναι πολλά μυστήρια, όπως για παράδειγμα, τα Καβείρια μυστήρια και η Σπηλιά του Φιλοκτήτη, η περίεργη και μυστηριώδης ανερμήνευτη μέχρι σήμερα επιγραφή της Στήλης των Καμινίων, η εκκλησιά χωρίς σκεπή στον Κάκαβο, η κρυφή στοά στο κάστρο της Μύρινας, τα υπόγεια σκαλιά στο αγίασμα του Κότσινα, το ξωκλήσι του Αη-Γιάννη πάνω σε κούφιο βράχο που ατενίζει απέναντι τον Άθω του Αγίου Όρους και πολλά άλλα.

Είναι ένα νησί που σε γοητεύει έτσι κι αλλιώς. Και πάντα σου αφήνει την αίσθηση ότι κρατάει μυστικά, που περιμένουν να τα ανακαλύψεις.