Μικρέ πεζοπόρε…μη κλαίς. (Ημέρα ποίησης σήμερα !)

Γράφει  η Βαρβάρα Βλαχοπούλου

Παγκόσμιος ημέρα ποίησης σήμερα 21/3.Καταθέτω τον ταπεινό μου οβολό.

Γνωρίζω πως σήμερα θα αναρτηθεί ποίηση των μεγάλων ποιητών μας και δικαίως

Θεωρώ όμως πως ο καθένας από μας έχει δικαίωμα να γράψει έναν στίχο σήμερα …υπάρχει τοοοόση ποίηση δίπλα μας!

ΠΕΖΟΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ

Μικρέ πεζοπόρε…μη κλαίς

Θα σβήσεις τα ίχνη της ύπαρξής σου  με το δάκρυ.

Με μαρκαδόρο η μάνα σου χάραξε το τηλέφωνο της πάνω στο χέρι σου

για  το πάν ενδεχόμενο που ο πόλεμος το αγνοεί.

«Προσέξτε τον ήρωα. Είναι μόλις έντεκα  χρονώ αγόρι»

Έσφιξε η  κάνουλα του απογαλακτισμού

και άνοιξε εκείνη των δακρύων.

Μάνα κι αυτή όπως όλου του κόσμου οι μάνες.

Έμεινε πίσω για να φυλά τα γηρατειά και τις αξίες.

Πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία και την έννοια σου.

Βγήκες μ´ένα καρό μπουφάν

κι ένα σακίδιο προικιό,

στο υπό το μηδέν δρόμο της προσφυγιάς.

Οι ήρωες δε χρειάζονται βοήθεια μάνα.

Μεγαλώνουν όταν  βίαια απογαλακτιστούν.

Σφίγγουν  ότι σφίγγεται και πολεμούν.

Καρδιά, ανάσα, πείνα, φλέβες τρυφερές..

Φλέβες!!!

Τη μόνη διαρροή που πρόλαβαν να ζήσουν

ήταν  μια  εκδορά  στου  παιχνιδιού το γόνυ.

Και περπατούσες, περπατούσες και ρωτούσες.

Είναι μακριά τα σύνορα της Σλοβακίας;

Έψαχνες φως ελευθερίας και γύρω σου  έσκαγαν ρουκέτες θανάτου.

Φοβήθηκες.

Έψαξες  τον κόρφο της. Πεντάχρονο; Εντεκάχρονο ….τι νόημα έχει;.

Βρήκες την κάνουλα κλειστή το γάλα  πετρωμένο.

Έκλαψες κι αποκοιμήθηκες.

Σ´αγκάλιασε,  σου σκούπισε το δάκρυ.

Μη κλαίς αγόρι μου, παιδί από τα σπλάχνα μου

Με το δάκρυ σου τη μοίρα σου σκοτώνεις!

Ήρωα της ζωής, προχώρα.

Δεν έχει δυό φεγγάρια ο ουρανός

με ένα μας φώτισε ο Θεός

οι ισχυροί το χώρισαν στα δυό

Ψάξε το ολόκληρο στη ελευθερία.

Κάθε Δύση  κλείνει στην καρδιά της μια  ανατολή

κι αν τις σκιές της Δύσης αποκεφαλίσεις

τους δρόμους της ανατολής θα χάσεις.

Αν  με το σκοτάδι  συμφιλιωθείς

έχεις ήδη φτάσει στον …προορισμό σου

κι είσαι μικρός ακόμα…πρέπει να ζήσεις.