Φθινοπωρινές μέρες

Φθινοπωρινές μέρες

Του Αριστείδη Καλάργαλη

Τεντώνω το χέρι για να μπορέσω να κόψω το τελευταίο κυδώνι που ωρίμασε στην κορφή του δέντρου. Νωρίτερα η ίδια προσπάθεια έγινε και με τα ρόδια. Πού πάνε και γίνονται τα καλύτερα φρούτα! Στο ακραίο κλαδί, στην άκρη της πεζούλας, εκεί που μόνο πουλιά και σκίουροι θα τα φτάσουν. Να ’μαστε καλά, βγάλαμε και φέτος τη σοδειά από τα καλούδια του φθινοπώρου. Σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, ρόδια, κυδώνια. Τα κρεμάσαμε, τα απλώσαμε κάτω από τα κρεβάτια και περιμένουμε τον χειμώνα. Από κοντά και οι πρώτες πράσινες τσακιστές ελιές, με χοντρό αλάτι και σκίνο.

Κάποιοι φίλοι τούτες τις μέρες μάς συγκεντρώνουν γύρω απ’ τα ρακοκάζανα. Είναι ώρα τα τσάμπουρα των σταφυλιών να δώσουν άλλο ένα προϊόν, το τσίπουρο. Εκεί σταγόνα σταγόνα από τον αποστακτήρα επιστρέφει μέρος του κόπου που δόθηκε στη γης. Κι όπου να ’ναι θα δοκιμάσουμε το φετινό κρασί.

Παρεξηγημένο το φθινόπωρο. Ως νεκρή φύση, με τα πεσμένα φύλλα, μένει στον νου πολλών. Δεν συλλογούμαστε ότι το πέσιμο αυτό είναι επιστροφή στη μάνα, ώστε με τον κύκλο του χρόνου να έρθει η νέα ζωή. Η ηρεμία του μεταφέρεται και σε εμάς. Συνεχίζουμε στον απόηχο του καλοκαιριού, με ηρεμία και γλυκύτητα. Προσπαθούμε να ζήσουμε και να αδράξουμε την ύστερη γλύκα τούτων των ημερών.

Πού και πού κάποιος φίλος, όσοι ζούμε κοντά στη θάλασσα, μας καλεί για μπάνιο. Έτσι, τέλη Οκτώβρη- αρχές Νοέμβρη οι λιγοστοί φθινοπωρινοί κολυμβητές βυθίζονται ήσυχα μέσα της. Συνεχίζουν να συλλέγουν εικόνες εκτός εποχής, τις εναποθέτουν δίπλα στα φρούτα της και αναμένουν τις βροχές του φθινοπώρου.