Γραμματείς και Φαρισαίοι

Γραμματείς και Φαρισαίοι

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Διευκρίνιση: Οι τυχόν διαφημίσεις που παρεμβάλλονται ενδιάμεσα σ’ αυτό το κείμενο γίνονται από τον διακομιστή του διαδικτύου και δεν έχουν σχέση ούτε με τον συντάκτη ούτε με το περιεχόμενο του.

H Κυριακή σήμερα 21-2-21 ονομάζεται «Του Τελώνου και Φαρισαίου», επειδή διαβάζεται από το ευαγγέλιο η παραβολή που είπε ο Χριστός για τους δύο ανθρώπους που μπήκαν στον Ναό για να προσευχηθούν.

Ο ένας, ο Φαρισαίος, στάθηκε περήφανα στη μέση του Ναού εκθειάζοντας τις αρετές του, ο άλλος όμως, οΤελώνης, σκυφτός και θλιμμένος πίσω από μία κολώνα ζητούσε με ταπείνωση συγχώρεση και το έλεος του Θεού. Και καταλήγει η παραβολή ότι ο Θεός δικαίωσε τον αμαρτωλό Τελώνη και απέρριψε τον αλαζόνα και υποκριτή «τηρητή» του Νόμου» Φαρισαίο.

Είναι γνωστή η απαξιωτική και επικριτική στάση του Χριστού προς τους Φαρισαίους, που εκπροσωπούσαν το κατεστημένο στην εκκλησιαστική τάξη της εποχής. Εναντίον τους απηύθυνε τα φοβερά «ουαί» που διαβάζουμε στα Ευαγγέλια, αποκαλώντας τους ευθέως υποκριτές, έχιδνες, μωρούς και τυφλούς, άρπαγες, συκοφάντες και τάφους κεκονιασμένους [ασβεστωμένους], που φαίνονται εξωτερικά ωραίοι, μέσα τους όμως είναι γεμάτοι οστά και ακαθαρσίες.

Απεναντίας ήταν πάντοτε συγκαταβατικός και συγχωρητικός στους ταπεινούς και μετανοημένους ασώτους, πόρνες, ληστές και εν γένει αμαρτωλούς που αναγνώρισαν την αμαρτωλότητα τους και μετανόησαν, για τους οποίους διεκήρυττε ότι ήρθε να λυτρώσει από την αμαρτία.

«Φαρισαίοι» δεν έπαυσαν ποτέ να υπάρχουν στις διάφορες κοινωνικές τάξεις υπό διάφορές μορφές σε όλες τις εποχές.

Πρώτα-πρώτα, είναι οι τυπολάτρες χριστιανοί που δεν παραλείπουν τον εκκλησιασμό και την τήρηση των λοιπών θρησκευτικών κανόνων, αισθανόμενοι εγωκεντρική υπεροχή έναντι των ασώτων, ασεβών, πορνών, ναρκομανών, ομοφυλοφίλων και εν γένει περιθωριακών, που βρέθηκαν στο απαξιωμένο στρατόπεδο των «αμαρτωλών» από άγνωστες αιτίες και οι οποίοι ωστόσο δεν παύουν να είναι εικόνες και παιδιά του Θεού.

Φαρισαϊσμό συναντούμε και στις καθημερινές σχέσεις με τους συνανθρώπους μας, στην πολιτική, στην εργασία, αλλά και στον ανυποψίαστο μέχρι πρόσφατα καλλιτεχνικό ή αθλητικό χώρο, όπου ηγετικά στελέχη εμφανίζονται δημόσια ως υπέρμαχοι και τιμητές της ηθικής, αλλά μερικοί μπορεί να αποδεικνύονται «τάφοι ασβεστωμένοι».

Ξέρουμε επίσης ότι πολλοί πολιτικοί πλησιάζουν ωφελιμιστικά την Εκκλησία ή τους ψηφοφόρους προεκλογικά, ντυμένοι με θρησκευτικό μανδύα για να ψαρέψουν ψήφους, ενώ η ιδιωτική τους ζωή απέχει από αυτά που δείχνουν. Μπορεί να κάνουν μεγάλους σταυρούς, να επισκέπτονται το Άγιο Όρος και μοναστήρια, μόνο και μόνο για να τους βγάλουν φωτογραφίες και να δείξουν ότι δήθεν είναι ηθικοί και τίμιοι.

Υποκρισία και Φαρισαϊσμός δυστυχώς υπάρχει παντού. Το ευαγγέλιο λέει ότι, πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δηλαδή ότι όλοι είμαστε αμαρτωλοί και πρέπει να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε τη χάρη και τη σωτηρία από το Θεό.