Η Αγιασοφιά μες το Μυαλό !

Δεν  το κάναμε κάθε χρόνο στο Ανδρώνι…  δεν ήταν Έθιμο. Ούτε οι “Καράβες”   ήταν … , αυτές  ίσως  να ήταν στο πιο “λιμανίσο” Τσας…

Τα κάλαντα  τα λέγαμε με άδεια χέρια και ξυλιασμένα πόδια…  Δυο – δυο, μέχρι τρεις  και οι πιο μεγάλοι,  11 με 13 χρονώ,    κατέβαιναν   ως το Κάστρο, στο Δεσπότη και στην Αγορά σε κανένα γνωστό μαγαζί.  Στο τέλος ήταν η μοιρασιά απο  δραχμές και μισαδάκια…   Κάποια  φορά  όμως,  μετρήσαμε και τάλιρα και δεν ήταν του Νονού…

Ο,τι δίνεις παίρνεις και εμείς εκείνη τη χρονιά,  1958 πρέπει να ήταν, βγήκαμε στα κάλαντα, πολλοί μαζί, με την Αγιασοφιά στα χέρια !  (φωτογραφία)

Τη φτιάξαμε απο χαρτόνι και για τα κολλήματα δεν  βάλαμε   ζυμάρι ,  που ήταν για  χοντροδουλειές  αλλά ψαρόκολλα για κολλήσεις  δύσκολες  όπως  οι  ανοιγμένες σόλες  των παπουτσιών και τα χαρτόνια  στα παράθυρα  με τα σπασμένα  τζάμια.

Αφού, μετά δυο ημερών δουλειά,  κάναμε  τα “θυρανοίξια”, βάλαμε και  ένα κερί  στο εσωτερικό  και πήραμε δρόμο στις γειτονιές και στα τρία Καφενεία του Χωριού … Αυτή τη φορά,  για να λαμποκοπά η Εκκλησιά,  βγήκαμε νύχτα!

Ο,τι  δίνεις παίρνεις και αυτή τη φορά είχαμε  και τάλιρα να βάλλουμε στην “πρόσθεση”,   όμως  το πρόβλημα ήταν στη “διαίρεση” της μοιρασιάς  γιατι στη διαδρομή προστέθηκαν και άλλα παιδιά  και δεν ξέραμε,  στο τέλος,  ποιοι συμμετείχαν και ποιοι όχι στην “Επιχείρηση”.  Στο τέλος (για να είναι και καλό!)  πήραμε μια μπάλα για να συμμετέχουν όλοι (στο φούσκο με τα στημένα κεραμίδια  ή στο – ποδοσφαιρικό-  διπλό )

Κάθε χρόνο,  τέτοια εποχή,  θυμάμαι την φωτισμένη Αγιασοφιά να φέρνει βόλτα στα ανηφορικά δρομάκια του Αντρωνιού και  στο μυαλο μου   και  πάντα αναρωτιέμαι, ποιος μας είπε ή πως μας ήρθε και  φτιάξαμε την Αγιασοφιά,   με τ΄όνομα  αυτοματοποιημένο  και  πολύ πριν οι επιστήμονες ανακαλύψουν και ασχοληθούν με το DNA !

Πριν λίγες μέρες  έλαβα   την  ηλεκτρονική κάρτα με τη  φωτογραφία,  που είναι   από  Αναγνωστικό  εκείνης της εποχής (το αναγνωρίζω από την εικονογράφηση)  και βρήκα την απάντηση στη εικονα. Χωρίς αμφιβολία, καθώς  είναι ολόιδια,   όπως την έχω στο Μυαλό μου!     Η.Κ.