2024
ΑπόψειςΕπιλεγμένα

Η ωδή της μοναξιάς του πλάτανου.

Η ωδή της μοναξιάς του πλάτανου.
της Βαρβαρας Βαγιάκου Βλαχοπουλου

Κάθε φορά που περνούσα από κει,κοντοστεκόμουνα στην ανηφορίτσα του θαύμαζα την ομορφιά του χώρου, κι άκουγα το παράπονό της μοναξιάς του πλάτανου.
Τον άκουγα και λύγιζα . O sole mio…perche με ξέχασες; ΓΙΑΤΙ;

Από τότε που έφυγε η κυρά- Αριστέα…η Ανθούλα…η κυρά – Δέσποινα δεν έχω κανέναν να ρουφήξει τη δροσιά μου,να ακούσει τον τζίτζικα τα καυτερά μεσημέρια του καλοκαιριού, τον Γκιώνη μου στα δροσερά μου βράδια ..
Μια ορφανή αφώτιστη μοναξιά … ένα ψυχοπλάκωμα θαρρείς.

Χθες λοιπόν μια στεντόρεια φωνή τενόρου δικαίωσε το παράπονό του και το Ω σόλε μιο, ακούστηκε ως το γυαλό να ξυπνήσει τις σειρήνες και να γεμίσει ο χώρος ωδές.

Χθες επαναστάτησε το έρεβος της μοναξιάς. Η ερήμωση φωτίστηκε. Το πλακόστρωτο θύμισε πλακιώτικη ανηφοριά.
Οι ιταλικές οπερέτες εναλλάσσονταν με Αττίκ, Χατζηδάκι, Θεοδωράκη και μεις οι θεατές…γίναμε από ακροατές, διακριτικοί τροβαρούδοι, για να ευχαριστήσουμε τη δροσιά που τόσα χρόνια πήγαινε χαμένη και χθες βράδυ επι τέλους, χάριν του πολιτιστικού συλλόγου, τον ακούραστό μας Παπα- Γιάννη, το διορατικό μουσικό ζευγάρι Γκαλιάνι του μουσικού μας εργαστηρίου που αξιολόγησε την ομορφιά του χώρου και τον ζωντάνεψε παρέα με τον εξαιρετικό τενόρο Γιώργο Βαλέτα Λημνιακής καταγωγής από το Ανδρώνι…

Ανάσανε ο πολιτισμός χθες στο Μούδρο με μια ανάσα ξεχωριστή που είχε τη ευωδιά του γιασεμιού.
Ευχαριστούμε τους εμπνευσμένους φορείς του πολιτιστικού μας συλλόγου
« Παύλος Κουντουριώτης»

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button