Η πανέξυπνη Λουλού από την Παναγιά

Η πανέξυπνη Λουλού από την Παναγιά

 Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

 Όλοι ξέρουμε την ιστορία της Λουλούς, της γάτας από την Παναγιά, που πριν από τρεις μήνες ταξίδεψε κατά λάθος και χωρίς να θέλει στη Μύρινα, μιαν απόσταση 40 χιλιομέτρων, κλεισμένη μέσα στο σκοτεινό πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου του αφεντικού της όπου είχε τρυπώσει κατά λάθος.

Να σημειωθεί ότι μέχρι τότε ποτέ δεν είχε απομακρυνθεί από το χωριό.

 Η γάτα λοιπόν αυτή, μόλις το αυτοκίνητο έφτασε στη Μύρινα στην πλατεία των ΚΤΕΛ και ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου άνοιξε το πορτ-μπαγκάζ, πετάχτηκε έξω αλαφιασμένη σε έξαλλη κατάσταση από όλη την σκοτεινή περιπέτεια της, έτρεξε και χάθηκε στα στενά της Μύρινας, μπορεί και σκαρφαλωμένη σε κανένα δέντρο.

Μάταια το αφεντικό της, το ΡΑΔΙΟ ΑΛΦΑ με ανακοινώσεις, οι ταξιτζήδες και πολλοί άλλοι φιλόζωοι την έψαξαν να την βρουν. Είχε πάθει τέτοια μεγάλη λαχτάρα, που εξαφανίστηκε και δεν έδωσε σημάδια ζωής. Έτσι, το αφεντικό της το πήρε απόφαση ότι δεν πρόκειται να την ξαναδεί και το απόγευμα περίλυπος επέστρεψε στην Παναγιά.

 Τρεις μέρες μετά, όμως, με μεγάλη έκπληξη είδε τη Λουλού πίσω στο σπίτι στην Παναγιά να λιάζεται αμέριμνη στην αυλή, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα!

Και γεννήθηκε τότε το μεγάλο ερώτημα, πώς κατάφερε να διανύσει με τα πόδια μια τόσο μεγάλη και άγνωστη διαδρομή 40 χιλιομέτρων και να επιστρέψει;

 Πολλά ειπώθηκαν για το ένστικτο προσανατολισμού των ζώων, καμία όμως εξήγηση δεν δίνει ικανοποιητική απάντηση. Ούτε, βέβαια αυτό που είπαν μερικοί, ότι δηλαδή “έκανε ωτοστόπ” και κάποιος την περιμάζεψε και την μετέφερε.

Μία από αυτές τις ερμηνείες, ίσως η πιθανότερη, είναι και η ακόλουθη:

Η γάτα κατέγραψε στο μυαλό της τις πιο έντονες οσφρητικές και ακουστικές εμπειρίες, καθώς μέσα στο πορτ-μπαγκάζ και το σκοτάδι δεν μπορούσε ούτε να δει ούτε να κάνει κάτι άλλο.

Καθώς, λοιπόν, το αυτοκίνητο περνούσε μέσα από το Κοντοπούλι, πήρε μυρωδιά τα φρεσκοτηγανισμένα ψάρια από τις ταβέρνες στην πλατεία του χωριού.

Στη συνέχεια, όταν έφτασαν στη στροφή της Ατσικής, άκουσε την καμπάνα του χωριού – που είναι η μεγαλύτερη στο νησί – και στην ευθεία του αεροδρομίου ένα αεροπλάνο που προσγειωνόταν.

Καθώς, στη συνέχεια περνούσαν από τον Αη-Δημήτρη, μύρισε το ούζο, το κρασί και τους μεζέδες από τα καφενεία.

Τέλος, όταν κατηφόριζαν για τα Θέρμα, της χτύπησε στη μύτη η βανίλια από τον χαλβά και τα γλυκά κουταλιού του Αιλλαδέλη.

Κι όταν στη Μύρινα ηρέμησε κάπως από τη λαχτάρα της και ξεκίνησε πίσω για την Παναγιά, ακολούθησε αυτά τα οσφρητικά και ακουστικά σημάδια που είχε βάλει.

 Κι από τότε με το δίκιο τους, όλοι λένε:

Είναι γάτα – είναι γάτα,

η Λουλού η σκανταλιάρα !…