Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΝ της Βαρβάρας Βαγιάκου Βλαχοπούλου

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΩΝ

Σιγή υπομονής στη νεκρή φύση

μιας ανάπαυλας του χρόνου που γράφει ΙΣΤΟΡΙΑ

Η πλάση αιμορραγεί πάνω στα ουρλιαχτά της σιωπής της

Στήνει αυτί,να αφουγκραστεί τη συγχορδία των πνιγμένων της λιγμών.

Πίσω απο τα σφραγισμένα φυλλοκάρδια …

ακούγονται τα βογγητά..

Δεν μπορεί να ξεχωρίσει χροιές .

Οι χορδές συμπράττουν στο ίδιο δέος της υποχρεωτικής απόσβεσης

Μια πλάση αναμένο κερί ..

Ολα τα σβηστά κεριά του Καβάφη άναψαν και ξεχύθηκαν αόρατα

στους μοναχικούς γολγοθάδες κεκλεισμένων των θυρών.

Μές την απόλυτη σιγή των έρημων δρόμων …

ακούγεται το κομβόι  των ψυχών ..

το κομβόι των αόρατων δακρύων.

Στο βάθος της ερημιάς οι κυπαρισσένιες κορυφές λυγιζουν,

απο το βάρος των μαύρων πουλιών .

Αναρωτιούνται αν αρκούν για τον θρήνο τόσων ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΩΝ!!!

Αναρωτιούνται πως θα συντηρούν τις φλόγες τόσων καντηλιών τα Σαββατόβραδα …

Ταπεινά γονατίζουν στο ΥΨΟΣ του μοναδικού ΣΤΑΥΡΟΥ  με το ακάνθινο στεφάνι .

Δείξε Χριστέ το βάδισμα του γολγοθά σου .

Στέρξε το κομβόι των ψυχών ,

που μοναχικά το ανεβαίνει ,σε απόσταση των δυο μέτρων ασφαλείας ,

αυτά που όρισαν τα κλονισμένα πια «αμετάβλητα αντισεισμικά μας»

Ετσι θαρρούσαμε οι τολμηροί άπιστοι της οικουμένης

που ιδιωτεύουμε αδιάντροπα και αναθρέφουμε λαίλαπες .

Πόσο αίμα και Ύδωρ θα αναβλύσει ακόμα

απο τα πλευρά Υμών των απίστων ;

Φέτος το Άγιο φως του Πανάγιου τάφου σου

που θα ανάψει κεκλεισμένων των θυρών …

ας φέρει μαζί του το φάρμακο

που μια ολόκληρη ανθρωπότητα το περιμένει .

Μια γρανιτένια άπιστη οικουμένη που τόλμησε να μεταλλάξει

το σέβας των ανεμώνων σου στην υπεροψία των ορχιδέων …

27 Μαρτίου ημέρα Παρακευή ώρα 7 .19 πρωινή .

Το ποίημα ανήκει στα υπό έκδοση