Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης. Ο Λόρδος Βύρων.

Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης. Ο Λόρδος Βύρων

Γράφει η Νίτσα Δώρα

Η 19η Απριλίου, ημέρα θανάτου του Λόρδου Βύρωνα, καθιερώθηκε από το 2008, με Προεδρικό  Διάταγμα,

ως Ημέρα Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης.

Ο Λόρδος Βύρων , Άγγλος ποιητής, ηγετική μορφή του ρομαντισμού γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίο 1788 στο Λονδίνο και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια.  Υπήρξε υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το πρότυπο του ανιδιοτελούς  ήρωα και του ρομαντικού ποιητή και χωρίς αμφιβολία ο μεγαλύτερος, ένθερμος φιλέλληνας κατα την περίοδο της Επανάστασης του 1821  αφού έδωσε την ζωή του για την ελευθερία της Ελλάδας .

Στην ποίησή του περιέχονται ισχυρά μηνύματα κατα των φυλετικών διακρίσεων, εναντίον κάθε τυραννίας και υπέρ της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο.

Από μικρός αγαπούσε τη μελέτη, διάβαζε πολλά βιβλία, σπόυδασε σε ανώτερα αγγλικά κολέγια, έμαθε να μιλά τα Ελληνικά και τα Λατινικά και ταξίδευε πολύ. Σε ηλικία 21 χρόνων έγινε βουλευτής και πολλές φορές βρέθηκε αντίθετος με τους άλλους λόρδους διότι έδειχνε ενδιαφέρον για τα ζητήματα της εργατική τάξης.

Το 1809-1811 ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ως περιηγητής, παρακινούμενος  από τις πανεπιστημιακές σπουδές του για την Αρχαία Ελλάδα. Επισκέφθηκε τη Πάτρα , την Πρέβεζα, την Νικόπολη, την Άρτα, τα Γιάννινα, Αίγιο , Δελφούς , Λειβαδιά, την Αρχαία Τροία και την Κωνσταντινούπολή.

Ο Βύρων  με την ποιητική του ευαισθησία καταμαγεύτηκε από τις ελληνικές φυσικές ομορφιές και τα αρχαία ερείπια. Ενώ ταξίδευε έγραφε θαυμάσια ποιήματα που καθρέπτιζαν την καλλιτεχνική του φύση. Ο ελληνολάτρης ποιητής αγανάκτησε από τα βάθη της ψυχής του απο το ανοσιούργημα του Έλγιν που έκλεψε από την Ακρόπολη τα μαρμάρινα καλλιτεχνήματα κι έγραψε το ποίημα “Η κατάρα της Αθηνάς”.

Ο Βύρων ήταν όμορφος άνδρας με πυκνά πυρόξανθα σγουρά μαλλιά , με ωραίο παράστημα , αν και λίγο κουτσός από το δεξί του πόδι. Οι ερωτικές του περιπέτειες άφησαν εποχή στο Λονδίνο και η περιφρόνησή του για τις κοινωνικές συμβάσεις δημιούργησαν μικρά και μεγάλα σκάνδαλα. Από ένα σύντομο γάμο απέκτησε μία κόρη

την Άντα, μετέπειτα διάσημη μαθηματικό.

Οταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση ο Βύρων που με το ποιημα  “Προφητεία του Δάντη” , είχε καταδικάσει τα τυραννικά καθεστώτα και είχε εκφράσει  τη συμπάθειά του, για τους απελευθερωτικούς αγώνες των λαών, έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον του. Το 1823 έγινε μέλος του “Φιλελληνικού Κομιτάτου” ενός συλλόγου από Άγγλους φιλελευθέρους και φιλέλληνες που είχαν σκοπό να βοηθήσουν τους Έλληνες επαναστάτες.

“… αποφάσισα να πάω στην Ελλάδα. Είναι το μοναδικό μέρος που δοκίμασα πραγματική ευχαρίστηση. Αν είμαι ποιητής το χρωστάω στον αέρα της Ελλάδας”, έγραφε σε ένα φίλο του.

…..’Για τις τιμές ενός νεογέννητου λαού θα αποστρεφόμουν κάθε στέμμα τιποτένιο… Θα μπορούσα ακόμη και να πεθάνω”…

“…Θα μείνω εδώ ώσπου να βεβαιωθώ ότι η Ελλάδα θα αποτινάξει τον Τουρκικό  ζυγό ή θα πέσει πάλι στην εξουσία τους”…

Στις 3 Αυγούστου 1823 έφθασε στο Αργοστόλι. Οι Έλληνες τότε ήταν διχασμένοι κι αυτό πίκραινε τον ευαίσθητο και φλογερό νέο. Περίμενε μήπως πάψουν οι διχόνοιες μα του κάκου. Έχοντας διοριστεί αντιπρόσωπος του “Φιλελληνικού Κομιτάτου”, μοίρασε στους επαναστάτες τα εφόδια που του έστειλαν από το Λονδίνο. Από τα δικά του χρήματα έστειλε στον Μαυροκορδάτο 4.000 λίρες για τη συντήρηση του Στόλου.

Στις  5 Ιανουαρίου έφθασε στο Μεσολόγγι όπου οι αγωνιζόμενοι Ελληνες τον υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Εκεί συνεργάστηκε με άλλους ξένους εθελοντές και με δικά του έξοδα οργάνωσε τον στρατό και φρόντισε για την οχύρωση του Μεσολογγίου. Στις 25 Ιανουαρίου η κυβέρνηση τον αναγνώρισε αρχιστράτηγο. Οι κόποι του όμως για την οργάνωση του στρατού και για την συμφιλίωση των οπλαρχηγών , καθώς και το κακό κλίμα υπέσκαψαν την υγεία του.

Στις 9 Απριλίου έπεσε στο κρεβάτι με δυνατο πυρετό. Παραμιλούσε διαρκώς, αλλά και τότε παρακινούσε τους Έλληνες να συμφιλιωθούν για να πετύχουν την απελευθέρωσή τους. Τα χαράματα της 19ης Απριλίου , Δευτέρα του Πάσχα, άφησε την τελευταία του πνοή στο Μεσολόγγι σε ηλικία 36 χρονών. Τα τελευταία του λόγια για την Ελλάδα ήταν:

“Της έδωσα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου και τώρα της δίνω και την ζωή μου. Τί μπορούσα να κάνω περισσότερο;

Ο θάνατός του άπλωσε βαρύ πένθος σ΄όλους τους αγωνιζόμενους Έλληνες. Τον έκλαψαν σαν πραγματικό αδελφό και προστάτη,  έγινε σύμβολο του πατριωτισμού και ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας. Μετά την κηδεία του στο Μεσολόγγι, η σορός του μεταφέρθηκε στο Λονδίνο. Τις μέρες εκείνες ο Διονύσιος Σολομός έγραψε ένα μεγάλο ποίημα χαρισμένο στον  μεγάλο αυτόν  λάτρη της  Ελλάδας,  που αρχίζει με αυτούς τους στίχους:

Λευτεριά για λίγο πάψε, να χτυπάς με το σπαθί

τώρα σίμωσε και κλάψε εις του Μπάϊρον το κορμί