Ίσως η μέρα και η νύχτα με τις πιο όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις…

Αναμνήσεις: Παραμονή Χριστούγεννα στη Μύρινα …πριν πολλες 10ετίες 

Γράφει ο Γρηγόρης Μανινάκης

Ίσως η μέρα και η νύχτα με τις πιο όμορφες παιδικές μου αναμνήσεις στη Μύρινα της Λήμνου. Το πρωϊνό γύρο για κάλαντα, παρέα με τον συμμαθητή μου από το δημοτικό, αργότερα συμφοιτητή στην Αμερική και σήμερα καλό φίλο Γιάννη Τακάκη, “να τα πούμε” από πόρτα σε πόρτα με μια “τραμπούκα”-κάτι σαν πήλινο τουμπελέκι που φτιάχνανε σε μαζική παραγωγή στη Χίο για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς- που φρόντιζε να μου αγοράζει κάθε χρόνο ο πατέρας μου. Έτσι μαζεύαμε δραχμή-δραχμή τις “ευχες” και τα φιλοδωρήματα της γειτονιάς- κάποιοι λίγοι μας έδιναν μέχρι και τάλληρο-για να κάνουμε στον εαυτό μας ένα χριστουγεννιάτικο δώρο. Τις περισσότερες φορές μια απλή λαστιχένια μπάλλα να κλωτσάμε τ’ απογέματα. Το βράδυ στο σπίτι με τα φώτα κλειστά, καθισμένοι στο πάτωμα πάνω στις κουρελούδες γύρω απ’ το φωτισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο, με τις αδερφές και τη μητέρα μου τραγουδούσαμε το “Αγια Νύχτα” και άλλα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Καθιερωμένη οικογενειακή “ιεροτελεστία” μέχρι που να βαρύνουν τα βλέφαρα μας και να πάμε για ύπνο αναμένοντας την επόμενη μέρα, ανήμερα Χριστούγεννα, να γευτούμε τα γιορτινά σπιτικά γλυκά και ίσως- άν είμαστε τυχεροί- να πάρουμε και κάποιο δώρο από συγγενή η φίλο της οικογένειας. Σήμερα, στην εποχή του G5, της αφθονίας, της υπερβολής, του ατομικού συμφέροντος, της αναλγησίας και του άκρατου υπερ-καταναλωτισμού, τίποτα δεν θυμίζει την αφτιασίδωτη, «ασπρόμαυρη» και αυθεντική ομορφιά εκείνων των χρόνων.

Δεν θα ήθελα τίποτα περισσότερο από το να μπορούσα να έδινα στα παιδιά και στα εγγόνια μου την ευκαιρία, να γευτούν μερικές σταγόνες από τη «γλύκα» των αναμνήσεων αυτών.