Απόψεις

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – κλειστοφοβία

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – κλειστοφοβία

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως ανακοίνωσε ότι, από τότε που άρχισε η επιδημία μειώθηκαν οι διαρρήξεις κατά 68%. Πολύ φυσικό. Τώρα με την καραντίνα είμαστε όλοι κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, οπότε οι κλέφτες δεν τολμούν εύκολα να μπουν και να διαρρήξουν.

Αυτό που δεν μας λέει το Υπουργείο είναι, πόσο τοις εκατό αυξήθηκαν τα ψυχικά νοσήματα και τα ψυχοφάρμακα.

Όχι ότι πριν την επιδημία ήμασταν καλά. Μέσα στο μαύρο τούνελ ήμασταν των μνημονίων, της ανεργίας, των κόκκινων δανείων, των πλειστηριασμών, της φτώχειας, των συσσιτίων, της μετανάστευσης.

Με τις διαδοχικές καραντίνες ήρθε και έδεσε το γλυκό κερασάκι στην τούρτα.

Ένα χρόνο τώρα έχω πάθει κλειστοφοβία. Φοβάμαι να μπω στο ασανσέρ και τρέμω στη σκέψη μήπως χρειαστεί καμιά φορά να κάνω αξονική τομογραφία, δηλαδή να με βάλουν μέσα σ’ εκείνο το στενό τούνελ και να μείνω εκεί ακίνητος για μια ολόκληρη ώρα.

Πάντως, υπάρχουν και χειρότερα.

Σκέψου, φίλε μου, αυτούς που είναι στη φυλακή καταδικασμένοι για μερικά χρόνια, πόσο σαλταρισμένοι πρέπει να είναι και τι κλειστοφοβία έχουν πάθει.

Τώρα τελευταία άρχισα να βλέπω κάτι παράξενα όνειρα, κάτι εφιάλτες, ότι τάχα είμαι μέσα στο κελί της φυλακής και τη νύχτα σκάβω στον τοίχο μυστική τρύπα για να δραπετεύσω.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button