Κων. Μπακλατζής, ένας βραβευμένος λημνιός ποιητής με μια εντυπωσιακή διαδρομή ζωής.

Κωνσταντίνος Μπακλατζής, ένας βραβευμένος λημνιός ποιητής

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Έγινε πολύ γνωστός μετά από την εξαιρετική διάκριση του με το 1^ο Βραβείο ποίησης στον Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό για την UNESCO. Ήταν πράγματι μια πολύ μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση του ταλέντου του.

Ο συμπατριώτης μας, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κοντοπούλι, έχει μια εντυπωσιακή διαδρομή. Σπούδασε στην Ναυτική Ακαδημία Πρέβεζας και είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας εργάστηκε ως ναυτικός σε ποντοπόρα πλοία. Κατόπιν, τα επόμενα 29 ως εκπαιδευτικός, δάσκαλος στην Δημοτική Εκπαίδευση. Ασχολήθηκε επίσης με τον αθλητισμό (μαραθωνοδρόμος), το θέατρο και τη θάλασσα.

Έξι ποιήματα του και στίχοι έχουν μελοποιηθεί στο You Tube.

 Η ποιητική του συλλογή με τίτλο «Το φωτογραφικό Ταξίδι της Ποίησης», εκδόθηκε και διατίθεται από τον  »Κύβο», στη Μύρινα (τηλ. 2254024250) με 53 ποιήματα και φωτογράφηση του επίσης συμπατριώτη μας Ιωάννη Γκαλιούρη. Αξίζει να την έχουμε όλοι και να την απολαμβάνουμε!

Το ποίημα του που απέσπασε την κορυφαία διάκριση στον Διεθνή Διαγωνισμό, έχει τίτλο «Η επιστροφή της Καρυάτιδας»:

Δάκρυσε η Λευκοθέα, και πλημμύρισε με φως. Κι καρδιά της ζωντανεύει, απ’ τα λόγια της Σαπφώς! 

«Ελληνόπουλα παιδιά μου, της Πατρίδος οι ανθοί!

Η ψυχή μου αναγεννάται, και τη λευτεριά ποθεί.

Όμως τώρα πλησιάστε, να σας πω το μυστικό.

Όταν φως θα αντικρίσω, φως ανέσπερο, λευκό,

με την πρώτη ηλιαχτίδα, θα πετάξω και θα ρθω!». 

Σαν απόμεινε μονάχη, ο Μορφέας την καλεί.

Και στη χώρα του ονείρου, μυστικά την προσκαλεί.

Ξάφνου, κάτι την ξυπνάει, ένας φοβερός σεισμός.

 «Λευκοθέα, μη φοβάσαι, σήμανε ο γυρισμός!>>. 

Μια τρελούτσικη ηλιαχτίδα, την κοιτάζει και γελά.

Απ’ τα βάθη των αιώνων, λάμπει και χαμογελά!

Απαστράπτουσα η κόρη, κλαίει τώρα από χαρά.

Ήγγικε του νόστου η ώρα, για ν’ ανοίξει τα φτερά! 

Μ΄ένα άγγιγμα ηλιαχτίδας, μες στα σύννεφα πετά. 

Θάλασσες , βουνά περνάει, την Ελλάδα αναζητά.

Η ματιά της καρφωμένη, στο ναό το λαμπερό.

Στο ναό του Παρθενώνα, στης Παλλάδας το ιερό! 

Στης Ακρόπολης τα μέρη, έρχεται κάθε βραδιά…

Νιώθει δέος, περηφάνια, θεΐκή παρηγοριά!!