Απόψεις

25η Μαρτίου, 200 Χρόνια – ΟΛΟΛΑΜΠΡΗ, Μεγάλη Ημέρα !

Γράφει η  Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου

ΟΛΟΛΑΜΠΡΗ η χτεσινή Μεγάλη Ημέρα για τον κάθε Έλληνα στην κάθε γωνιά της γης. Χρόνια πολλά, πατρίδα μας!

Τούτος ο τόπος ο κακοτράχαλος ο βασανισμένος ο ιερός που τον είπαν “πατρίδα!” χτες μας έδωσε βαθειές συγκινήσεις. Ολόκληρος ο πλανήτης έσκυψε πάνω της γαλανόλευκος να την χαιρετήσει. Ένας μικρός γεωγραφικά τόπος, αεί απειλούμενος, τρισμέγιστος όμως σε ηρωισμό σε θυσίες σε φρόνημα ελευθερίας σε αξίες καθαρές. Αυτά χαιρέτησαν. Αυτά που ο Χρόνος πάνω τους δεν πιάνει. Κι ούτε θάνατος κανένας.

Ας ενώσει όλους τους Έλληνες της γης η Άγια Ημέρα με τον λόγο του σαλαμινομάχου Αισχύλου: “τούτη γαρ η γη ξύμμαχος (σύμμαχος) πέλει”.

Το ποίημα γράφτηκε για την Εταιρεία Συγγραφέων με την συλλογική θεματική: ” Ευχές για το 2021″

 

ΕΛΛΑΔΑ 2021

 

Για τα 200 χρόνια του Αγώνα της για την Ελευθερία

Να φοράς όλο το αίμα την κραυγή το πένθος

και με πατημασιές του χρόνου

από τον Υψηλάντη τον Αντρούτσο – τον Aνώνυμο

Για να σε προσκυνήσουν όσοι

πολύ σε αγάπησαν

όσοι σε πρόδωσαν

όσοι βασανισμένη σε αποθέωσαν

Και όρθια να σηκωθείς αγέραστη και αγέλαστη

ως αετού η νεότης σου ανακαινισμένη από

τους όρκους των νεκρών

Και η Μεγάλη Ημέρα γιασεμιά να ευωδιάσει

βασιλικό και ματζιοράνα από της Δέσπως τον μπαξέ

Και όρθιος στο πλάι σου ο Καιρός

να χαιρετήσει την οδοιπορία σου απ’ τα βαθιά

σκοτάδια της σκλαβιάς

Και την ορμή του Παπαφλέσσα σαν οργισμένο

άνεμο να φέρει και την κραυγή της Μάνας

που το λεχούδι της νεκρό πάνω στη ρώγα

και το πένθος, ω, το πένθος των αετών

Αυτά να φέρεις και σιωπή πολλή σιωπή

για ν’ ακουστούν!

Γιατί περίσσεψαν τα πανηγύρια.

Και μη ρωτάς, ω, μη ρωτάς τι εγίναν οι γενναίοι

αυτοί που θυσιάστηκαν

κι αυτοί που τους εχτύπησαν πισώπλατα

Τους όρκους μόνο να θυμάσαι

– για να πονέσουν, ω, να πονέσουν!

Κι ύστερα, αγκάλιασε τους με στοργή

ξανά γι’ αγάπη και για όρκους να τους πεις

που τίμημα δεν έχουν

Θα καταλάβουν.

Όσο για σκηνικό – φέρε τις νύχτες

με τα καραούλια στα στενά

παιδόπουλα σε ερημικά σοκάκια σκοτωμένα

Φέρε και λίγα απ’ τα ποτάμια σου

με τα νερά τους όρθια ενάντια στη λήθη

να ξεδιψάνε τους κυνηγημένους

Φέρε τον καλπασμό από καβαλάρηδες

την ώρα που ξεχύνονταν σαν λευτεριά

να υπάρχει ζωντανό ηχητικό

στην Άγια Ημέρα που ανατέλλει.

Φέρε και τις ακοίμητες Ψυχές

με το αίμα στις φούχτες ζωντανό – ποτέ

του μαρτυρα το αίμα δεν πεθαίνει

Φέρε και κάποια οράματα που δεν ευδόκησαν

όνειρα που ‘γιναν σκοτάδι και πληγή

και με τις μνήμες σου όλες αγκαλιά

με τις ματαιωμένες προσδοκίες

Και με τον Καποδίστρια να κρατάει την πινακίδα – το αυλάκι

το αίμα να κυλάει ανάμεσα στα πικραμένα μάτια του:

“Ελλάδα, 2021!”

Και μη ρωτάς, ω, μη ρωτάς – ποιος

χάραξε τόσο βαθιά το αυλάκι το αίμα

Να θυμάσαι

Να το θυμάσαι μόνο

Και με το βλέμμα ψηλά προς το Φως

Να προχωράς!

Γράφτηκε για την Εταιρεία Συγγραφέων με την συλλογική θεματική: “Ευχές για το 2021”

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΙΛΟΥΣ

 

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button