Λήμνος – Το ελληνικό νησί με τα Βυζαντινά ονόματα

Λήμνος – Το ελληνικό νησί με τα Βυζαντινά ονόματα

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Διευκρίνιση: Οι τυχόν διαφημίσεις που παρεμβάλλονται ενδιάμεσα σ’ αυτό το κείμενο γίνονται από τον διακομιστή του διαδικτύου και δεν έχουν σχέση ούτε με τον συντάκτη ούτε με το περιεχόμενο του.

Το κάθε ελληνικό χωριό έχει τη δική του ομορφιά και ιδιαιτερότητα. Από παράξενες ιστορίες που μπορεί να διηγηθεί έως και το πώς πήρε το όνομά του. Κάποια χωριά ξεχωρίζουν επίσης και για την τοπική τους διάλεκτο. Όπως ένα χωριό στη Ρόδο, το οποίο έχει τη δική του τοπική διάλεκτο, μια γλώσσα την οποία δεν καταλαβαίνεις εάν δεν είσαι από εκεί.

Υπάρχει κι ένα άλλο ελληνικό χωριό, το Καπέσοβο στην περιοχή Ιωαννίνων, στα Ζαγοροχώρια, το οποίο έχει ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Οι περισσότεροι κάτοικοι του έχουν αρχαία ονόματα και αυτό είναι μια παράδοση ετών. Εκεί θα ακούσεις πολλούς κατοίκους να τους φωνάζουν Πλάτωνα, Θουκυδίδη, Λεωνίδα, Αριστοτέλη κ.ά.. Αυτή η συνήθεια και η ονοματοδοσία ξεκίνησε από τον 19ο αιώνα, αφενός γιατί οι κάτοικοί του ήταν μορφωμένοι με κλασική παιδεία, αφετέρου γιατί έτσι ήθελαν να τονώσουν το φρόνημα και την ελληνικότητα της τουρκοκρατούμενης τότε περιοχής.

Ας έλθουμε όμως στη Λήμνο, το όμορφο αυτό νησί του Αιγαίου που εκτός από τα άλλα μοναδικά χαρακτηριστικά και την μεγάλη ιστορία, έχει και έναν αέρα Βυζαντινό.

Η Λήμνος είναι το πιο κοντινό Ελληνικό νησί προς την Κωνσταντινούπολη. Το βόρειο ακρωτήριό του, που δεσπόζει στο Αιγαίο, ονομάζεται Μούρτζουφλος, απ’ τον ομώνυμο Βυζαντινό Στρατηγό-Αυτοκράτορα.

Το χωριό Κάσπακας έχει πάρει το όνομά του επίσης από Βυζαντινό Ναύαρχο. Το ίδιο και το Γομάτι, από τον Βυζαντινό Στρατηγό Γόρματο, που είχε κτήματα στην περιοχή και τα δώρισε στη μονή της Μεγίστης Λαύρας.

Το Ρουσοπούλι οφείλει το όνομά του στον Βυζαντινό γαιοκτήμονα Ρουσόπουλο.

Το Ρωμανού πήρε το όνομά του απ’ την Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού.

Ο Βυζαντινός γαιοκτήμονας Κοντόπουλος έδωσε το όνομά του στο Κοντοπούλι.

Το κεφαλοχώρι Κοντιάς οφείλει το όνομά του στον Βυζαντινό γαιοκτήμονα Κοντέα και ο χείμαρρος Χαντριάς στην περιοχή πήρε το όνομά του από άλλον Βυζαντινό γαιοκτήμονα, τον Χανδρέα.

Πολλά Βυζαντινά ονόματα συνηθίζονται ακόμα και σήμερα στο νησί, όπως:  Κομνηνός, Δούκας, Παλαιολόγος, Ράλλης, Υψιπύλη κ.ά.

Επίσης πολλά επώνυμα, όπως:  Κατακουζηνός, Βάρδας, Βόγδανος, Κωνστάντιος, Πόθος, Καρατζάς, Ρούσσος, Φωκιανός, κ.ά.

Να μη ξεχνάμε ακόμα ότι το Κάστρο της Μύρινας χτίστηκε επί Βυζαντίου από τον Ανδρόνικο Α’ Κομνηνό, το 1186, πάνω στα ερείπια αρχαίου πελασγικού τείχους. Πήρε τη σημερινή του μορφή λίγα χρόνια αργότερα από τον Ενετό Μεγάλο Δούκα της Λήμνου Φιλόκαλο Ναβιγκαγιόζι, ανάμεσα στο 1207 και το 1214. Έμεινε στα χέρια των Ενετών μέχρι που παραδόθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία περί το 1480.

Επίσης ότι εδώ στο ενετικό κάστρο της Μύρινας πέθανε και τάφηκε η αυτοκράτειρα Κατερίνα Γκατιλούζι σύζυγος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Παλαιολόγου.

Η Λήμνος έχει έναν άλλον αέρα, Βυζαντινό. Και στις ακτές της φτάνουν τα θαλάσσια ρεύματα, που ξεκινούν απ’ το Βόσπορο και περνούν απ’ τον Ελλήσποντο, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι απ’ το νησί.