Επίκαιρα

Με τον Ελληνικό Στόλο στη σκιά της Αγιά Σοφιάς !

Επιμέλεια:  Χαρούλα Ζαμπετάκη Πλιάτσκα

Παμε αρκετα πισω,  στο 2006,  για να βρουμε, στην Εφημ. ΛΗΜΝΟΣ,  ενα  συγκινητικό άρθρο του αείμνηστου Αλεξ. Νικολακάρου, ανώτερου Αξιωματικού του Λιμενικού Σώματος. Είναι  μια αληθινή  Ιστορια από αυτές που δεν καταγράφονται  σε βιβλία Ιστορίας, παρά  στη  λεγόμενη συλλογική μνήμη.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΛΗΜΝΟΣ» 10.11.2006

Τον Οκτώβρη του 1918 υπογράφηκε η «Συνθήκη του Μούδρου» και στις 11.11.1918 το «ΑΒΕΡΩΦ», το «ΛΗΜΝΟΣ» και άλλα πολεμικά αγκυροβολούν στην Πόλη…

Στην Αγια – Σοφιά , του Αλεξ. Νικολάκαρου

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918), με την υπογραφή της «ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟΥ ΜΟΥΔΡΟΥ», όπως είναι γνωστή στην Παγκόσμια Ιστορία, η υπογραφείσα στο Μούδρο Συνθήκη αυτή μεταξύ της ηττημένης Τουρκίας και των Συμμαχικών Δυνάμεων (ΑΝΤΑΝΤ), Αγγλίας, Γαλλίας, Ιταλίας και Ελλάδας, τον Οκτώβριο του 1918, έβαινε προς το τέλος του.

Ενας από τους όρους της παραπάνω Συνθήκης, ήταν η ελεύθερη είσοδος πολεμικών σκαφών του Συμμαχικού Στόλου στον Ελλήσποντο (Δαρδανέλλια) και η αγκυροβολία του στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης.

Καίτοι η «Συνθήκη Ειρήνης Μούδρου» ήταν ταπεινωτική για την Τουρκία είχε υπογραφεί από τους Τούρκους αντιπροσώπους, με μόνη «αντίρρησή τους» η είσοδος και η αγκυροβολία των ελληνικών πολεμικών πλοίων στην Κωνσταντινούπολη, με τον ισχυρισμό ότι ίσως (!!!) θα προκαλούσε τον ενθουσιασμό του πολυπληθούς –τότε- ελληνικού στοιχείου και την αντίδραση (;) του τουρκικού πληθυσμού, με πιθανή (;) συνέπεια την πρόκληση επεισοδίων και ταραχών!!!

Υπό την απειλή όμως και τον φόβο πιθανής διακοπής των διαπραγματεύσεων, ενέργεια την οποίαν δεν ήθελαν οι Τούρκοι, υπεχώρησαν και στις 12 Νοεμβρίου 1918, Μοίρα συγκροτούμενη από το Θ/Κ. «Γ. ΑΒΕΡΩΦ», το «ΛΗΜΝΟΣ» και τέσσερα ακόμη αντιτορπιλικά, αγκυροβόλησε μαζί με τα άλλα συμμαχικά πολεμικά, κάτω από τα Ανάκτορα «ΝΤΟΛΜΑ ΜΠΑΞΕ», απέναντι ακριβώς από τον Ναό της Αγίας Σοφίας.

Ο ενθουσιασμός και η συγκίνηση των Ελλήνων της Πόλης και των πληρωμάτων των ελληνικών πολεμικών, απερίγραπτος, χωρίς όμως να παραμείνει στο οριακό αυτό σημείο.

Η εξόρμηση του Ελληνικού Εθνους για την ολοκλήρωση της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ» και την επανάκτηση της ΠΟΛΗΣ θεωρήθηκε ότι άγγιζε το ευτυχές τέρμα με την λήξη του πολέμου, στην έκβαση του οποίου είχε συμβάλλει αποφασιστικά και η Ελλάδα μας.

Είναι κανόνας, οι γενναίες πράξεις στα πεδια των μαχών να αναδεικνύουν τους ήρωες, που ξεχωρίζουν από τους άλλους και να καταγράφονται έτσι στην Ιστορία τα κατορθώματά τους. Κατά την παραμονή λοιπόν των πολεμικών μας πλοίων στην «ΠΟΛΗ», ήρωας έγινε ο ΠΑΠΑ ΦΩΤΗΣ, ιερέας στο Θ/Κ «Γ. ΑΒΕΡΩΦ». Συνοδευόμενος από Αξιωματικούς του Θωρηκτού μας, ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων στους Βαλκανικούς Πολέμους, με πολιτική περιβολή και με τα περίστροφά τους στην τσέπη για τη φρούρηση των εισόδων της Αγιάς Σοφίας, ετέλεσε λειτουργία μέσα στην Αγιά-Σοφιά μας, με σεμνότητα, συγκίνηση, κατάνυξη, ενθουσιασμό και δάκρυα στα μάτια, όλων των παρευρισκομένων Αξιωματικών.

Οι Τούρκοι Στρατοφύλακες, που είχαν αντιληφθεί το «συμβάν», δεν τόλμησαν να πλησιάσουν, για οποιαδήποτε αντίδρασή τους, ίσως και με εντολή των προϊσταμένων τους.

Η παραπάνω «αποκοτιά» – παράτολμη ενέργεια – του Έλληνα ιερέα, όπως ήταν επόμενο, είχε προκαλέσει την αντίδραση των Τουρκικών Αρχών, γεγονός που «ανάγκασε» τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας Ελευθέριο Βενιζέλο, να «αποδοκιμάσει» με δημόσια δήλωσή του την παραπάνω ενέργεια του ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗ, τον οποίο εκάλεσε και σε απολογία στο Γραφείο του.

Στους Ηγεμόνες, είναι επιβεβλημένο να συγκρατούν τον ενθουσιασμό τους και ακόμη, να μην «εγκρίνουν» επίσημα μια γενναία πράξη. Αυτό είχε πράξει και ο Βενιζέλος για την γενναία- εθνική πράξη του ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗ.

Στην ιδιαίτερη όμως συνάντησή τους στο Γραφείο του Πρωθυπουργού η συμπεριφορά του Ελληνα Πρωθυπουργού υπήρξε …διαφορετική. Αγκάλιασε με μεγάλη συγκίνηση τον ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗ και με δάκρυα στα μάτια είπε: «ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗ, θα ήθελα να είχα ακόμη πενήντα ΠΑΠΑΦΩΤΗΔΕΣ. Η δημόσια δήλωσή μου, πίκρανε και εμένα τον ίδιο, όμως έπρεπε να γίνει».

Ενας σιωπηρός ψαλμός, μια παράκληση προς τον Μεγάλο Θεό, ήταν η απόκριση του ΠΑΠΑ-ΦΩΤΗ. «Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικιά μας θα είναι».

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button