Μια αγαπημένη του Καλοκαιριού, από τα παλιά !

Και ξαφνικά εμφανίστηκε η Πατόζα !
Θα ήταν το τέλος της 10ετιας το ΄50. Τεράστια εξέλιξη στην εκμηχάνιση της αγροτικής παραγωγής με το Αλώνισμα από την Πατόζα. Βέβαια το πιο επίπονο , αβάσταχτο καλύτερα, ήταν το Θέρος. Αυτό έπρεπε να περιμένει 2 δεκαετίες ακόμη για να εμφανιστεί η Κομπίνα, η οποία ως “κομπίνα” που ήταν, θέριζε, αλώνιζε, δεμάτιαζε το άχυρο, ταυτόχρονα ! Επιτέλους ο Αγρότης (οικογενειακώς) δεν θα έλιωνε μέσα στο χωράφι.
Η πόταζα όμως στα δικά μας μάτια, τα παιδικά, ήταν πιο θεαματική ! Ένα ολόκληρο μετακινούμενο εργοστάσιο περιφέρονταν σε όλη τη Λήμνο !
Όλα αυτό το θορυβώδες και πολύπλοκο τεράστιο, στα ματια μας, μηχάνημα έπαιρνε κίνηση από ένα λουρί που ερχόταν από ένα τρακτέρ 20-30 μέτρα μακριά και η Πατόζα λες και χόρευε με τα πάρα πολλά κινητά σημεία της! Η ταινία μεταφοράς των δεματιών, η φυσούνα που έβγαζε το άχυρο, τα κόσκινα για το στάρι και το αχυρο, βοηθητικοί τροχοί, μοχλοί, όλα εν κινήσει!
Ερχόταν σε συγκεκριμένα σημεία σε κάθε χωριό, πάντα κοντά στο δρόμο για να μπορεί να μετακινείται και εκεί μετέφεραν τα θερισμένα δεμάτια τους οι Αγρότες και τα έπαιρναν αλωνισμένα !
Κάθε 2,3 μέρες η Πατόζα πήγαινε σε άλλο χωριό, σε άλλη περιοχή, συρόμενη από το Τρακτέρ και όσοι δούλευαν σε αυτήν , πολλά άτομα κυρίως μηχανικοί και βοηθοί, έκαναν τσιγάνικη ζωή, με ύπνο κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό, και συσσίτιο, υποθέτω ! Είχα παιδικούς φίλους και στην ηλικία 13, 14 ετών τους έχανα το Καλοκαίρι… Δούλευαν στην Πατόζα, εγώ στο Γρι – Γρι, και αυτό διαρκούσε καμιά 40ρια μέρες.
Το σημείο που δούλευε κάθε φορά η Πατόζα ήταν σαν πανηγύρι , ιδιαίτερα τη Νύχτα με τα πολλά φώτα και τη διαρκή κίνηση .
Στο Αντρώνι, Μύρινα κλπ, για τα σταροχώραφα της περιοχής, τότε υπήρχαν (!), το σημείο συνάντησης με την Πατόζα ήταν λίγο μετά το Εκκοκκιστήριο, κάπου έναντι βενζινάδικου !
Στην περιγραφή αυτή σίγουρα θα υπάρχουν λάθη, αφού, ως άκληρος, ήμουν παρατηρητής.
Ο,τι λάθος διορθώστε το ή προσθέστε και άλλο για την Πατόζα, η όποια έβγαλε το Αλώνισμα από πρακτικές αιώνων !