Ο δικός μας Μεσαίωνας !

Ο δικός μας Μεσαίωνας !
Γράφει (κάθε Παρασκευή) η Χριστίνα Καβουρα

Την εποχή που πηγαίναμε εμείς σχολείο ήταν λειψά ακόμα και τα Σαββατοκύριακα !

Κάναμε μάθημα και τα Σάββατα, αδιανόητο για την σημερινή εποχή !

Θυμάμαι ακόμα με φρίκη την θαλασσιά ποδιά που έπρεπε να φοράμε, την άσπρη κορδέλα στα μαλλιά και εκείνες τις γελοίες, ανεκδιήγητες χοντρές μπλε κάλτσες μέχρι το γόνατο ! Και αυτά βέβαια μόνο τα κορίτσια ! Τα αγόρια μπορούσαν να φοράνε ότι ήθελαν ή ότι … είχαν και υποχρεωτικό ήταν μόνο το πηλήκιο με την …. Κουκουβάγια !

Βέβαια για να τα λέμε όλα το πηλήκιο πριν καταργηθεί φοριόταν σε πολύ κοντά κομμένα μαλλιά ! Η ποδιά δεν καταργήθηκε ποτέ στην κλάση μου αλλά και το κόψιμο των μαλλιών των αγοριών παρέμεινε επίσης !

Θα μου πείτε πως τα θυμήθηκα όλα αυτά, ενώ τα περισσότερα τα είχα αποκλείσει σε ένα σκοτεινό σημείο του εγκεφάλου μου, προσπαθώντας να τα στείλω στο ασυνείδητο !

Σε μια εκπομπή που έτυχε να δω προσφάτως θυμήθηκε η παρουσιάστρια την σχολική ποδιά και τον διαχωρισμό των φύλων ! Προφανώς και εκείνη την είχε προβληματίσει ! Πάντα στην εποχή μας υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός. Γιατί έπρεπε ειδικά τα κορίτσια να φοράνε ποδιά ?

Επίσης στις μεγάλες πόλεις περνούσαν κορίτσια και αγόρια καλύτερα ! Ενώ εμείς στο νησί έπρεπε να φοράμε την ρημάδα την ποδιά παντού ακόμα και αν πηγαίναμε στον μπακάλη.

Επίσης οι καθηγήτριες από καιρού εις καιρό μετρούσαν και το μήκος της, μήπως και κάποια ήταν πιο κοντή απ’ ότι έπρεπε, γιατί βέβαια και η ηθική στις μέρες μας ήταν μετρήσιμο μέγεθος και μετριόταν συνήθως με το μήκος !

Το καλοκαίρι στην παραλία του Ρωμαίϊκου είχα βρει την νεαρή τότε μοδίστρα που είχε ράψει την τελευταία μου ποδιά, και γελάγαμε και οι δυό για το λάθος που είχε κάνει στο κόψιμο και την είχε βγάλει κάπως κοντύτερη ! Παρόλο που την είχα σχεδιάσει κατά το δυνατόν πρωτότυπη δεν έπαυε να είναι μια μισητή ποδιά που έπρεπε να φοράω όλες τις ώρες.

Όμως το χειρότερο κατά την γνώμη μου ήταν οι κάλτσες ! Πόσο ήθελα να φοράω λεπτές κάλτσες. Αλλά η κολλητή μου που είχε έρθει από σχολείο της Αθήνας στην Τρίτη τάξη του Γυμνασίου και φορούσε η ταλαίπωρη λεπτές κάλτσες πήρε αποβολή !

Αμ η κορδέλα ? Μου θυμίζει την εξαιρετική ταινία του 2009 «η Λευκή Κορδέλα» , η οποία κυκλοφόρησε σε ασπρόμαυρο, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μίχαελ Χάνεκε. Το δράμα απεικονίζει την κοινωνία και την οικογένεια σε ένα χωριό της Βόρειας Γερμανίας λίγο πριν τον Α’ Παγκόσμιο. Σύμφωνα με τον Χάνεκε, η ταινία πραγματεύεται τη «γέννηση κάθε τύπου τρομοκρατίας, είτε αυτή είναι πολιτικής είτε θρησκευτικής μορφής.» Μια αφήγηση που προαναγγέλλει ξεκάθαρα τον Φασισμό που εξελίχθηκε σε Ναζισμό.

Ο παπάς του χωριού επιβάλλει να φοράνε τα κορίτσια μια λευκή κορδέλα στα μαλλιά σημάδι … αθωότητας ! Τώρα γιατί την φορούσαμε εμείς θα σας γελάσω ! Ίσως σημάδι καταπίεσης.

Όχι ότι έλειπε και η θρησκευτική τρομοκρατία ! Τα παιδιά που ανέβαιναν στα χωριά τους Σάββατο μεσημέρι έπρεπε να φέρουν την Δευτέρα στον Γυμνασιάρχη χαρτί από τον Παπά ότι παρακολούθησαν την λειτουργία της Κυριακής ! Τώρα αν το χωριό δεν είχε παπά ήταν ένα θέμα ! Έπρεπε να ψάξουν τον Παπά στο διπλανό χωριό ! Εμείς οι υπόλοιποι που μέναμε στην Μύρινα πηγαίναμε σαν σε παρέλαση στην Εκκλησία! Η ανεξιθρησκία δεν είχε … εφευρεθεί στις μέρες μας ! Πιστεύω ότι η Θρησκεία, η Λατρεία, η Πίστη είναι προσωπικό ζήτημα και με το ζόρι δεν γίνεται τίποτα, μάλλον υπάρχει αρνητικό αποτέλεσμα.

Έχω ξαναγράψει για την …. Τρομοκρατία που βιώναμε στο Γυμνάσιο, για τους μεσαιωνικούς κανονισμούς που έπρεπε να τηρούμε, για τον κατάλογο των κανονισμών που κυκλοφορούσε, για τις διάφορες διακρίσεις που πολλοί έπρεπε να υποστούν, δεν θα το επεκτείνω τώρα το θέμα !

Λυπάμαι όμως που από τον δικό μας μεσαίωνα «πήδηξαν» τα παιδιά στο άλλο άκρο χωρίς να είναι κανείς έτοιμος για αυτό το άλμα. Ούτε το Υπουργείο Παιδείας, ούτε οι Καθηγητές και περισσότερο ούτε τα ίδια τα παιδιά που ξαφνικά βρέθηκαν σε έναν αλλοπρόσαλλο κόσμο, όπου μπορούσαν να κάνουν ή να συμπεριφερθούν όπως ήθελαν, να κυκλοφορούν όπως ήθελαν, χωρίς όμως να είναι έτοιμα γι αυτές τις μεγάλες αλλαγές!

Απέκτησαν μια ελευθερία που δεν ήταν έτοιμα να διαχειριστούν με όλα τα δύσκολα αποτελέσματα που φέρνει η κακή χρήση της, αλλά αυτό θα το πούμε μια άλλη φορά !