Χορός συναισθημάτων από εικόνες καθημερινές , αληθινές αξίες ζωής,
που ευτυχώς χαιρόμαστε κι εμείς στο νησί μας, αλλά και αξίες που
ανθίζουν μέσα από την αγάπη των ανθρώπων μας !
Πόσο όμορφο τραγούδι από τον σπουδαίο τραγουδοποιό , δικό μας
Στέλιο Ρόκκο , που έχει γράψει τους στίχους τη μουσική και ερμηνεύει
μοναδικά! Και βέβαια είναι ένας κρίκος από τις τόσες πολλές επιτυχίες
του . Πόσα πολλά “διαμάντια και ρουμπίνια” και “καραμελένιες”!!! Και
τι να πούμε και για τον ύμνο της ομάδας μας του ΗΦΑΙΣΤΟΥ που μας
ένωνε όλους σε ένα αγωνιστικό παλμό.
Έχει γράψει αξεπέραστες μελωδικές μπαλάντες , έχει συνδυάσει τα
λαίκά ακούσματα της ελληνικής μουσικής με το ροκ στοιχείο που τον
συναρπάζει. Η δημιουργικότητά του μας εντυπωσιάζει και πάντα αφήνει
το στίγμα του στα μουσικά πράγματα της χώρας μας. Στη σκηνή δε, έχει
απίστευτη ενέργεια, δυναμισμό , επικοινωνία κι εκπληκτικές ερμηνείες.
Εμείς θα περιμένουμε πάντα την επόμενη δημιουργία του κι ευχόμαστε
το νησί μας νάναι επίσης πηγή έμπνευσής του!
Από το δίσκο του “Δικά μου πράγματα”
Νίτσα Δώρα
Πώς μ΄αρέσει
Πώς μ΄αρέσει να βλέπω να φεύγουν πουλιά
σαν ψυχές μοιάζουν που κάποιο σώμα ζητάνε.
Πώς μ΄αρέσει να βλέπω ανοιγμένα πανιά,
τα ζηλεύω κι ας μη ξέρω πού πάνε.
Πώς μ΄αρέσει να βλέπω στο δρόμο παιδιά
να φωνάζουν, να τρέχουν και να γελάνε.
Πώς μ΄αρέσει να βλέπω και σένα ξανά
να μου λες σ΄αγαπώ, δεν φοβάμαι.
Πώς μ΄αρέσει να βλέπω φιλαράκια παλιά,
αγκαλιές μες τους δρόμους, φωνές και τραγούδια,
πώς μ΄αρέσει να βλέπω τη μάνα μου να
μου μιλάει για της αυλής τα λουλούδια.
Πώς τ΄αλλάζει η αγάπη σου όλα με μιάς,
πως αλλάζει τα πάντα και τα ομορφαίνει,
χίλια χρόνια θα ζήσω αν με αγαπάς
ό,τι αξίζει, ποτέ δεν πεθαίνει!
Πώς μ΄αρέσει να βλέπω να φεύγουν πουλιά,
τα ζηλεύω, κι α μη ξέρω που πάνε…..
Ακολουθήστε το