Ο Ρίτσος και τα ξωκλήσια της Λήμνου

Ο Ρίτσος και τα ξωκλήσια της Λήμνου

Ο Ρίτσος έκανε εξόριστος στη Λήμνο. Εμπνεύστηκε από αυτήν, από τα τοπία της, από τα αμέτρητα λευκά ξωκλήσια και τα σήμαντρα τους. Σε μερικά ποιήματα του αυτό είναι κάτι παραπάνω από φανερό. Όπως, στην “Εαρινή Συμφωνία”:

Η κωδωνοκρουσία του φωτός μας υποδέχεται

στο ξανθό ακροθαλάσσι.

Η αυγή περνάει στην αμμουδιά

βρέχοντας μόλις τα γυμνά της πέλματα

στο χρυσό κύμα.

Μια νέα κοπέλα άνοιξε το παράθυρο

και χαμογέλασε στη θάλασσα.

Έκλεισε τα μάτια της στο φως

για να ατενίσει βαθιά της

την υπόκωφη λάμψη του χαμογέλιου της.

Άκου τα σήμαντρα των εαρινών εκκλησιών.

Φτάνουν από πολύ μακριά, από πολύ βαθιά.

Απ’ τα χείλη των παιδιών

Απ’ την άγνοια των χελιδονιών

Απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής

Απ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστερώνες

των ταπεινών σπιτιών.

Άκου τα σήμαντρα των εαρινών εκκλησιών.

Είναι οι εκκλησίες που δεν γνώρισαν τη σταύρωση

και την ανάσταση.

…

Αγαπημένη,

κόβοντας χαμομήλια

και βλέποντας τη θάλασσα

θα ξαναπούμε την παιδική μας δέηση

με τα πουλιά και με τα φύλλα.

Κι από βαθιά και από μακριά

τα σήμαντρα των παιδικών εκκλησιών

θα τραγουδούν το τραγούδι της τρυφερής Ναζαρέτ

πάνω από τους πράσινους κάμπους.