Οδεύοντας  πάλι στην Ανάσταση

Οδεύοντας  πάλι στην Ανάσταση

Ήταν Επαναστάτης ο Χριστός ?  Και βέβαια ήταν μεγάλος Επαναστάτης και σαν μεγάλος επαναστάτης σταυρώνεται ! Κόμιζε δύσκολες επαγγελίες που δεν ήταν έτοιμος ο κόσμος να τις αποδεχτεί, ίσως και να μην είναι έτοιμος ποτέ. Μιλούσε για ειρήνη ο Κύριος, μακάριοι οι Ειρηνοποιοί διακήρυττε,  μιλούσε για δικαιοσύνη, για ισότητα, για αλληλεγγύη, για αγάπη ! Σίγουρο ότι θα κατέληγε στο σταυρό !

Σίγουρα η διδασκαλία του ήταν επαναστατική : «δεν ήλθα να βάλω ειρήνη αλλά μάχαιρα». Μάχαιρα στα κακώς κείμενα. Να μην φοβηθούμε να κάνουμε το σωστό έστω και αν αυτό φέρει διχασμό ακόμα και στην οικογένεια.  Σίγουρα δεν ήλθε να «χαϊδέψει»  τα αυτιά μας αλλά να μας ταρακουνήσει ώστε να δούμε την ματαιότητα των πραγμάτων, να σκύψουμε πάνω στην θεϊκή φύση των θαυμάτων, να εκστασιαστούμε από το μέγεθος της συμπόνιας του, να οδεύσουμε σύμφωνα με την αλήθεια Του,  ώστε   να αγαπήσουμε και να συμπονέσουμε τον συνάνθρωπό μας.

Έπρεπε λοιπόν να σταυρωθεί, κάτι που ο ίδιος το ήξερε,   γιατί έθιγε τα κακώς κείμενα,  αυτά που οι άρχοντες του κόσμου δεν επιτρέπουν να θιγούν,  αλλά και οι περισσότεροι  άνθρωποι δεν θέλουν  τέτοιες ριζοσπαστικές αλλαγές, δεν είναι έτοιμοι  να  πιστέψουν σε ένα καλύτερο κόσμο !

Μέχρι και οι «αδελφοί» του πιστεύουν ότι ο Θεάνθρωπος έχει δαιμόνιο και θέλουν να τον πάρουν πίσω στο σπίτι ! Θέλουν να σώσουν Αυτόν που ήλθε να σώσει τον κόσμο! Μετά   την Ανάστασή του Τον πιστεύουν. (Μάλλον έχασαν αρκετή μαγεία τότε στην αυγή των θαυμάτων!)

Ανέβασε τις γυναίκες σε μια εξέχουσα θέση, 2000 χρόνια πριν,   – βέβαια στα χρόνια που ακολούθησαν  η πατριαρχία τις ξανακατέβασε – αδιανόητη η θέση που τις είχε εξυψώσει ο Κύριος  αλλά και εκείνες του το ανταπέδωσαν με την λατρεία τους ! Οι μόνες που δεν τον εγκατέλειψαν στην δύσκολη πορεία προς τον Γολγοθά, οι μόνες που δεν πτοήθηκαν, που δεν φοβήθηκαν όταν ακόμα και οι μαθητές του τον είχαν εγκαταλείψει !

Πάμπολλες οι γυναίκες που τον ακολουθούσαν !

Η μετέπειτα Αγία Φωτεινή, η Σαμαρείτιδα,  γυναίκα αμαρτωλή, όπως όλοι μας, παρατά το χωριό της, το πηγάδι της, τη ζωή της όπως την ήξερε, δεν καταλαβαίνει τι είναι το «Ύδωρ το ζων»  αλλά  κατανοεί –  αρχικά έστω και  ψηλαφητά – το μεγαλείο Του ακολουθώντας Τον μέχρι τον Σταυρό και όχι μόνο, αλλά δίνοντας και τη ζωή της αργότερα για τη διδασκαλία Του, τη διάδοση του Ευαγγελίου Του, τουτέστιν το νέο μήνυμα της ζωής, δηλ. της ισότητας, της πίστης,  της αγάπης !

Η Μοιχαλίδα  πλένει τα πόδια του με πανάκριβο μύρο και τα σκουπίζει  με τα μαλλιά της !  Ταπεινή θυσία για Εκείνον που όχι μόνο την έσωσε από τον λιθοβολισμό αλλά και την συγχώρησε με αγάπη, αδιανόητα πράγματα για την εποχή εκείνη !

Η Αγία Βερονίκη  στον δρόμο για τον Γολγοθά του σκουπίζει το ιδρωμένο του πρόσωπο και αμέσως η Μορφή του απεικονίζεται με θαυμαστό τρόπο στο μαντήλι της!

Δεν μιλάμε για την Μαρία την Μαγδαληνή με την ακλόνητη πίστη της στον Κύριο και ο Κύριος γνωρίζοντας την καθαρότητα της  ψυχή της,  της κάνει το μεγάλο δώρο να παρουσιασθεί πρώτα σ’ αυτήν και στις γυναίκες της συνοδείας της αναστημένος !

Ο Κύριος είναι ιστορικό πρόσωπο, λαμπρό παράδειγμα ακόμα και για τους αγνωστικιστές, ο οποίος ανεβαίνει στον Σταυρό για να ελευθερώσει τους ανθρώπους από άχρηστες  τυπικές διατάξεις παρανοϊκών νόμων, (οι δέκα εντολές είχαν περιέλθει σε «αχρηστία» αφού ο τύπος προηγείτο της ουσίας) κομίζοντας την δικαιοσύνη, την ισότητα, την βοήθεια, την αγάπη! Ήρθε θέλοντας να αλλάξει τον κόσμο, και εν πολλοίς τον άλλαξε, και θα αλλάξει πραγματικά ο κόσμος αν αλλάξουμε κάποτε και εμείς!