Οι ελαφρύνσεις και ο καλός αγάς 

 Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης 

Ο Κρατικός Οικονομικός Προϋπολογισμός για το ερχόμενο έτος 2025, που θα συζητηθεί στη Βουλή για να εγκριθεί, υπόσχεται 12 ελαφρύνσεις και παροχές. Πιο συγκεκριμένα:

• Μείωση ασφαλιστικών κρατήσεων υπέρ Υγείας 1% από 1/1/2025 (0,5% στις εισφορές των εργαζομένων και κατά 0,5% των εργοδοτών).
  • Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος στους ελεύθερους επαγγελματίες και σε όλα τα φυσικά πρόσωπα με μπλοκάκι.
  • Αύξηση συντάξεων κατά 2,45%, με βάση και υπό την προϋπόθεση και την πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης 2,2% και πληθωρισμό 2,7% φέτος.
  • Αύξηση όλων των μισθών στο δημόσιο από τον Απρίλιο του 2025, καθώς ο εισαγωγικός μισθός θα ευθυγραμμίζεται με τον κατώτατο του ιδιωτικού τομέα.
  • Μονιμοποίηση της επιστροφής του ΕΦΚ στο αγροτικό πετρέλαιο με σύστημα που θα βασίζεται στην πραγματική κατανάλωση.
  • Αύξηση 20% της αποζημίωσης των γιατρών του ΕΣΥ για εφημερίες, αλλά και αυτοτελή (χαμηλή) φορολόγηση της αποζημίωσης των εφημεριών με συντελεστή 22%.
  • Αυξήσεις στους ενστόλους που λαμβάνουν αποζημίωση για νυχτερινή απασχόληση από (κυρίως Στα Σώματα Ασφαλείας).

, Αύξηση του κατώτατου μισθού κλπ.

      Την ίδια στιγμή, με τα μνημόνια και τις περικοπές έχουμε χάσει σχεδόν το 40% του μισθού ή της σύνταξης, χιλιάδες απελπισμένοι άνεργοι νέοι μας πήραν τα μάτια τους και έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν δουλειά, η ακρίβεια καλπάζει, τα κόκκινα δάνεια έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ, το ίδιο και οι κατασχέσεις και, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, επτά στις δέκα οικογένειες δυσκολεύεται να βγάλει τον μήνα. Ένας στους τρεις Έλληνες ζει γύρω ή κάτω από τα όρια της φτώχειας και «Τα φτωχά νοικοκυριά δαπανούν το 33,8% του μέσου προϋπολογισμού τους σε είδη διατροφής». Σύμφωνα με την EUROSTAT μαζί με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία είμαστε οι πιο φτωχοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και πρωταθλητές «σε υλική και κοινωνική στέρηση».

Οι “ελαφρύνσεις” λοιπόν που ελπίζουμε να πάρουμε το 2025 στην πραγματικότητα δεν θα λύσουν τα προβλήματα μας. Για παράδειγμα, θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, αλλά μόνο σε ελάχιστες περιπτώσεις (σε διατηρητέα κτίσματα και νέες οικοδομές). Δηλαδή δεν θα καταργηθεί για τους περισσότερους. Κι ό νέος υπό ψήφιση αναπτυξιακός νόμος, σύμφωνα με τον ΣΕΚ, προβλέπει διατήρηση του ΕΝΦΙΑ τουλάχιστον μέχρι το 2031 και αύξηση του. Πιο συγκεκριμένα:

–     Mειώνεται το αφορολόγητο του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ από τις 300.000 στις 200.000 ευρώ βάζοντας πλέον στον συμπληρωματικό φόρο και άλλους ιδιοκτήτες μαζί με την επαναφορά σε αυτόν και ιδιοκτητών που θα απαλλάσσονταν λόγω της μείωσης των αντικειμενικών αξιών.

–     Kαταργείται η απαλλαγή από τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ των ιδιοχρησιμοποιούμενων ακινήτων των νομικών προσώπων με συντελεστή 1 τοις χιλίοις.

–     Επιβάλλεται συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ και στα αγροτεμάχια.

–     Δεν επιβάλλεται συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ στα κτίρια ηλικίας άνω των 100 ετών που είναι μνημεία και ιστορικά διατηρητέα.

–     Αυξάνεται από 5 τοις χιλίοις σε 5,5 τοις χιλίοις ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ για τα νομικά πρόσωπα. Ειδικά στις εταιρείες επενδύσεων ακινήτων αυξάνεται από 2,5 τοις χιλίοις σε 3,5 τοις χιλίοις.

–     Αυξάνονται έως και 25% οι συντελεστές υπολογισμού του ΕΝΦΙΑ στα οικόπεδα και ο φόρος υπολογίζεται πλέον με την ακόλουθη κλίμακα

Η παροιμίες, πάντως,  λένε “Στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι. μάζευε κι ας είναι και ρόγες”, ενώ μια άλλη παροιμία λέει “Παρηγοριά στον άρρωστο”.

Όλα αυτά θυμίζουν την ιστορία με τον καλό αγά.

Τον καιρό λοιπόν της τουρκοκρατίας στην Ελλάδα, ήταν ένας πολύ κακός αγάς που καταπίεζε τους υπόδουλους Έλληνες. Χαράτσια, καταναγκαστικές εργασίες, κατάσχεση τα χωράφια, φόροι, εξαθλίωση, εξευτελισμοί, φόβος, απελπισία.
Μια μέρα μερικοί δεν άντεξαν άλλο, αγανάκτησαν και άρχισαν να διαμαρτύρονται δημόσια.  Όταν το έμαθε ο αγάς, φώναξε τον αξιωματικό του.

–       Γιατί φωνάζουν αυτοί και διαμαρτύρονται;

–       Λένε ότι καταπιέζονται και θέλουν δικαιοσύνη και ελευθερία.

–       Πήγαινε πιάσε αυτούς που φωνάζουν πιο πολύ και χώσε τους μέσα στην πιο στενή φυλακή.

Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε έναν και τον έκλεισε στην πιο στενή φυλακή – ένα μπουντρούμι χωρίς παράθυρο, χωρίς κρεβάτι, χωρίς τίποτα, διαστάσεων  1 x 1 ½ μ.   Μόλις ο υπόδουλος Έλληνας κλείστηκε στη φυλακή αυτή, άρχισε να φωνάζει ακόμα περισσότερο,

–     Αυτό είναι αδικία! Είναι παράνομο, αντισυνταγματικό και παράλογο!

Τον άκουσε ο αγάς, και ξαναφώναξε τον αξιωματικό, –    Πήγαινε τώρα, πιάσε άλλους δύο, και χώσε’ τους κι αυτούς στην ίδια φυλακή.

Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε άλλους δύο και τους έκλεισε κι αυτούς μέσα. Μόλις έγιναν τρεις μέσα στη στενή φυλακή, άρχισαν να φωνάζουν ακόμα περισσότερο,
–     Αυτό είναι σκέτη εξαθλίωση! Δεν μπορούμε ούτε καν να κινηθούμε σαν άνθρωποι!

Τους άκουσε ο αγάς, και ξαναφώναξε τον αξιωματικό,
–     Πήγαινε τώρα, πιάσε άλλους δύο, και χώσε’ τους κι αυτούς στην ίδια φυλακή. Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε άλλους δύο και τους έκλεισε κι αυτούς μέσα. Μόλις έγιναν πέντε μέσα στη στενή φυλακή, άρχισαν να φωνάζουν ακόμα περισσότερο,
–    Αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Άλλα μας έλεγε ο αγάς στην αρχή κι άλλα κάνει τώρα. Αν συνεχίσει έτσι, ποιος θα δουλεύει στα χωράφια; Σιγά-σιγά θα ρημάξουν, θα μειωθεί η πρωτογενής παραγωγή, θα χάσει και τους φόρους που εισπράττει. Και ποιος θα φροντίσει τα παιδιά και τις οικογένειές μας; Ντροπή του! Ούτε τους  γονείς μας σέβεται ούτε το μέλλον των παιδιών μας…

Τους άκουσε ο αγάς, και ξαναφώναξε τον αξιωματικό,
–    Πήγαινε τώρα, πιάσε άλλους τρεις, και χώσε’ τους κι αυτούς στην ίδια φυλακή.

Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε άλλους τρεις και τους έκλεισε κι αυτούς μέσα. Έγιναν οκτώ μέσα στη στενή φυλακή, ο ένας πάνω στον άλλο σαν παστωμένες σαρδέλες. Τώρα πια δεν είχαν δύναμη ούτε να φωνάξουν, ούτε καν να μιλήσουν, μόλις που μπορούσαν να αναπνεύσουν και να κουνούν λίγο το κεφάλι. Σε λίγη ώρα ένας λιποθύμησε κι ένας άλλος άρχισε να μοιρολογάει. Η κατάσταση μέσα στη στενή φυλακή γινόταν όλο και πιο δραματική.

Πέρασαν έτσι μερικές μέρες εξαθλίωσης και μαύρης απελπισίας. Οι φυλακισμένοι ήταν σχεδόν μισοπεθαμένοι. Τότε ο αγάς φώναξε τον αξιωματικό.
–    Πήγαινε τώρα και βγάλε έξω δύο από τους οκτώ.

Πράγματι, ο αξιωματικός πήγε και απελευθέρωσε δύο. Μόλις αραίωσαν κάπως και απέμειναν έξι, άρχισαν να δείχνουν κάποια σημάδια ζωής, να αναπνέουν σχεδόν κανονικά, να κινούνται στοιχειωδώς. Και τότε, κάποιος από αυτούς είπε στους άλλους,

–    Να είναι καλά ο αγάς μας!   Είδατε τι καλός που είναι, τελικά;