Π. Κουντουριώτης : Θα Νικήσωμεν κύριε Πρωθυπουργέ ! (για την επέτειο της 8ης Οκτωβρίου)

Γραφει η Καιτη Σαπερα – Βρούντζου
Από το βιβλίο του Νίκου Α.Σταθάκη Αξιωματικού του Π.Ν.,Θ/Κ “Γ.ΑΒΕΡΩΦ” το χρονικό της Νίκης, έκδοση Πολεμικού Ναυτικού 1999, Β΄έκδοση. σελ.42,43-44,49.
….. . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Στο ναυτικό συμβούλιο που προκάλεσε (και παρέστη) ο πρωθυπουργός (Ελ.Βενιζέλος), με θέμα την κυριαρχία στο Αιγαίο, άκουσε τις γνώμες της ηγεσίας του ναυτικού. Του παρουσίασαν συγκριτικούς πίνακες διαμετρημάτων, όγκου πυρός, αριθμού κανονιών, θωράκισης, βεληνεκών, ταχυτήτων. Το συμπέρασμα ήταν συντριπτικό για τον ελληνικό στόλο. Πνεύμα απαισιοδοξίας και ηττοπάθειας επικράτησε απ’ όλους τους συνομιλητές του Βενιζέλου, πλην ενός που παρέμενε σιωπηλός. Ο πρωθυπουργός των οραμάτων της Μεγάλης Ελλάδας στράφηκε προς αυτόν και τον ρώτησε:
-“Εσείς, κύριε Κουντουριώτη, τι λέγετε;”
-“Θα νικήσωμεν κύριε Πρωθυπουργέ! Διότι δεν κερδίζονται οι μάχες μόνο με τα σίδερα και τα μπαρούτια, κρίνονται και με την ψυχή. Την ψυχή που έχουμε από τους προγόνους μας, τους ήρωες του 21, που νίκησαν πολύ πιο μεγάλους στόλους Τουρκίας και Αιγύπτου”.
Η φυσιογνωμία του πολιτικού ηγέτη έλαμψε. Σηκώθηκε όρθιος κι έλυσε τη συνεδρίαση με τα παρακάτω λόγια.
“Αντιλαμβάνεσθε κύριοι, ότι εις ην περίπτωσιν αναγκασθώμεν να πολεμήσωμεν κατά της Τουρκίας, η οποία επιδιώκει κατά πληροφορίας μας, την εκρίζωσιν του ελληνικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας-πόλεμον τον οποίον η ελληνική κυβέρνησις ούτε επιθυμεί και θα προσπαθήσει να τον αποφύγει- δεν είναι δυνατόν να αναθέσει την αρχηγίαν του στόλου του Αιγαίου σε οιονδήποτε εξ υμών, πλην του πλοιάρχου Κουντουριώτη, ο οποίος, μόνος, πιστεύει και με βεβαιώνει δια την νίκην”.
………..
.Η επιλογή της Λήμνου.
………………………………………………………………………………….
Λίγο πριν από την έκρηξη του πολέμου, ο Βενιζέλος παρέστη σε δεύτερο ναυτικό συμβούλιο, με θέμα “Το ορμητήριον του Στόλου του Αιγαίου εν πολέμω”.
Ακούστηκαν, τότε, διάφορες γνώμες και η πιό προωθημένη θέση που προτάθηκε ήταν των Ωρεών και της Σκιάθου (υπήρξαν και πιο συντηρητικές). Ο νέος αρχηγός του στόλου του Αιγαίου διαφώνησε ριζικά:
-“Μόνο μια θέση θα μας δώσει τα στρατηγικά πλεονεκτήματα, που έχουμε ανάγκη, το φυσικό λιμάνι του Μούδρου στη Λήμνο, απέναντι από τα στενά”.
-“Μα είναι εχθρικό έδαφος!”.
-“Θα το ελευθερώσομεν”.
-“Με ποίας δυνάμεις;”
-“Χρειάζομαι μόνο ένα τάγμα (περί τους 300 άνδρες). ΄Εχω ήδη προβλέψει την μεταφοράν του μετά του υλικού του, από τον στόλον. Θα μαντρώσω τους Τούρκους στα Δαρδανέλλια”!
Και πάλι, η πολιτική ηγεσία συμφώνησε.

Επίσκεψη Μητροπολίτη Λήμνου στο θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
Στο Μούδρο ( μετά τη ναυμαχία της Λήμνου) τον επισκέφθηκε (τον Π.Κουντουριώτη στο θωρηκτό ΑΒΕΡΩΦ) ο Μητροπολίτης Λήμνου και ενθουσιασμένος τον προσφώνησε:
-“Γειά σου παλληκαρά!”
-“Δεν είμαι εγώ παλληκαράς. Είναι αυτοί εκεί!”Και έδειξε τους σκορπισμένους στο θωρηκτό ναύτες (Γ.ΔΗΜΑΚΟΣ/Σελ.6).
Παύλος Κουντουριώτης και ελληνική ομογένεια ΗΠΑ.
Το 1899, με την προαγωγή του σε αντιπλοίαρχο, ο Κουντουριώτης τοποθετήθηκε κυβερνήτης του ευδρόμου “Ναύαρχος ΜΙΑΟΥΛΗΣ”. ΄Ηταν ένα μικρό, παλιό πολεμικό, κατασκευής 1876, με εκτόπισμα 1.770 τον. με μηχανή και ιστιοφορία φρεγάτας. Χρησιμοποιούνταν ως εκπαιδευτικό πλοίο της Σχολής Δοκίμων. Το 1901 διέσχισε τον Ατλαντικό, ήταν η πρώτη φορά που το επιχείρησε ελληνικό πλοίο. Ο ναύαρχος Α. Σακελλαρίου γράφει χαρακτηριστικά: “ΜΙΑΟΥΛΗΣ”…. είχε το θράσος, μία φορά, με καπετάνιο τον κατόπιν ηρωικό ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, να διαπλεύσει τον Ατλαντικό, μέχρις Νέας Υόρκης, για να χαιρετίσει την τότε εκεί αρχίζουσα να αναπτύσσεται ελληνική παροικία.
Δείγμα της ναυτικότητάς του: Το οδηγεί σχεδόν αποκλειστικά με πανιά σ’ όλο το ταξίδι του.