Παλουκοκαύτης

Παλουκοκαύτης

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Αυτήν την λέξη τη συναντάμε πολύ σπάνια, μόνο τον μήνα Μάρτιο, στην παροιμία “Μάρτης, γδάρτης, και κακός παλουκοκαύτης”. Τι σημαίνει όμως αυτή η λέξη;

Παλιότερα, που η θέρμανση στα περισσότερα σπίτια γινόταν με τζάκι, ξυλόσομπες και μασίνες, οι χειμώνες ήταν πιο βαρείς, με χιόνια και κρύο από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάρτιο. Τα ξύλα τα προμηθεύονταν ο κόσμος το φθινόπωρο πηγαίνοντας οι ίδιοι με το κάρο στο βουνό και κόβοντας δέντρα με τσεκούρι, είτε αγοράζοντας από ξυλοκόπους που τα έφερναν με μουλάρια, και κατόπιν κόβοντας τα με πριονοκορδέλα.

Πολλές φορές τα καυσόξυλα δεν έφταναν, οπότε μερικοί αναγκάζονταν να ξηλώσουν και να κάψουν τα ξύλινα παλούκια του φράχτη της αυλής τους.