Παραμονή  Πρωτοχρονιάς !

Παραμονή  Πρωτοχρονιάς !

Γράφει (κάθε Παρασκευή) η Χριστίνα Κάβουρα

Θέλω να στείλω πρωτότυπες  χαρούμενες  ευχές  για   όλους,  να ευχηθώ  να είναι  πετυχημένες  και νόστιμες οι  βασιλόπιτες,  γεμάτες με φλουριά αυθεντικά ή μη  αλλά με κρυμμένη τύχη στο κάθε κομμάτι, όπως έκανε παλιότερα τότε που μαζευόμασταν πολλοί, που μπορούσαμε να μαζευτούμε πολλοί  η αγαπημένη συμπεθέρα μας,  που είχε γεμίσει την Βασιλόπιτα με … δίευρα, ώστε το κάθε κομμάτι   να έχει τουλάχιστον ένα δίευρο τυλιγμένο σε ασημόχαρτο για να αισθανόμασταν όλοι τυχεροί για τη νέα χρονιά, για να μη ζηλεύει κανείς τον τυχερό αλλά να είμαστε όλοι τυχεροί !

Φανταστική λύση !

Εύχομαι ολόψυχα όλοι οι φίλοι μου και οι φίλοι αναγνώστες  να είναι τυχεροί με την καινούργια χρονιά  και χαρούμενοι,  εύχομαι ελευθερία κινήσεων για όλους, εύχομαι να πάρει πόδι αυτή η ρημαδο-αρρώστια, εύχομαι ολόψυχα έναν καλύτερο χρόνο, γεμάτον ηλιόλουστες μέρες, γεμάτον  ανεβασμένα συναισθήματα αλληλεγγύης και αγάπης, εύχομαι υγεία και χαρές, έστω και μικροχαρές για όλους ! Να μην είμαστε και άπληστοι !

Εύχομαι να είναι γενναιόδωρος ο χρόνος,  γεμάτος  ανθρωπιά  που θα σκορπίζει  απλόχερα θαλπωρή, μια θαλπωρή που θα αγκαλιάζει  ολόκληρο το νησί,  όλο τον κόσμο,  ολόκληρο  τον δικό μας μικρό πλανήτη.

Προσπαθούμε όλοι μας με ευχές και έθιμα που κάποιες φορές φθάνουν μέχρι τη δεισιδαιμονία να εξευμενίσουμε τον χρόνο, να προκαλέσουμε την καλοτυχία, να αιτήσουμε την ευμάρεια αγαθών !

Σπάμε ρόδια, ανοίγουμε βρύσες, κρεμάμε στις πόρτες κρεμύδες  πρωτοχρονιάτικες, στολίζουμε τα βάζα με γκι, ανταλλάσουμε γούρια,  προσέχουμε τα …. Ποδαρικά !

Πριν από χρόνια που έκανα Πρωτοχρονιά στη Ρώμη, σερβιριζόταν παντού,  σε όλα τα εστιατόρια  της Αιωνίας Πόλης είχε πρωτοχρονιάτικο  μενού με φακές ! Όταν ρώτησα γιατί έπρεπε να φάω φακές παραμονή πρωτοχρονιάς, μου εξήγησαν ότι οι φακές λόγω του ότι είναι πολλές στο πιάτο, συμβολίζουν τα πλούσια αγαθά που θα πρέπει να φέρει ο χρόνος ! Για το καλό έφαγα και μια πιατιά φακές !

Θυμάμαι  πρωτοχρονιές στο νησί, με κάλαντα από πόρτα σε πόρτα, κάλαντα τραγουδισμένα  στην αγορά της Μύρινας από πανέμορφους έφηβους και έφηβες, χαρούμενες μουσικές,  θυμάμαι ότι εμείς τα παιδιά τότε περιμέναμε μάλλον τους καλικαντζάρους και τα κόλπα τους, ήταν η εποχή της άφιξής των, άλλωστε θα μείνουν μαζί μας κάποιες μέρες ακόμα, αφού  εμείς δεν πολυπιστεύαμε στον  Άγιο Βασίλη, ο οποίος δεν μας τιμούσε συχνά με την παρουσία του, αλλά μας άρεσαν οι ιστορίες με τελώνια, θαλασσινά και μη,  με καλά, δικά μας νησιώτικα ξωτικά και παμπόνηρους καλικαντζάρους,  κωμικές αγαπημένες ιστορίες που διηγιόταν οι γιαγιάδες  δίπλα σε μαγκάλια και σόμπες ! Ζεστές αναμνήσεις στην μοναξιά ενός  απόλυτα φοβικού χειμώνα!

Όπως καταλάβατε οι καλικάτζαροι παντός είδους με έχουν … στοιχειώσει !

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ –  ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ