Περιοδικό

Περιμένοντας τις ειδήσεις !

Της Χριστίνας Κάβουρα

Καλά που ήταν στην Λήμνο, περιβάλλον δικό μας, γνώριμο και αγαπημένο, ήσυχο και εν πολλοίς χαρούμενο.

Τι όμορφος που ήταν ο Ιούνιος, με θάλασσες ήμερες,  δικές μας, με ανθρώπους  που δεν είχαν μέσα τους τον φόβο, τουλάχιστον σαν αυτόν που κουβαλούσαμε εμείς. Εμείς λοιπόν οι ….. εξόριστοι γυρίσαμε στο νησί μάλλον πανικόβλητοι, σημαδεμένοι από τον υιό της μοναξιάς που απαιτούσε μοναξιά και δύσκολα μέτρα !

Στο νησί ηρεμίσαμε, βοηθούσε  πολύ ο δικός μας χώρος, το δικό μας γνωστό τοπίο, ο ήλιος από πάνω μας θηρίο ελπίδας (όπως πολύ ωραία τον περιγράφει ο Ελύτης στην «Μαρίνα των Βράχων»), το άπλετο φως, η θάλασσα η αγαπημένη, οι φίλοι μας οι μοναδικοί, οι γνωστοί μας με τις ζεστές καλημέρες τους  !

Κάποιοι κοντινοί συντοπίτες μας  απτόητοι μας αγκάλιαζαν ενώ εμείς οπισθοχωρούσαμε μη τυχόν και τους κολλήσουμε γιατί  με αυτόν τον υιό τα πράγματα είναι περίεργα όσο και δύσκολα. Δεν ξέρεις αν τον έχεις, δεν ξέρεις ποιος μπορεί να τον έχει,  ποιος τον μεταδίδει, που παραμονεύει ο άτιμος !

Ξεχάσαμε και τα βαριά πρωτόκολλα  καθαρισμού των πάντων, δεν πλέναμε πια τις συσκευασίες τροφίμων από το Σούπερ Μάρκετ, δεν πασαλειβόμασταν συνέχεια  με αντισηπτικά, δεν κάναμε πια κατάχρηση χλωρίνης χλωριώνοντας τα πάντα, δεν φοβόμασταν να ακουμπήσουμε τους γύρω μας, μέχρι που αρχίζαμε να ξεχνούμε πόσο δύσκολα είχαμε περάσει, μέχρι που φανταζόμασταν και δικαίως ότι είχαμε γυρίσει σε ένα μέρος βορειοανατολικά του Παραδείσου, όπου επικρατούσαν άλλες συνθήκες, πιο ανθρώπινες !  Ο ήλιος και η θάλασσα απολύμαιναν τα πάντα και περισσότερο τις ψυχές μας !

Μετά βέβαια  σταμάτησαν  τον Ιούλιο  οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις,  σταμάτησαν δρώμενα αναμενόμενα και μη, μέχρι που ήλθε η κορύφωση τον Αύγουστο με υποχρεωτική χρήση μάσκας σε δημόσιες αρχές και καταστήματα, πάνε και τα πανηγύρια,  φτωχύναμε σε πολλά, αλλά και πάλι δεν είχε το νησί επικινδυνότητα, δεν το χαρακτήριζε ο φόβος, μάλλον όλοι προσέχαμε κάνοντας το …. Καθήκον μας !

Γυρίζοντας πίσω βρεθήκαμε πάλι σε ένα άλλο καθεστώς με περισσότερα μέτρα, με φόβο, με ανησυχία, με άγχος και περιμένουμε πάλι τις ειδήσεις, τους επιδημιολόγους, τα κρούσματα, τους … αφορισμούς,  την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει ! Περιμένουμε ίσως τα … θαύματα αλλά προφανώς παρήλθε η εποχή των θαυμάτων !

Τον τελευταίο καιρό ζω ή μάλλον όλοι μας ζούμε σε ένα  Καφκικό περιβάλλον αναμασώντας  συνέχεια και αδιάλειπτα,   ότι δεν μπορούμε ακόμη να αποδεχθούμε, να καταλάβουμε, να εμπεδώσουμε  τι ήταν αυτό που μας βρήκε εκεί που δεν το περιμέναμε ! Οι πιο πεσιμιστές περιμένουν καθισμένοι μπροστά στο γυαλί τα χειρότερα. Ίσως και να μην έχουν τόσο άδικο γιατί αναμένοντας την εποχιακή γρίπη θα υπάρξει και μεγάλη σύγχυση.  Τώρα τι έχω θα αναρωτιέται ο κάθε ταλαίπωρος ασθενής, γρίπη ή κορονοϊό !   Εκεί θα είναι το μεγάλο δράμα και το αλαλούμ στα νοσοκομεία !

Έτσι και ο Ιωσήφ Κ. , ο ήρωας   στη δίκη του Κάφκα, σηκώθηκε ο άνθρωπος ένα πρωί  και  βρήκε στο δωμάτιό του κάτι φύλακες οι οποίοι του ανακοίνωσαν ότι για το έγκλημα που έκανε θα έπρεπε να περάσει από δίκη. Αλλά ούτε αυτός ήξερε, ούτε και έμαθε ποτέ τι έγκλημα έκανε ούτε και κανείς άλλος μπορούσε να τον πληροφορήσει. Και αυτός στην αρχή σαν και εμάς δεν είχε δώσει τη δέουσα προσοχή στην κατάστασή του ούτε την αντιμετώπισε με τη δέουσα σοβαρότητα. Θεωρούσε τον εαυτό του αθώο και πίστευε ότι θα είχε την ανάλογη αντιμετώπιση. Πλανήθηκε βέβαια πλάνην οικτράν  όπως και εμείς καλή ώρα, που επίσης μας ήρθε ο κεραυνός κατακέφαλα και δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει!

 

Ο κακομοίρης ο Ιωσήφ Κ. δεν ήξερε τίποτα για τη δίκη του, ούτε για τους δικαστές που θα την εκδίκαζαν, ούτε που θα εκδικαζόταν, ούτε είχε πρόσβαση στον ….  φάκελό του,  ώστε να ξέρει για ποιο πράγμα τον κατηγορούσαν,  αλλά το χειρότερο ήταν ότι κανένας κατηγορούμενος δεν είχε αθωωθεί ποτέ. Οι δικαστές του, λόγω της παράλογης δύναμης που ασκούσαν είχαν αποβεί  μυθικά  όντα, παντελώς απρόσιτοι, δεν ξέρουμε αν είχαν κάποια σχέση με το δίκαιο ή αν το ήξεραν, δεν φαίνεται όμως να το εφάρμοζαν ποτέ.

Θεωρώ όλη αυτήν την καταδίκη μας άδικη γιατί αν η Κίνα έκλεινε νωρίς τα σύνορά της και πληροφορούσε τον πλανήτη για το τι συμβαίνει  δεν θα είχαμε καταδικασθεί όλοι μας, δεν θα είχαν πεθάνει τόσοι αθώοι,  δεν θα έχαναν οι άνθρωποι τις δουλειές τους, δεν θα αύξανε η ανεργία, δεν θα φάνταζε τόσο απειλητικός ο χειμώνας, δεν θα αντιμετωπίζαμε διλλήματα και συνομωσιολογίες,   δεν θα είχαμε οι περισσότεροι, ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις,  σπασμένα νεύρα, έλλειψη υπομονής,   μεγάλη όρεξη για διάφορες …. αψιμαχίες !

Τελικά οι πραγματικοί ένοχοι για το χάλι μας  και την δυστυχία όλου του πλανήτη, κρύβονται πίσω από μάσκες, όχι σαν τις δικές μας που πλένονται, αλλά πίσω από μάσκες βρώμικες όσο και απρόσιτες !

 

Εύχομαι σε όλους μας καλό μήνα και έναν ήρεμο και ελπιδοφόρο χειμώνα !

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Δείτε Επίσης
Close
Back to top button