Πορεία στην Ιερουσαλήμ

Πορεία στην Ιερουσαλήμ

Της Χρ. Καβουρα

Ο Κύριος οδεύει προς την Ιερουσαλήμ και προς την σταυρική του θυσία.  Όπως είχε πει ο ίδιος, «Ιερουσαλήμ – Ιερουσαλήμ η αποκτείνουσα τους Προφήτες και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους του Θεού», ήταν σπάνιο να δολοφονηθεί Προφήτης εκτός Ιερουσαλήμ !

Η πορεία του προς την Σταύρωση είναι ένδοξη ! Πλήθος ανθρώπων όλων των ηλικιών κρατώντας  βάγια φωνάζει ωσαννά στον δρόμο του, ρίχνει κάτω  τα  ενδύματά του να περάσει από πάνω τους . Τον γνωρίζουν, είναι Εκείνος που θεραπεύει λεπρούς, που δίνει φως σε τυφλούς, που ταΐζει από πέντε άρτους και δυό ψάρια χιλιάδες λαού, που ανασταίνει νεκρούς !

Που πήγε όλος αυτός ο κόσμος την επόμενη ακριβώς εβδομάδα ? Ή άλλαξαν γνώμη ? Ανεξερεύνητες οι βουλές και οι ψυχές των ανθρώπων όπως και η αχαριστία μας και η ιδιοτέλειά μας!

Πως από το ωσαννά φθάσαμε στο σταύρωσον ?   Δεν έχω τις απαντήσεις ! Οι προφητείες αναφέρονται στο γεγονός, το οποίο φυσικά δεν έγινε έτσι επειδή το έλεγαν οι προφητείες, αλλά γιατί ήταν προδιαγεγραμμένο άνωθεν !

Και μένει μόνος, προδομένος από όλους, όχι απ’ όλους,  οι γυναίκες ήταν πάντα εκεί μαζί του ως και ο αγαπημένος μαθητής του, αυτός που ήξερε πάντα ότι εκείνος ήταν Θεός, για να το θέσω σωστότερα, Θεάνθρωπος. Η Αγία Βερονίκη στο δρόμο για τον Γολγοθά σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπό του και ω του θαύματος η μορφή του αποτυπώνεται στο μαντήλι της ! Η Αγία ήταν η αιμορροούσα γυναίκα, που δεν ξέχασε ότι την γιάτρεψε Εκείνος. Δεν αναφέρονται όλες οι γυναίκες που τον ακολουθούσαν λόγω της λιτότητας των Ευαγγελίων, αλλά ήταν πάρα πολλές. Ευτυχώς υπάρχει και η Παράδοση.

Ο Κύριος  στο τελευταίο μέρος του δράματος, καθορίζει το Πάσχα της Νέας Θρησκείας, εξηγεί στους μαθητές του που δεν καταλαβαίνουν το νόημα της θυσίας του, το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, και τους προετοιμάζει για την Ανάσταση ! Μήπως και να προετοιμαστούμε όλοι μας για μια ακόμη φορά για την Ανάσταση και τη μετάβασή μας στην Γαλιλαία των προσδοκιών μας ? Μήπως να επαναπροσδιορίσουμε τις προσδοκίες μας?

Όπως είχε προείπει  ο Κύριος, ο λαμπρός Ναός  που έχτισε ο Ηρώδης ο μέγας έγινε σκόνη και κουρνιαχτός, δεν έμεινε πέτρα πάνω στην πέτρα, ο Τίτος ο γιός του αυτοκράτορα Βεσπασιανού, σκληρός αυτοκράτορας επίσης,  της δυναστείας των Φλαβίων,  ερήμωσε την Ιερουσαλήμ και όλη την Ιουδαία το 70 μ.χ.  Οι Εβραίοι όδευσαν στην εξορία, έγινε η διασπορά τους στον κόσμο, και από όλο αυτόν τον περίλαμπρο  Ναό  που είχε χτισθεί στο όρος Μόρια, πάνω στα ερείπια προηγούμενων ναών που καταστράφηκαν, όπως π.χ. ο Ναός του Σολομώντα, έμεινε μόνο το τείχος που είχε χτισθεί για να υποστυλώσει το όρος του ναού, εκεί που προσεύχονται τώρα οι Εβραίοι, το  λεγόμενο τείχος των δακρύων, ότι απέμεινε. Ο τελευταίος αυτός ναός των Εβραίων αποπερατώθηκε σε 80 χρόνια αλλά κατεδαφίστηκε σε πολύ λιγότερα. Έκτοτε οι Εβραίοι δεν έχουν Ναό, οι Συναγωγές είναι χώροι προσευχής, όχι λατρείας, και δυστυχώς τώρα που έγιναν κράτος  και μάλιστα ισχυρό, ξαναγύρισαν ύστερα από εξορία χιλιάδων ετών στην γη της Επαγγελίας, όπως το έθεσαν, αλλά  δεν μπορούν να χτίσουν πια τον ναό τους στον προηγούμενο ιερό του τόπο γιατί ο χώρος είναι …πιασμένος.

Εκεί που σύμφωνα με την θρησκεία τους ήταν ο τόπος που ο Αβραάμ αποπειράθηκε να θυσιάσει τον Ισαάκ, εκεί που ήταν ο Βωμός του Δαυίδ, εκεί που αργότερα ο Σολομώντας έχτισε τον πρώτο ναό,  εκεί βρίσκεται τώρα το Ιερό Τέμενος των Μουσουλμάνων Αλ-Άκσα ,  “το πιο απομακρυσμένο τζαμί” είναι ο τρίτος πιο ιερός τόπος για το Ισλάμ και βρίσκεται στην παλαιά πόλη της Ιερουσαλήμ.  Ενώ ολόκληρη η περιοχή στην οποία βρίσκεται το τζαμί, μαζί με τον Θόλο του Βράχου, τις δεκαεπτά πύλες και τους τέσσερις μιναρέδες, ήταν ιστορικά γνωστός ως το τέμενος Άλ-Άκσα, σήμερα επικρατεί ένας περιορισμένος ορισμός και ο ευρύτερος περίβολος αναφέρεται συνήθως ως Χαράμ αλ-Σαρίφ (“Ευγενής Ιερός Χώρος”), ή Όρος του Ναού, το ιερότερο σημείο του Ιουδαϊσμού.

Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο Μωάμεθ μεταφέρθηκε από το Μασγίντ αλ-Χαράμ της Μέκκας στο αλ-Άκσα κατά τη διάρκεια του Νυχτερινού Περίπλου.

(Δόξα σ’ αυτόν που έκανε τον δούλο του να ταξιδέψει νύχτα από το Απαράβατο Τέμενος στο πιο Μακρινό Τέμενος (Κοράνι, 17:1)

Η ισλαμική παράδοση υποστηρίζει ότι ο Μωάμεθ προσευχόταν προς αυτό το σημείο μέχρι τον δέκατο έβδομο μήνα μετά την εγίρα, όταν ο Θεός τον κατεύθυνε να στραφεί προς την Κάαμπα.

Όταν οι Σταυροφόροι κατέλαβαν στην Ιερουσαλήμ το 1099, χρησιμοποίησαν το τζαμί ως παλάτι και τον Θόλο του Βράχου ως εκκλησία, αλλά η λειτουργία του ως τζαμί αποκαταστάθηκε μετά την ανάκτησή του από τον Σαλαντίν το 1187.

Εν πάσει περιπτώσει οι Εβραίοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για το θέμα ανέγερσης του Ναού τους στον ιερότερο χώρο τους, γιατί θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, κυριολεκτικά !

Οι Χριστιανοί αργότερα έχτισαν στην Ιερή αυτή πόλη σημαντικά έργα.

Στο επίκεντρο των μεγαλοπρεπών κτισμάτων του Μεγάλου Κωνσταντίνου βρίσκεται ο Πανάγιος Τάφος, γύρω από τον οποίο υψώθηκε ο λαμπρός Ναός της Αναστάσεως.

Έχουμε λοιπόν μια Ιερή Πόλη τριών μεγάλων Θρησκειών,  περίεργο όσο και θαυμαστό, ανεξερεύνητες οι βουλές του Υψίστου, μια πόλη στην οποία  πάντοτε συνέρρεαν και θα συρρέουν προσκυνητές, μια πόλη που βίωσε άπειρες εξεγέρσεις και πολέμους, δύσκολες καταστάσεις και πολύ αίμα, μια πόλη με πολύ δύσκολη Βιογραφία !

Ο Φώτης Κόντογλου, σπουδαίος αγιογράφος απεικόνισε σε αγιογραφία το Άγιο Μανδήλιο, η οποία αγιογραφία βρίσκεται στη Μονή της Μεταμορφώσεως στην Βοστώνη των ΗΠΑ.