Πώς το ξέρουν;

Πώς το ξέρουν;

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Αυτές τις μέρες της άνοιξης μάς ήλθαν τα χελιδόνια και οι πελαργοί. Ξεκίνησαν από τη μακρινή Αφρική, πέρασαν πάνω από θάλασσες και στεριές, πάνω από νησιά και ξερονήσια, ποτάμια και κόλπους, βουνά και κάμπους, από χωριά, χωράφια και περιβόλια, με αέρα και βροχή, τη μέρα με το φως και τη νύχτα με το σκοτάδι, χιλιάδες χιλιόμετρα.

Και με αλάνθαστο τρόπο βρήκαν εδώ σε μας την παλιά δική τους φωλιά. Την ίδια φωλιά κι όχι κάποια άλλη. Αυτήν που είχαν αφήσει πέρσι το φθινόπωρο όταν είχαν φύγει για να πάνε να ξεχειμωνιάσουν στην Αφρική.

Πού τη βρήκαν τη δύναμη να πετάξουν τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα;

Και πώς δεν χάθηκαν στον δρόμο,

Χωρίς GPS, χωρίς να διαβάζουν πινακίδες, πώς προσανατολίστηκαν και βρήκαν την σωστή κατεύθυνση για τη συγκεκριμένη δική τους φωλιά;