Προσοχή στις πεταλίδες, πέφτουν πρόστιμα…

Προσοχή στις πεταλίδες

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Να πούμε πρώτα, τι είναι οι πεταλίδες, για όσους δεν το ξέρουν.

Οι πεταλίδες είναι μικρά όστρακα, που προσκολλώνται στους βράχους της θάλασσας, όπως τα μύδια και τα στρείδια. Όταν γίνεται πλημμυρίδα μετακινούνται έρποντας για να είναι πάντα μέσα στο νερό και μετά επιστρέφουν στη θέση τους. Ας το θυμόμαστε αυτό, δηλαδή ότι για να τις βρει και να τις αποκολλήσει κάποιος από τα βράχια και μέσα στο νερό δεν είναι καθόλου εύκολο. Εξάλλου με το χέρι δεν μπορείς να τις μαζέψεις, είναι κολλημένες σαν βεντούζα, πρέπει να έχεις ένα μαχαιράκι, όπως, ας πούμε όταν μαζεύεις ραδίκια και χόρτα στα χωράφια.

Τέλος, να πούμε ότι η εμπορία ζωντανών πεταλίδων απαγορεύεται «εφόσον το μήκος τους ανέρχεται μέχρι το ανώτατο όριο των 3 εκατοστών» (ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Α2-3354/2007 – ΦΕΚ 2207/Β’/14.11.2007).

Ας έλθουμε τώρα στο τι συνέβη με μια ελληνίδα που πήγε να μαζέψει πεταλίδες από τη θάλασσα.

Πρώτα-πρώτα να πούμε ποια είναι αυτή η γυναίκα, που ονομάζεται Ελίζα Πάλλη, όπως έγραψαν οι εφημερίδες Ροδιακή και protothema.

Πριν από οκτώ χρόνια στο μικρό ελληνικό νησί Κάσος, καμιά δεκαριά μικρά από τα συνολικά τριάντα περίπου παιδιά του νησιού περιεργάζονταν με απορία μία γυναίκα που είχε έλθει στο νησί τους. Ήταν μπαλαρίνα στο επάγγελμα και πολύ όμορφη. Μιλούσε ήρεμα και γέμιζε τον χώρο με μελωδίες του Τσαϊκόφσκι. Τα παιδιά δεν είχαν ξανακούσει ποτέ κλασική μουσική, αλλά εκείνη τα πήρε από το χέρι και τους έμαθε τα πρώτα βήματα μυώντας τα στον μαγικό κόσμο του μπαλέτου.
Η Ελίζα είχε πάντοτε όνειρό να εγκατασταθεί μόνιμα στο ακριτικό αυτό νησί διδάσκοντας μπαλέτο στα παιδιά, τα οποία πέρα από το σχολείο δεν έχουν καμία άλλη δραστηριότητα.

Οι κάτοικοι του νησιού με ευγνωμοσύνη την «αγκάλιασαν» αμέσως κι εκείνη ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα στην αποθήκη ενός club που το χειμώνα παραμένει κλειστό. Στο χώρο διδασκαλίας δεν υπήρχαν μπάρες, ούτε καθρέφτες, ούτε ξύλινο πάτωμα, ούτε καν θέρμανση. Τα παιδιά μάθαιναν μπαλέτο σε πάγκους, καρέκλες, τραπέζια κι ένα μαρμάρινο δάπεδο, αλλά δεν τα ένοιαζε, ήταν ευτυχισμένα. Η δασκάλα τους ήθελε ωστόσο για εκείνα το καλύτερο δυνατό. Οι μικρές μπαλαρίνες της είναι καλές, ορισμένες διαθέτουν ταλέντο και όλα τα φόντα για μία μεγάλη καριέρα στο κλασικό μπαλέτο. Το ότι γεννήθηκαν εκεί, σ’ αυτό το ακριτικό νησί, δεν δικαιολογεί τη ματαίωση των ονείρων τους.
Γνωρίζοντας ότι κανείς αρμόδιος δεν θα σταθεί αρωγός στην προσπάθειά της, πριν από δύο χρόνια, η Ελίζα Πάλλη, έφτιαξε ένα ημερολόγιο, το πούλησε σε φίλους και γνωστούς και ζήτησε μέσω των social media τη βοήθεια όλων.
Κάποιες παλιές της μαθήτριες από την Αθήνα, ιδιοκτήτριες πλέον σχολών χορού, «απάντησαν» στην έκκλησή της στέλνοντας μπάρες στο ακριτικό νησί. Επίσης, με τα χρήματα που μαζεύτηκαν από την πώληση των ημερολογίων μετατράπηκε σε κατάλληλο ξύλινο το προηγούμενο παγερό μαρμάρινο δάπεδο, και η προσπάθειά της άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Οι μητέρες των παιδιών στάθηκαν στο πλάι της, οι μπαμπάδες εργάστηκαν αφιλοκερδώς νυχθημερόν προκειμένου το μάρμαρο να «ντυθεί» με ξύλο, όλο το νησί μετατρέπεται σε μια γροθιά σπάζοντας τους καθρέφτες της κρατικής αδιαφορίας απέναντι στο καλύτερο αύριο αυτών των σπουδαίων παιδιών. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα, παιδικά χαμόγελα άνθισαν στην πρώτη μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Κάσο, οι μικρές μπαλαρίνες με τη μεγάλη αυτή δασκάλα αποτελούν πλέον την τρανότερη απόδειξη ότι τα σπουδαία πράγματα γεννιούνται πρωτίστως από το μεράκι, το πείσμα και την αγάπη ανθρώπων με όραμα.

Ας έλθουμε τώρα στις πεταλίδες.

Η καθηγήτρια αυτή πριν από μέρες, τότε με την επιδημία που έπρεπε να βγάλουμε γραπτή άδεια για να βγούμε από το σπίτι, πήγε μια βόλτα στη θάλασσα και …τόλμησε να μαζέψει μερικές πεταλίδες. Αποτέλεσμα: Για την πράξη της αυτή τιμωρήθηκε από το Λιμεναρχείο Κάσου και της επιβλήθηκε πρόστιμο 300 ευρώ.

Ας μας τα πει όμως η ίδια, τι ακριβώς συνέβη.

«Κάθε μέρα, σχεδόν ευλαβικά λόγω κάποιων αναπνευστικών προβλημάτων που με ταλαιπωρούν εδώ και χρόνια, έκανα τη βόλτα μου στο τετράγωνο γύρω από το σπίτι μου το οποίο βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα. Κάποια στιγμή, επειδή πείνασα, κι επειδή τα πράγματα σε οικονομικό επίπεδο είναι πολύ δύσκολα για εμένα αυτή την εποχή, έβγαλα από τον βράχο γύρω στις 7 πεταλίδες. Ξαφνικά, ήρθαν δίπλα μου δύο άνδρες του Λιμενικού και με ρώτησαν «Τι μάζεψες;». Όταν τους απάντησα γελώντας «Πεταλίδες», μου είπαν πως είναι παράνομο «και επειδή κρατάς μαχαίρι και αντιμίλησες θα σου κόψουμε πρόστιμο».
Σάστισα. Τους είπα ότι δεν υπάρχει κάποια ειδική σήμανση, πως όλοι στο νησί μαζεύουν καθημερινά πεταλίδες τόσα χρόνια τέτοια εποχή για μεζέ με το τσίπουρο, και ότι οι ταβέρνες της περιοχής είναι χρόνια γεμάτες από πεταλίδες τέτοια εποχή.

Συνέχισαν να μου λένε πως θα έπρεπε να το έχω ακούσει στην τηλεόραση, ότι επειδή βγήκα στην ακρογιαλιά όπου απαγορεύονται οι βόλτες θα πληρώσω πρόστιμο 150 ευρώ και 150 ευρώ για τις πεταλίδες, δηλαδή σύνολο 300 ευρώ!
Όταν δε μου είπαν «έλα να πάρεις το πρόστιμο» δεν ήμουν ικανή να αρθρώσω λέξη από το σοκ!

Η Κάσος είναι ένα τόσο δα μικρό νησί, η θάλασσα είναι το σπίτι μας, η βόλτα μου ήταν γύρω από το τετράγωνο και το χαρτί για τη σωματική άσκηση δεν το κοίταξαν καν.
Δεν έγινε μία σύσταση, κατευθείαν πρόστιμο. Λυπάμαι πολύ που σε έναν ακριτικό βράχο με 5 ανθρώπους όπου παλεύουμε με νύχια και με δόντια για να επιβιώσουμε και που με θυσίες μόνο αντέχουμε, σε ένα τόπο που έχω δώσει και την ψυχή μου για τα παιδιά, να συμπεριφέρονται έτσι δίνοντάς μου 300 ευρώ πρόστιμο.
Έκανα ένσταση αλλά θέλουν τα 300 ευρώ και μάλιστα σε 30 μέρες.

Λυπάμαι, αλλά η Κάσος δεν μπορεί να είναι περήφανη για τους σπουδαίους αυτούς άνδρες. Μπράβο! Βλέπετε δεν μπορούν να ασχοληθούν με τις νεκρές φώκιες και τα νεκρά δελφίνια που ανθρώπινο χέρι δολοφόνησε πριν από λίγες μέρες στα μέρη μας… η βόλτα μου και οι 7 πεταλίδες ήταν το μεγάλο τους ζήτημα! Εγώ, αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να πληρώσω ούτε το ενοίκιό μου, ούτε το σούπερ μάρκετ στο οποίο είμαι βερεσέ με τεφτέρι. Αν θέλουν να με πάνε φυλακή για 12 (όπως εκείνοι μέτρησαν) πεταλίδες, ας με πάνε. Εγώ αυτά τα χρήματα, δεν έχω να τα δώσω…».

Για να είμαστε απόλυτα δίκαιοι, θα έπρεπε να δούμε και την άποψη των λιμενικών, την οποία όμως δεν έχουμε. Η αρχαία ελληνική παροιμία λέει, “μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφί γνώμην ακούσεις”.

Όπως και να έχει το πράγμα, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο νόμος απαγορεύει το μάζεμα πεταλίδων.

Προσοχή λοιπόν στις πεταλίδες!