Σκυλίτσα βρέθηκε σε απόσταση 3.770 χιλιομέτρων από το σπίτι της. Θυμίζει την ιστορία της γατας απ τη Μυρινα

Σκυλίτσα βρέθηκε σε απόσταση 3.770 χιλιομέτρων από το σπίτι της

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

 Μια σκυλίτσα, που εξαφανίστηκε στην Καλιφόρνια πριν από εννέα μήνες, βρέθηκε αυτές τις μέρες ως εκ θαύματος στο Μίσιγκαν, πάνω από 3.770 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι της, προς μεγάλη χαρά των ανθρώπων που την έχουν.

Η Μίσκα, μια σκυλίτσα ράτσας τεριέ, είχε εξαφανιστεί πέρσι τον Ιούλιο χωρίς να αφήσει ίχνη από το σπίτι της στο Σαν Ντιέγκο, κοντά στα σύνορα με το Μεξικό. Βρέθηκε πριν από μερικές μέρες στο Χάρπερ Γουντς στα προάστια του Ντιτρόιτ, στα σύνορα με τον Καναδά, αφού διέσχισε τις ΗΠΑ διανύοντας σχεδόν 4.000 χιλιόμετρα. Εκεί ένα τοπικό καταφύγιο ζώων μπόρεσε να την αναγνωρίσει χάρη στο ηλεκτρονικό τσιπάκι που είχε στο λαιμό της, και επικοινώνησε με τους ανθρώπους που την έχουν, οι οποίοι ταξίδεψαν και πήγαν αμέσως για να την πάρουν.
«Πρόκειται για μια ιστορία που θα μπορούσε να γυριστεί ταινία στο Χόλιγουντ», αναφέρουν μετά από την απροσδόκητη επανένωση.
Προς το παρόν δεν έχει εξακριβωθεί πώς η Μίσκα κατάφερε να διανύσει όλη αυτήν την μεγάλη απόσταση. Και πώς δεν κατάφερε να γυρίσει σπίτι μόνη της, αφού είναι γνωστό το μεγάλο ένστικτο προσανατολισμού που έχουν τα ζώα.

(πηγή: Λευτερια 5-4-24)

 Η ιστορία αυτή θυμίζει λίγο την γάτα από την Μύρινα:

Συναντιούνται δυο φίλοι στη Μύρινα.

–           Έχω μια γάτα, πολύ ζωηρή και ζημιάρα. Την αγαπώ, αλλά θέλω και να την ξεφορτωθώ. Τι να κάνω;

–           Πολύ εύκολο. Την παίρνεις με το αυτοκίνητο, πηγαίνεις 8 χιλιόμετρα μακριά στα Θέρμα, και εκεί, πίσω από τα λουτρά και την ταβέρνα, την αφήνεις μέσα στα πυκνά δέντρα. Όλο και κάποιος θα την περιμαζέψει, ή θα βρει κάτι να τρώει απ’ την ταβέρνα. Στο γυρισμό πίνεις μερικά ουζάκια με μεζέδες στην ταβέρνα, γεμίζεις το μπετονάκι σου με νερό από τη βρύση, παίρνεις και μερικά γλυκά κουταλιού και χαλβά από τη βιοτεχνία Αχιλαδέλη, που είναι εκεί κοντά, …κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά !

Πράγματι, αυτό κάνει, αλλά μετά από 2 μέρες η γάτα έχει επιστρέψει στο σπίτι, στη Μύρινα.

–           Αυτή τη φορά θα την πας πολύ μακριά, στην άλλη άκρη της Λήμνου. Θα περάσεις τον Κορνό, Αη-Δημήτρη, Λιβαδοχώρι, το αεροδρόμιο, το Βάρος, τον Κότσινα με το άγαλμα της Μαρούλας και τις ταβέρνες στο λιμανάκι, θα διασχίσεις το Ρεπανίδι, το Κοντοπούλι, θα πας στην Ηφαιστεία με τα αρχαία, τη λίμνη Αλυκή με τα φλαμίγκος, μετά στα Καβείρεια με τη σπηλιά του Φιλοκτήτη και τη Νεφτίνα με την παρθένα αμμουδιά. Κι αφού περάσεις την Παναγιά και την Πλάκα, θα την αμολήσεις εκεί στον φάρο, με θέα την Ίμβρο στο βάθος της θάλασσας. Στο γυρισμό τρως σε κάποια απ’ τις ταβέρνες στο Κοντοπούλι, ή τις ψαροταβέρνες στο Μούδρο κάτω στη θάλασσα. Περνάς κι απ’ το Καρπάσι με τη βιοτεχνία Χρυσάφη, και παίρνεις μερικά τυριά καλαθάκι, γιαούρτι πρόβειο ολόπαχο και παραδοσιακό, σιροπιαστά γλυκά ταψιού και βενιζελικά, κι …όλα μέλι – γάλα !

Πράγματι, αυτό κάνει, αλλά μετά από 5 μέρες η γάτα έχει επιστρέψει στο σπίτι, στη Μύρινα.

–               Μία λύση μόνο απέμεινα. Αυτή τη φορά θα  την βάλεις μέσα σε ένα τσουβάλι. Θα περάσεις τις ανηφοριές και κατηφοριές με τις στροφές, τον Κορνό, τις Σαρδές, την Παπιά και το Κατάλακο, και θα φτάσεις στο Γομάτι με τα 6 χιλιόμετρα απέραντη ρηχή αμμουδιά. Από εκεί με τα πόδια αριστερά, δεξιά, πάλι αριστερά, τρία χιλιόμετρα στροφές μέχρι το τουριστικό παρατηρητήριο και τη βρύση στους αμμόλοφους –Πάρε και τη φωτογραφική μηχανή να τραβήξεις μερικές καταπληκτικές φωτογραφίες. Από εκεί αριστερά ανεβοκατεβαίνεις τους τρεις πρώτους αμμόλοφους, δεξιά, πάλι δεξιά, το μονοπάτι μέσα στις πικροδάφνες, αριστερά έναν κατσικόδρομο με θυμάρια και αστιβιές, περνάς δύο μάντρες, πάλι δεξιά. Στην τρίτη στροφή αριστερά κοντά στα γκρέμια, θα αντικρίσεις δεξιά υπέροχη θέα τα Φαλακρά, αριστερά το νησί Σεργίτσι και τον Μούρτζουφλο, και στο βάθος του πελάγους τη Σαμοθράκη και τη Θάσο.  Εκεί την αμολάς τη γάτα και ησυχάζεις !  Όλο και κάποιο αγριοκούνελο θα βρει για να φάει να επιζήσει.

Στο γυρισμό περνάς από την ταβέρνα στις Σαρδές, τρως σπιτικά φλομάρια με κόκκορα, με μεζεδάκια και Λημνιό μοσχάτο κρασάκι νέκταρ.

Μετά από μερικές μέρες οι δυο φίλοι ξανασυναντιούνται.

–               Πολύ εξαντλημένο και αδύνατο σε βλέπω. Τι έγινε, την ξεφορτώθηκες;

 –               Άστα, πού να στα λέω! Έκανα ό,τι μου είπες, αλλά μετά από τόσες  στροφές, ανηφοριές και κατηφοριές, έχασα τον προσανατολισμό μου. Mέχρι να φτάσω στο μέρος εκείνο απέναντι από το Σεργίτσι και τη Σαμοθράκη, χάθηκα και δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω,  χώρια που είχα πεθάνει  στην κούραση και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Ο Θεός με λυπήθηκε, πάντως, και επέζησα, και δεν άφησα τα κόκαλά μου σε κάποια αστιβιά ή πικροδάφνη εκεί στην ερημιά. Ευτυχώς είχα τη γάτα μαζί μου. Την έβγαλα από το τσουβάλι, μπροστά αυτή, από πίσω εγώ – ήξερε το δρόμο της επιστροφής-,  κούτσα-κούτσα γυρίσαμε πίσω…