Στην Αδελφή νοσοκόμα ΕΛΙΣΑΒΕΤ η οποία ήταν στα εγκαίνια του Νοσοκομείου το 1940 !

Τιμή  σεβασμός και μνήμη …. στην Αδελφή νοσοκόμα ΕΛΙΣΑΒΕΤ  η οποία ήταν  στα εγκαίνια   του  Νοσοκομείου Λήμνου το  1940

 Θεόδωρος  Ι. Μπαβέας                       Πρόεδρος του  Ε.Ε.Σ. Λήμνου

Πλήρης  Ημερών έφυγε από κοντά μας η Ελισάβετ Ασημωτου – Αναγνωστιδου

μια   από  τις πρώτες νοσοκόμες  του  Νοσοκομείου Λήμνου η οποία  υπηρέτησε από  την πρώτη ημέρα  λειτουργίας   του  το  1940, μέχρι   την συνταξιοδότηση   της   το 1976  Η ζωντανή  ιστορία του Νοσοκομείου Λήμνου την οποία  πολλές  φόρες  μας αφηγείτο  έσβησε με  την απώλεια  της Ελισάβετ και  έχει πια καταγράφει   στην ιστορία  του  Νοσοκομείου μαζί  με  όλους  εκείνους  που υπηρετήσαν για  την εξέλιξη τη πρόοδο  και την οργάνωση του ,τους  οποίους  εμείς  οι  γιατροί τιμούμε  Εγώ  ως  γιατρός θυμάμαι σέβομαι  και  τιμώ όλο  το  ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό  που  γνώρισα  και  συνεργάστηκα   μαζί  τους όπως  την Ελισάβετ, οι  οποίοι πια έφυγαν και  βρίσκονται  στη  κοινωνία  των  αγγέλων και  την  αιωνιότητα  Έτσι  έφυγε  για το ταξίδι αυτό για  να  τους  συνάντησή η αξιοσέβαστη γιαγιά  Ελισάβετ η πρώτη και τελευταία αδελφή νοσοκόμα… φορτωμένη  αναμνήσεις ,η οποία   ήταν στα  εγκαίνια  του  νοσοκομείου Λήμνου το  1940 και  εις  το οποίο   υπηρέτησε για  35  χρόνια

Το Δ.Σ  του  Ε.Ε.Σ, οι Εθελόντριες  και οι Εθελοντές του Περιφερειακού Τμήματος Λήμνου  ,πενθούμε ,τιμούμε την Ελισάβετ  την οποία  τίμησε ο Ε Ε Σ το  2010 σε  ειδική τιμητική εκδήλωση με πλακέτα για  την προσφορά της στον άνθρωπο στον  εθελοντισμό  όπου  σε  δύσκολες  περιόδους ,σε  γερμανική κατοχή ,μετά  με  τους εξόριστους , αγωνίζονταν και με  λιγοστά  μέσα και υποδομές μαζί με  το ιατρικό  νοσηλευτικό προσωπικό με συνέπεια θέληση  πρόσφερε τις  υπηρεσίες της στους πολίτες της Λήμνου Εμείς εθελόντριες και  εθελοντές εκφράζουμε τα ειλικρινή μας  συλλυπητήρια  στην οικογένεια  της,στα  παιδιά  της ,τα  εγγόνια τα  δισέγγονα  και  εις τους συγγενείς  της , Η Ελισάβετ ήταν για πολλά  χρόνια  στο  χώρο  της Νοσηλευτικής ώστε η προσφορά η  βοήθεια της προς τους γιατρούς κυρίως στον χειρουργικό  τομέα  έχει  καταγράφει στην  ιστορία  του  Νοσοκομείου με  αγωνία θλίψη χαρά σε εύκολα  και  δύσκολα  περιστατικά    Έτσι δυναμική  χαμογελαστή πρόθυμη εργατική συνεργάσιμη  τη  γνώρισα   το  1971 και τη  θαύμαζα  για  το θάρρος  ,την εμπειρία , την συνέπεια στη προσφορά  και για πολλά  χρόνια ήταν βασικό  και  έμπειρο στέλεχος  στο χειρουργείο .Η Ελισάβετ   προσέφερε υπηρεσίες  και διαρκώς εκπαιδευόταν

Θα τη  θυμόμαστε  πάντα, τη Ελισάβετ τη  κυρία τη σύζυγό, τη μητέρα τη  γιαγιά ,με τη δυναμική φυσιογνωμία ,την ήρεμη γαλήνια, ευγενική, πάντοτε με φιλική   συμπεριφορά  της, ενώ υπηρέτησε  με  πάθος το  δύσκολο έργο  της  περίθαλψης και  νοσηλείας  των  συμπολιτών  μας βοηθώντας πάντα στο  χειρουργείο 

Η ζωντανή  ιστορία  του νοσοκομείου Λήμνου  χάνεται  με  την απώλεια  της  νοσοκόμας Ελισάβετ Ασημωτου -Αναγνωστιδου αφού κανείς δεν μπορεί να σταματήσει αυτό το βιολογικό ηλιοβασίλεμα της ζωής μας. Εργάστηκε με αφοσίωση για τον συνάνθρωπο, στον χειρουργικό τομέα, άλλοτε δίνοντας νάρκωση, άλλοτε ως εργαλειοδότρια και υπεύθυνη του χειρουργείου και άλλοτε βοηθώντας τους χειρουργούς που πέρασαν  από το Νοσοκομείο, από την πρώτη περίοδο της λειτουργίας του Έτσι το 1953 η τύχη έφερε την Ελισάβετ να  συνεργασθεί να εκπαιδευτεί και να βοηθήσει τον αείμνηστο χειρουργό Ν,Βασιλικιωτη ο οποίος ήταν Θείος της Γυναίκας μου Παυλίνας ..και  οποίος  ενθουσιασμένος  από  την εδώ παραμονή  του  την προέτρεψε  να  έλθουμε  το  νησί  το  1971 … όπως  και  έγινε

 Για την Ελισάβετ, αυτό  το ηλιοβασίλεμα της  ζωής  της είναι πολύ φωτεινό φορτωμένο   από πολύχρονες μνήμες και,από τις καλές και κακές αναμνήσεις ,από την κοινωνική και επαγγελματική της καταξίωση, από την δημιουργικότητά ,στο  χώρο  της  προσφοράς , της  υγείας κοντά  στους  πονεμένους συνανθρώπους  και τη  συμμετοχή της στον εθελοντισμό, ενώ το  έργο  της έχει πια χαραχτεί  στην συνείδησή της τοπικής  κοινωνίας του νησιού μας Την δουλειά στο Νοσοκομείο την υπεραγαπούσε, την εκλάμβανε σαν κοινωνικό καθήκον και γι αυτό αφιέρωνε πολλές ώρες,και  στον  εθελοντισμό

Την Ελισάβετ εμείς  οι οποίοι την γνωρίσαμε και  συνεργαστήκαμε  μαζί  της  στον στο Νοσοκομείο , και εγώ  ως γιατρός  ήταν μια έμπειρη  αξιοπρεπής  διακριτή προσωπικότητα με  πάθος  στη δουλειά   της,έτσι  ώστε  πάντα  με  θάρρος γνώση και  υπομονή  αντιμετώπιζε  τα  προβλήματα στις  δυσκολίες  της δουλειάς  που προσέφερε  Ευχόμαστε  ο Πανάγαθος  θεός  και  δικαιοκρίτης Χρίστος  να  δίνει δύναμη κουράγιο υγεία  στα  παιδιά  της    και  τους  συγγενείς  της και ευχή όλων  μας   είναι  να  κατάταξη  την ψυχή της  στην κοινωνία  των αγγέλων , για  την αιώνια   ζωή  και  ανάσταση  και  να απαλύνει τον πόνο  των παιδιών της και  όλων των συγγενών  της …..Αιωνία   της  η  μνήμη

Απρίλιος  2019