Στις αυλές της Μεγάλης Τρίτης

Στις αυλές της Μεγάλης Τρίτης

Γραφει η Χριστινα Κάβουρα

Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα,  μάλλον σε έναν άλλο κόσμο από αυτόν που ξέραμε, τον ήμερο εκείνων των ημερών, που είχαν ένα άλλο φως αθωότητας, αναμονής, έκπληξης και τώρα νοσταλγίας ! Μπορεί να έχουμε περισσότερα υλικά αγαθά αλλά είμαστε πιο ήρεμοι, πιο χαρούμενοι ? Περιμένουμε με την ίδια ανυπομονησία το Πάσχα, όπως τότε όταν οι μέρες ήταν πιο λαμπερές πιο μαγικές, όταν εμείς τα κορίτσια περιμέναμε με λαχτάρα τα άσπρα λαμπριάτικα παπούτσια ! (Ναι έχω ένα φετίχ με τα παπούτσια, έχω είναι η αλήθεια πολλά ζευγάρια αλλά κανένα ζευγάρι δεν είναι σαν εκείνα τα λαμπριάτικα, τα τότε, μπορεί να μην ήταν πολύ ακριβά και λουσάτα και μοδάτα,  αλλά ήταν τα αναμενόμενα και αγαπημένα).

Πάντα έχει μεγαλύτερη σημασία το όνειρο φωτίζοντας και  προκαλώντας την πραγματικότητα !

Αρχές της μεγάλης εβδομάδας και η καθαριότητα των σπιτιών και αυλών  βρισκόταν στο αποκορύφωμα !  Έβγαιναν τα μπουριά από τις σόμπες, τιναζόταν από τις καπνιές και έμπαιναν στην άκρη !  Το σπίτι έπαιρνε μια ανοιξιάτικη λάμψη αφού τα πάντα …. ξετιναζόταν από την «σκόνη»  και την ομίχλη  του χειμώνα. Μου λείπει το ασβέστωμα των σοκακιών, των τουρακιών,  των πλατύσκαλων ! Ακούραστες οι νοικοκυρές, ακατάβλητες δεν άφηναν  τίποτα ακαθάριστο ! Πολλές οι δουλειές που έπρεπε να γίνουν και πάντα θα μου λείπουν οι ασβεστωμένες αυλές της Μ. Τρίτης ! Αυλές της μνήμης !

Και μετά τα κουλούρια της αμμωνίας, που μπορεί να μην μου άρεσαν γευστικά,  αλλά όλη η ετοιμασία παρασκευής τους ήταν βασικό συστατικό του προγράμματος των ημερών ! Θυμάμαι τις κουλούρες που φτιαχνόταν με μια απαράμιλλη τέχνη που μάλλον έχει εκλείψει ! Θυμάμαι ότι μέσα από τα μαγικά χέρια της γιαγιάς έβγαινε η «Λύρα», η «Μαγιάτικη» η  «βαφτισιμιά»  για τις βαφτιστικές ! Πόσο λυπάμαι που δεν έμαθα να τις φτιάχνω ! Αυτή την λεπτή τέχνη όπου το ζυμάρι μέσα σε χέρια πολύξερα  ζωντάνευε,  μορφοποιούνταν δηλαδή γινόταν όμορφο!  Ακόμα και οι δρόμοι μύριζαν  κουλούρια και τσουρέκια,  αφού οι φούρνοι σε όλες τις γειτονιές ήταν σε ημερήσια διάταξη και  γέμιζαν λαμαρίνες από αυτά τα καλοπλασμένα παραδοσιακά  γλυκίσματα των ημερών, ενώ οι πασχαλιές στις αυλές σκορπούσαν θεϊκή χάρη και άρωμα πασχαλινό. Μου λείπουν και οι Πασχαλιές.

Δύσκολη η πορεία προς την Ανάσταση  τόσο ρεαλιστικά όσο και πνευματικά αλλά μάλλον ήταν πιο εύκολη τότε,  τότε που η ζωή μας στο νησί ήταν πιο απλή με λιγότερες απαιτήσεις και είχαμε μάθει τον τρόπο να βρίσκουμε χαρά  στις μέρες, χαρά  σε πράγματα καθημερινά και καθόλου πολύπλοκα.   Ίσως ξεμάθαμε ή ξεχάσαμε αυτόν τον μαγικό τρόπο αναζήτησης που μας διαφοροποιούσε  αλλά και μας βοηθούσε  να βρίσκουμε την πραγματική ουσία των πραγμάτων !

Οδεύουμε πάλι προς την Ανάσταση  σε ένα σύμπαν κάθε άλλο παρά χαρούμενο, θα βρούμε την ανάταση που ψάχνουμε, την αγάπη για τον συνάνθρωπο,  όπου πάνω της θεμελιώνονται όλοι οι Νόμοι και οι Προφήτες ! Προφήτες βέβαια έχουμε πολλούς στις μέρες μας, πολλούς απαισιόδοξους,  λίγους αισιόδοξους ενώ το φως παραμένει κρυμμένο.

Εύχομαι καλή Ανάσταση σε όλους, χαρούμενη και ελπιδοφόρα!

Στις αυλές της Μεγάλης Τρίτης

Γλυσσίνες  ευωδιάζουν κι ασβέστης

Δαίμονες μικροί παίζουν στις σκιές

Ο έρωτας ξυπνά μες τα φουστάνια της Άνοιξης

Στον ήλιο χαϊδεύονται οι πασχαλιές

Καμέλιες κόκκινες, μικρά ηράνθεμα !