Σύστημα “ταμπούρι”

Σύστημα “ταμπούρι”

 Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης 

  Στο ποδόσφαιρο για να νικήσει μια ομάδα πολύ μεγάλη σημασία έχει με τι σύστημα θα παίξει την ώρα του αγώνα. Δηλαδή πώς θα παραταχθούν και θα κινηθούν οι ποδοσφαιριστές μέσα στο γήπεδο. Υπάρχουν πολλά συστήματα, π.χ. 4-2-4, ρόμβος, 2-3-1-3-2 κλπ.

Δύο πολύ δημοφιλή συστήματα είναι το επιθετικό και το αμυντικό. Επιθετικό είναι όταν μάς ενδιαφέρει να τρέχουμε συνέχεια γιουρούσι μπροστά προς την αντίπαλη εστία για να βάλουμε γκολ, χωρίς να προσέχουμε ιδιαίτερα τα νώτα και την άμυνα μας. “Όσα βάλουμε κι όσα φάμε” είναι ο σκοπός και η χαρά των φιλάθλων να βλέπουν πολλά γκολ.

Το άλλο το σύστημα, το αμυντικό, έχει ακριβώς αντίθετη φιλοσοφία: Θα κλειστούμε όλοι πίσω στα καρέ μας ταμπούρι, όπως ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια. Δεν θα αφήνουμε τους αντιπάλους να περνάνε για να μάς απειλήσουν, «μπάλα περνάει παίκτης δεν περνάει», και κάποια στιγμή, που αυτοί θα έχουν ανοιχτεί και θα έχουν κενό στα μετόπισθεν στην άμυνα τους, θα κάνουμε αντεπίθεση να τούς βρούμε στον ύπνο απροετοίμαστους και θα βάλουμε γκολ. 

Το σύστημα αυτό το εφεύραν οι Ιταλοί και το ονόμασαν “κατενάτσιο”. Είναι το σύστημα που μάς χάρισε το 2004 το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην Πορτογαλία με προπονητή τον Όττο Ρεχάγκελ. Συνέχεια άμυνα ταμπούρι, και στο τέλος αντεπίθεση κεφαλιά ο Χαριστέας, η μπάλα στα δίχτυα! Γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ!