Τα απομεινάρια μιας …. Δευτέρας !

Τα απομεινάρια μιας …. Δευτέρας !

Γράφει η Χριστινα Κάβουρα

Δύσκολες οι Δευτέρες παγκοσμίως  και  οι Δευτέρες στο Γυμνάσιο δεν πήγαιναν πίσω !

Τα περισσότερα παιδιά γυρνούσαν από τα χωριά τους το πρωί της Δευτέρας, όπου είχαν περάσει το μισό Σάββατο και την Κυριακή, αδιάβαστα φυσικά, αλλά και εμείς οι Μυριναίοι με το Σινεάκ και την Κυριακάτικη βόλτα στο Λιμάνι δεν ήμασταν σε καλύτερη  κατάσταση από απόψεως διαβάσματος !

Δυστυχώς η Δευτέρα  αυτή ξεκίνησε πρώτη ώρα με Συντακτικό, από τα χειρότερα μαθήματα του Γυμνασίου όπου η εξέταση ήταν πραγματικό βασανιστήριο, έπρεπε να θυμόμαστε κανόνες και παραδείγματα, έδινε μεγάλη σημασία ο αείμνηστος Κυρ Διαματάρης, ο χοντρός, και στα παραδείγματα, έπρεπε να τα θυμόμαστε όλα  για να μας μείνουν κάποια !

Προφανώς ο Κυρ Διαματάρης  δεν είχε περάσει ένα λαμπρό Σαββατοκύριακο, μπήκε αγριεμένος και φουριόζος στην τάξη, άνοιξε τον κατάλογο από το Άλφα και συνέχιζε ακάθεκτος  φωνάζοντας ονόματα, επιμένοντας στα αγόρια του καταλόγου μέχρι που δίπλα στην έδρα, στο  «εξεταστήριο»,  είχαν μαζευτεί πολλά έντρομα πρόσωπα !

Η εξέταση με τον κυρ Διαματάρη, για πολλούς το φόβητρο του Γυμνασίου, δεν ήταν εύκολη υπόθεση!  Άστραφτε και βρόνταγε όταν ο εξεταζόμενος  …. Δεν πληρούσε τα απαραίτητα προσόντα απόδοσης που είχε θέσει ο καθηγητής,  ο οποίος  τον κατακεραύνωνε με πολλά κοσμητικά όταν αποτύγχανε στην εξέταση, όπως σκερβελέ ή γκαζοτενεκέ !  Επίσης τότε  εμείς ντρεπόμασταν  με όλα αυτά τα κοσμητικά !

Ενώ παρατηρούσα πόσο είχε ψηλώσει ο συμμαθητής μας ο Βάϊος,  τόσο που το παντελόνι του τού έπεφτε κοντό, παρόλο που το είχαν μακρύνει κατεβάζοντας όλο το στρίφωμα, μόνο που πια χρωματικά δεν έδενε ! Το παντελόνι είχε ξεθωριάσει, προφανώς δεν θα είχε και δεύτερο  με αποτέλεσμα  το κομμάτι που μάκρυνε να είναι εντελώς άλλο χρώμα και να φαίνεται έντονα ! Τότε τα ρούχα ήταν ακριβά και όχι για όλα τα βαλάντια, σε καμιά περίπτωση όπως σήμερα και τα τζην δεν ξέρω γιατί αλλά δεν κυκλοφορούσαν ακόμα στο νησί !  Μάλλον η μόδα τους ήλθε αργότερα  ή ήταν ακριβά τότε σε σχέση με τα παντελόνια που έραβε ο ράφτης !

Και εκεί που κοίταζα το παντελόνι του Βάϊου, που ήταν σκέτη απελπισία,  βλέπω τον συμμαθητή μας τον Αντωνάκη, ήταν και μικρόσωμος,  να μπουσουλά ανάμεσα στα πόδια των συμμαθητών του που ήταν μαζεμένοι για την εξέταση. Μπουσουλώντας έφθασε στο θρανίο του στην αριστερή πτέρυγα των θρανίων και χώθηκε από κάτω!

Κάποια στιγμή ο Καθηγητής κοιτάζει τα προς εξέταση πρόσωπα και ρωτά που είναι ο Αντωνάκης ?

Δεν είναι εδώ κύριε Καθηγητά απάντησε ο …. συγκάτοικος του στο θρανίο, άργησε να έρθει το λεωφορείο του. Μα εγώ τον είδα αντέκρουσε ο κυρ  Διαματάρης. Λάθος κάνετε κύριε Καθηγητά,  απάντησαν  κάποιοι συμμαθητές ! Άργησε σήμερα το Λεωφορείο από το Κοντοπούλι ! Αυτό το τελευταίο δεν μπορούσε να το εξακριβώσει τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή ο κυρ Διαματάρης και ο Αντωνάκης  τουλάχιστον εκείνη τη φορά τη γλύτωσε !  Επίσης κανείς από εμάς ούτε μίλησε ούτε γέλασε !  Δεν ήμασταν μαρτυριάρηδες αλλά και η  …. συμφορά της Δευτεριάτικης εξέτασης και μάλιστα στο Συντακτικό δεν ήταν για γέλια !

Άσε που αν δεν απαντιόταν η ερώτηση ο καθηγητής  πολλές φορές απευθυνόταν και στο …. Ακροατήριο, εμάς δηλ.  που καθόμασταν κάθε άλλο παρά αμέριμνοι στα θρανία μας,  κάποτε και ονομαστικά !

Λοιπόν θυμάμαι ακόμα εκείνη την εξέταση  και όλα τα κοσμητικά που εισέπραξαν οι εξεταζόμενοι από έναν έξαλλο κυρ Διαματάρη.

Τελικά ο κυρ Διαματάρης ήταν ένας πολύ ευσυνείδητος καθηγητής που προσπαθούσε  εις μάτην  να μας μάθει πράγματα  μάλλον με τον λανθασμένο τρόπο !

Θυμάμαι όταν δίδασκε Θουκυδίδη και ιδιαίτερα τον Επιτάφιο του Περικλή δάκρυζε ! Πληγωνόταν χιλιάδες χρόνια μετά από τον Πελοποννησιακό πόλεμο  αλλά εμείς τότε χαμένοι στον εφηβικό κόσμο μας είχαμε εντελώς άλλα ενδιαφέροντα !!!