Τα δικά μας Χελιδόνια (Ένας λόγος παραπάνω φέτος)

Της Βαρβαρας Βαγιάκου Βλαχοπούλου

Ένας λόγος παραπάνω φέτος.

Ένας λόγος παραπάνω σήμερα.

Ένας λόγος παραπάνω σήμερα για «το νυν και αεί»

Σήμερα αποδημούνε τα δικά μας χελιδόνια μια για πάντα.

Πόσα χιλιόμετρα μπροστά τους αταξίδευτα!

Πόσα στόματα πεινασμένα φιλιών!

Πόσες πέτρινες άδειες φωλιές;

Γρανιτένιες άδειες φωλιές!

Πόσα ασπρόμαυρα πουλιά …χαϊδεμένα μας πουλάκια,

ΑΘΑΝΑΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ ΜΑΣ

που πάντα θα τολμάτε την υψιπέτεια του χαρταετού σας

στον σημαδεμένο Μαρτιάτικο ουρανό μας!

Κι ένας ανυποψίαστος σημαδεμένος Ευαγγελισμός αναρωτιέται.

Που βρεθήκανε τόσοι θησαυροί της ζωής αδαπάνητοι!

Τόσοι άγγελοι!

Τόσοι εύοσμοι αθώοι λευκοί κρίνοι!

Τα αναμμένα μπροστινά κεριά του Καβάφη ψάλλουν

«Χαίρε νύμφη ανύμφευτε»!

Αρνούνται να περάσουν στα σβηστά… Όχι ποτέ τους δε θα σβήσουν