Τα παράξενα αξιοθέατα της Λήμνου
Τα παράξενα αξιοθέατα της Λήμνου
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πάντοτε όταν κάνουμε μια εκδρομή θέλουμε να δούμε κάτι το διαφορετικό, το παράξενο και όλοι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί διαφημίζουν τα αξιοθέατα κάποιου τόπου που προκαλούν ενδιαφέρον και περιέργεια.
Σε κάθε τόπο υπάρχουν μοναδικά αξιοθέατα. Για παράδειγμα, το Stonehedge είναι ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα στην Αγγλία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Το νεολιθικό μεγαλιθικό αυτό μνημείο έχει κερδίσει πολλές διακρίσεις και συρρέουν κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες από όλο τον κόσμο για να το δουν από κοντά.
Άλλα αξιοθέατα στην Ευρώπη είναι
- 1. Gruselkabinett, στο Βερολίνο
Αυτό το μόνιμα ανοικτό καταφύγιο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Βερολίνο είναι αρκετά ανατριχιαστικό από μόνο του. Αλλά το Gruselkabinett έχει τριπλασιάσει το τρομακτικό της υπόθεσης, με τη μετατροπή του καταφυγίου σε ένα αξιοθέατο τρόμου τριών επιπέδων. Στον τελευταίο όροφο, θα βρείτε ένα στοιχειωμένο σπίτι με μια αποθήκη-λαβύρινθο και ηθοποιούς με κοστούμια που ξεπροβάλλουν απροσδόκητα από σκοτεινές γωνίες. Στο ισόγειο θα δείτε μανεκέν που αναπαριστούν ακρωτηριασμούς και βάρβαρες ιατρικές θεραπείες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Παραδόξως, το υπόγειο είναι το λιγότερο τρομακτικό επίπεδο, γεμάτο από ιστορικά εκθέματα που δείχνουν πώς ήταν το καταφύγιο κατά τη διάρκεια του πολέμου.
- Μουσείο παλαιών χειρουργείων και σοφίτα βοτάνων, Λονδίνο
Πρόκειται για μια χειρουργική αίθουσα του 1800, που βρίσκεται στη σοφίτα μιας εκκλησίας. Η συγκεκριμένη αίθουσα χρησιμοποιήθηκε από τους χειρουργούς της τότε εποχής, για να επιδειχθούν κάποιες ιατρικές πρακτικές στους φοιτητές. Το χειρουργείο έχει πλέον αποκατασταθεί, με έπιπλα και ιατρικό εξοπλισμό του 19ου αιώνα. Ανεβείτε τα σκαλιά για να δείτε πώς γίνονταν τα χειρουργεία πριν την εποχή των αναισθητικών και εάν είστε λίγο πιο τολμηροί, παρακολουθήστε μια από τις χειρουργικές αναπαραστάσεις.
- Μεσαιωνικό Μουσείο Εγκλήματος, Rothenburg ob der Tauber, Γερμανία
Υπάρχει λόγος για τον οποίο συγκεκριμένες βίαιες συμπεριφορές συχνά αποκαλούνται μεσαιωνικές. Στο Μεσαιωνικό Μουσείο Εγκλήματος θα δείτε ανατριχιαστικά εκθέματα, όπως όργανα βασανιστηρίων (περιλαμβάνονται και συσκευές που χρησιμοποιούνταν για να τιμωρούνται οι αρτοποιοί που πωλούσαν καρβέλια ψωμί που ήταν πάρα πολύ μικρά), μέσα εκτέλεσης (όπως ο τροχός, που χρησιμοποιούνταν για τον θάνατο του καταδικασθέντα), και «κυρώσεις τιμής», όπως η μάσκα της ντροπής.
- Kunstkamera, Αγία Πετρούπολη
Η παράξενη συλλογή αυτού του μουσείου είχε ξεκινήσει από τον Μεγάλο Πέτρο σε μια προσπάθεια παραμορφώσεων της έρευνας και ως εκ τούτου απομυθοποίησης του φόβου του κοινού για τα τέρατα. Και μπορεί η συλλογή εδώ να μην περιλαμβάνει τέρατα, αλλά είναι σίγουρα τρομακτική. Θα δείτε πολλά παράξενα εκθέματα, συμπεριλαμβανομένου ενός σκελετού σιαμαίων διδύμων, το διατηρημένο χέρι ενός παιδιού, και ένα λεπτό έντερο που επιπλέει σε ένα γυάλινο βάζο!
- Κατακόμβες των Καπουτσίνων, Παλέρμο, Ιταλία
Το να παγιδευτεί κανείς σε αυτές τις κατακόμβες είναι ο ένας πραγματικός εφιάλτης. Το 1599, μοναχοί στο μοναστήρι των Καπουτσίνων ανακάλυψαν ότι το σώμα ενός μοναχού που τοποθετήθηκε στις κατακόμβες μουμιοποιήθηκε με φυσικό τρόπο. Σύντομα οι κατακόμβες έγιναν ο νέος χώρος ενταφιασμού νεκρών. Τα νεκρά σώματα ντύνονταν με τα καλύτερα ρούχα τους και τοποθετούνταν εκεί, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν περίπου 8.000 καλοδιατηρημένες μούμιες, τοποθετημένες στη σειρά με ιδιαίτερο τρόπο. Κάγκελα έχουν τοποθετηθεί μπροστά από τα σώματα, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μην μπορούν να τα αγγίξουν ή να ποζάρουν πολύ κοντά τους.
- Τα υπόγεια του Εδιμβούργου, Εδιμβούργο
Οι κρύπτες του Εδιμβούργου θεωρούνται ίσως το πιο στοιχειωμένο μέρος στη Μεγάλη Βρετανία, κάτι το οποίο δεν είναι παράλογο. Φημολογείται ότι οι υπόγειοι θάλαμοι χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς, από οίκους ανοχής, μέχρι στοιχειωμένα στέκια για τους κατά συρροή δολοφόνους. Μπορείτε να ξεναγηθείτε εκεί, αλλά να είστε προετοιμασμένοι, καθώς πολλοί έχουν αναφέρει ότι είδαν το… φάντασμα ενός ανθρώπου χωρίς πρόσωπο.
- Γκαλερί Παλαιοντολογίας και Συγκριτικής Ανατομίας, Παρίσι
Χιλιάδες σκελετοί εκτίθενται σε αυτές τις αίθουσες του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Κι αν δε σας τρομάζουν οι σκελετοί γιγαντιαίων φαλαινών και θηλαστικών, να είστε προετοιμασμένοι να δείτε το μυαλό και άλλα όργανα ζώων, που εκτίθενται τέλεια διατηρημένα.
- Dennis Severs’ House, Λονδίνο
Νιώστε σαν να εισβάλετε σε ένα ιδιωτικό σπίτι, με μια επίσκεψη στο Dennis Severs’ House. Έχει σχεδιαστεί ως ένα ζωντανό μουσείο, στο οποίο οι επισκέπτες αισθάνονται σαν να… περιμένουν τους ιδιοκτήτες. Κάθε ένα από τα 10 δωμάτια αυτού του παλιού σπιτιού, που χτίστηκε το 1724, αναπαριστά πώς ήταν όταν κατοικούσαν εκεί οι ιδιοκτήτες του, σε διαφορετικές εποχές του 18ου, του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα. Θα δείτε αναμμένα κεριά και μισοτελειωμένα γεύματα και θα ακούσετε ακόμη και φωνές.
- Electric Ladyland: Το πρώτο μουσείο τέχνης φθορισμού, ¶μστερνταμ
Κάθε μουσείο που απαιτεί από τους επισκέπτες του να βγάλουν τα παπούτσια τους και να φορέσουν ειδικές παντόφλες πριν το επισκεφτούν, είναι λίγο παράξενο, έτσι δεν είναι; Αλλά τι άλλο θα περίμενε κανείς από ένα μουσείο που ονομάζεται Electric Ladyland, από το τελευταίο άλμπουμ του Jimi Hendrix; Αυτό το μουσείο παρουσιάζει την αγάπη του ιδιοκτήτη του, Nick Padalino, για όλα τα πράγματα φθορισμού, από πέτρες και μέταλλα, μέχρι κοινά έργα τέχνης που εκρήγνυνται από τα χρώματα, κάτω από υπεριώδες φως.
- Μουσείο αποχέτευσης, Παρίσι
Περπατήστε σε ένα από τα παλαιότερα αποχετευτικά συστήματα στον κόσμο και θαυμάστε τα εκθέματα που βρίσκονται στις σηματοδοτημένες διαβάσεις πεζών, μέσω των οποίων μπορείτε να δείτε τη ροή του νερού από κάτω σας. Κάντε μια βόλτα μέσα από την ιστορία των δομών αποχέτευσης, συμπεριλαμβανομένων τεραστίων μηχανημάτων που χρησιμοποιούνταν για να συντηρήσουν το δίκτυο των σηράγγων. Οι οπαδοί των «Αθλίων» του Ουγκώ, θα ενθουσιαστούν όταν μάθουν πως ο πρώην κατάδικος Γιάννης Αγιάννης κρύφτηκε σε αυτό το σκοτεινό δίκτυο, καθώς θα εξερευνούν τα παράξενα, ήρεμα και μεγάλα περάσματα κατά τη δωρεάν ξενάγηση.
Και στην Ελλάδα έχουμε παρόμοια ή διαφορετικά μοναδικά αξιοθέατα, π.χ. τα Μετέωρα, σπήλαια κ.α
Για παράδειγμα, έχουμε ένα πιο μικρό, ταπεινό και εύκολο στην πρόσβαση Stonehedge που αξίζει την επίσκεψή σου κάποια στιγμή στο μέλλον. Είναι ένα ιδιαίτερο και εντυπωσιακό μνημείο το οποίο βρίσκεται σε ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας, τη Θάσο, και πιο συγκεκριμένα στα Λιμενάρια.
Πάντως, μην βάλεις στο μυαλό σου κάτι γιγάντιο μιας και μιλάμε για μια απομίμηση που αφορά κυρίως το σχήμα και όχι το μέγεθος. Το ιδιαίτερο αυτό αξιοθέατο που λέγεται Κορώνα των Λιμεναρίων βρίσκεται στο ομώνυμο παραλιακό χωριό της Θάσου που είναι και ένα από τα μεγαλύτερα του νησιού. Στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ιδιότυπο «ομοίωμα» του Stonehenge της Βρετανίας το οποίο παραπέμπει, μπορούμε να πούμε, σε παλιότερες μυστικιστικές εποχές.
Η κατασκευή του είναι πράγματι ένας νεολιθικός κύκλος μεγαλίθων των οποίων η ακριβής χρήση και σκοπός αποτελούν ακόμη και σήμερα ένα μυστήριο για τους ερευνητές. Στην ουσία η Κορώνα των Λιμεναρίων αποτελείται από 12 ολόλευκες πλάκες πάνω στις οποίες είναι χαραγμένα τα σύμβολα του ζωδιακού κύκλου. Ένα σύμβολο σε κάθε πλάκα.
Είναι μια σχετικά πρόσφατη κατασκευή η οποία ολοκληρώθηκε το 2005. Η ιδέα ήταν του αρχιτέκτονα Johannes Mathiessen ο οποίος έφτασε στο νησί της Θάσου μαζί με 35 μαθητές και τρεις δασκάλους από το σχολείο Waldorf της Στουτγάρδης, στην Γερμανία. Εκτός από εκείνους, στη δημιουργία του πρωτότυπου αυτού μνημείου συνέβαλαν, επίσης, απλοί πολίτες, τοπικοί φορείς αλλά και καλλιτέχνες.
Το αποτέλεσμα, σήμερα, είναι ένα αξιοθέατο που συγκεντρώνει αρκετούς επισκέπτες οι οποίο θέλουν να δουν από κοντά το μικρό… αντίγραφο του Stonehedge. Ένα από τα παράξενα της Ελλάδας που αξίζει να δεις και να φωτογραφίσεις.
Ας έλθουμε τώρα στη Λήμνο, όπου επίσης έχει μοναδικά αξιοθέατα, τα οποία δεν θα βρεις πουθενά αλλού στον κόσμο.
ΠΟΛΙΟΧΝΗ με το αρχαιότερο βουλευτήριο της Ευρώπης
Η ελληνική αυτή πόλη θεωρείται η αρχαιότερη ευρωπαϊκή πόλη. Είχε Βουλευτήριο με έδρανα για τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων και εκεί ανακαλύφτηκε ο περίφημος θησαυρός των χρυσών κοσμημάτων.
Ήταν μια από τις πόλεις της Λήμνου που άκμασε την πρώιμη εποχή του χαλκού, λόγω της στρατηγικής θέσης του νησιού. Βρισκόταν στην ανατολική ακτή της Λήμνου, πάνω από ένα ύψωμα που περιβάλλεται από δύο ποταμούς. Οι πρώτοι κάτοικοι επέλεξαν να μείνουν στην περιοχή λόγω της εύφορης γης και του πόσιμου νερού.
Η ίδρυση της χρονολογείται στα μέσα της 5ης χιλιετίας π.Χ.
Η Πολιόχνη βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Λήμνου απέναντι από την Τροία, η οποία χτίστηκε μια χιλιετία αργότερα Ο οικισμός αποτελούνταν από ισχυρά τείχη με προμαχώνες, αποθήκες, δημόσια κτήρια, πλατείες, λιθόστρωτους δρόμους και αποχετευτικό σύστημα. Στις περιόδους ακμής η πόλη αριθμούσε 1.500 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνταν με την καλλιέργεια της γης, το ψάρεμα, την υφαντουργία και την κατασκευή όπλων και εργαλείων. Όταν υπήρχε κάποιο πρόβλημα σχετικό με την πόλη, οι κάτοικοι συγκεντρώνονταν σε έναν χώρο με λίθινα έδρανα για να πάρουν αποφάσεις. Αυτό τον χώρο οι αρχαιολόγοι τον αποκάλεσαν «Βουλευτήριο» και θεωρείται η αρχαιότερη κατασκευή που κατασκεύασαν οι άνθρωποι για να συζητούν τα προβλήματα του τόπου τους. Βρίσκεται στη δυτική πλευρά του τείχους και σε όλο το μήκος της έχει έδρανα συνεδριάσεων.
Ο πλουσιότερος άνθρωπος της πόλης έμενε στο Μέγαρο, ένα κτίριο που κατασκευάστηκε το 2.000 π.Χ. και βρισκόταν κοντά στην κεντρική πλατεία.
Το «Βουλευτήριο» της Πολιόχνης χτίστηκε 2.000 χρόνια πριν από ανάλογα κτίσματα της κλασικής εποχής Η πόλη βρισκόταν απέναντι από την Τροία και όπως μαρτυρούν τα ευρήματα είχαν παράλληλη εξέλιξη.
Η Πολιόχνη ερημώθηκε την ύστερη εποχή του Χαλκού, πιθανόν έπειτα από έναν μεγάλο σεισμό και δεν κατοικήθηκε ξανά.
Μέχρι τον 19ο αιώνα ο σπουδαίος πολιτισμός της αρχαίας πόλης παρέμεινε άγνωστος. Ήταν η πιο γνωστή Ακρόπολη της 3ης χιλιετίας στο βόρειο Αιγαίο. Ήκμασε από την 4η ή 5η χιλιετία π.Χ. έως το 1.600 π.Χ.
Χρυσή περόνη και σκουλαρίκια από το «θησαυρό» της Κίτρινης φάσης Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Το 1930 ο διευθυντής της ιταλικής αρχαιολογικής σχολής, Ντέλα Σέτα μαζί με τον βοηθό του Μπερνάντο Μπρέα ανακάλυψαν την Πολιόχνη. Η αρχαία πόλη ονομάστηκε και «επτάπολις» γιατί έγινε ανασκαφή σε επτά αλλεπάλληλα στρώματα που φανερώνουν επτά διαφορετικές φάσεις της πόλης. Ο Μπρέα ονόμασε την καθεμιά περίοδο με τα χρώματα που την χαρακτηρίζουν : Μελανή, Κυανή, Πράσινη, Ερυθρή, Κίτρινη, Καστανή και Ιώδης.
Μεταξύ των ευρημάτων, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν χρυσά κοσμήματα που είναι γνωστά ως ο «θησαυρός της Πολιόχνης» και σήμερα βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Τα χρυσά ήταν κρυμμένα κάτω από μια πέτρα στο δωμάτιο 643, που ο κάτοχος τους έκρυψε για να τα διασώσει από κάποιον κίνδυνο. O θησαυρός αποτελείται από ανδρικά και γυναικεία κοσμήματα, χιλιάδες μικρά χρυσά πλακίδια, σπειροειδή βραχιόλια, διαδήματα, αλυσίδες, ψέλια για το μπράτσο ή τον αστράγαλο, περόνες, σκουλαρίκια και είναι ανάλογης ομορφιάς με τον «θησαυρό του Πριάμου» που ανακαλύφτηκε στην Τροία από τον Σλήμαν. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν οστέινα εργαλεία, σφονδύλια, πελέκεις, και χοάνες. Η αρχαία Πολιόχνη θεωρείται από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας.
- Η Στήλη των Καμινίων
Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της αρχαιολογίας. Το όνομα της το πήρε από το όνομα της θέσης που βρέθηκε το 1885 στο Σώκαστρο της υπό Οθωμανικής κατοχής τότε Λήμνου. Είναι επιτάφια στήλη επί της οποίας φέρεται το αρχαιότερο σήμερα γραπτό κείμενο της Λημνιακής γλώσσας, κατά την Πελασγική περίοδο.
Η ξεχασμένη στήλη αποτελούσε για χρόνια δομικό υλικό της εκκλησίας και η είδηση που θα δημοσιευθεί το 1886 στο Δελτίο της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών θα προκαλέσει γρήγορα το ενδιαφέρον των επιστημόνων.
Η στήλη των Καμινίων ή στήλη της Λήμνου όπως συχνά αναφέρεται, είναι μια ορθογώνια πλάκα από πωρόλιθο, με διαστάσεις 95×40 εκ. και πάχος 14 εκ και απεικονίζει το προφίλ ενός βραχυκέφαλου πολεμιστή που κρατά σφικτά στην παλάμη του το δόρυ και την ασπίδα του. Το ενδιαφέρον τους συγκεντρωνόταν στη γλώσσα των δυο επιγραφών που υπήρχε στη στήλη και στην ανάγνωση της. Δύο κάθετες και μία οριζόντια επιγραφή, βουστροφηδόν και σε δυτικό Ελληνικό (Χαλκιδικό) αλφάβητο δεν ήσαν αναγνώσιμες στα Ελληνικά.
Πιο πρόσφατα ανακαλύφθηκαν κεραμικά όστρακα με όμοια γραφή και έτσι η στήλη αφ’ ενός χρονολογήθηκε με ακρίβεια στον 6ο αι. π.Χ. (πριν το 510, οπότε ο Μιλτιάδης κατέλαβε το νησί και τα “Λημνιακά” αντικαταστάθηκαν από τα αττικά ελληνικά), αφ’ ετέρου είναι πλέον επαρκώς τεκμηριωμένη η σχέση αυτής της κατά τον Όμηρο (Ιλιάδα θ 293-294) “αγριόφωνης” Λημνιακής λαλιάς ως μίας γλώσσας της τυρρηνικής οικογένειας, συγγενούς με τα ετρουσκικά.
Διατυπώθηκαν διάφορες γοητευτικές θεωρίες για την ηλικία της και την γλώσσα που κρύβει. Πιο γοητευτική είναι όμως η πορεία της στήλης από την ανακάλυψή της μέχρι το Εθνικό Μουσείο. Οι Οθωμανοί υπέκυψαν στην απαίτηση των Γάλλων να την πάρουν. Ο Έλληνας που την βρήκε αρνήθηκε να την παραδώσει και την έθαψε στον εκτάσεως 20 στρεμμάτων κήπο του, όπου έμεινε θαμμένη μέχρι τον θάνατό του το 1898. Το 1900 επιστρέφει ο γιός του Οδυσσέας Παντελίδης από την Ινδία στην Λήμνο και σκάβει όλο το κτήμα για να την βρει.
Την φυγαδεύει στην Αλεξάνδρεια, όμως ο καπετάνιος προφασίζεται αβαρία και ότι την πέταξε στη θάλασσα. Ανακαλύπτεται τελικά μετά από έρευνα του Έλληνα Προξένου στο αμπάρι του πλοίου και μεταφέρεται στην οικία του Παντελίδη. Έτσι αρχίζει ένα μεγάλο διεθνές παζάρι για την απόκτησή της, όπου φημολογείται ότι ο Ροκφέλερ πρόσφερε 10.000 χρυσές λίρες για την απόκτησή της. Ο Παντελίδης επιθυμεί να την εξαγάγει στην Αθήνα, αλλά φοβάται τις συνέπειες στην οικογένειά του στη Λήμνο από μέρους των Οθωμανικών Αρχών. Εν τέλει, το 1905 αναθέτει σε κάποιον γιατρό και λόγιο ονόματι Αποστολίδη να την μεταφέρει στην Αθήνα και να την δωρίσει επ’ ονόματί του στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
Έκτοτε πολλές θεωρίες έχουν προταθεί για την ερμηνεία της επιγραφής αλλά και των αρχαιότερων κατοίκων της Λήμνου, οι οποίο αναφέρονται από τον Όμηρο ως Σιντίες, και οι οποίοι φέρονται να έχουν σχέση με τους Τυρρηνούς και τους Ετρούκσους. Οι Σίντιες ήταν εξαιρετικοί μεταλλουργοί και οι πρώτοι που κατασκεύασαν χάλκινα όπλα με μέταλλα από τη Μικρά Ασία.
Οι Ετρούσκοι που για πολλούς αιώνες είχαν ταλαιπωρήσει τους ερευνητές, ιστορικούς και αρχαιολόγους δικαίωσαν τον Ηρόδοτο που τους ήθελε να έχουν έρθει από την αρχαία Λυδία αλλά και όλους αυτούς τους επιστήμονες που συνέδεσαν τους Λημνιούς με τους Τυρρηνούς Ετρούσκους. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι, οι Ετρούσκοι γνωστοί στους Έλληνες, ως Τυρρηνοί, προέρχονταν από τη Λυδία της Μικράς Ασίας. Την ίδια άποψη εξέφρασαν, εκτός των άλλων, και ο Στράβων ,ο Ελλάνικος της Λέσβου,ο Πλούταρχος- ο οποίος μάλιστα μιλούσε για έλευση τους από τη Θεσσαλία, στην Λυδία και από εκεί στην Ιταλική χερσόνησο, κατά την προϊστορική εποχή.
Στην Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη του 2007 της European Society of Human Genetics που έγινε στην Νίκαια της Γαλλίας, ο Ιταλός καθηγητής Γενετικής Alberto Piazza του Πανεπιστημίου του Τορίνο παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας που έγινε με θέμα την μετανάστευση των λαών με τη βοήθεια της Γενετικής.
Η έρευνα έγινε σε δείγματα γενετικού υλικού (DNA).Από την Ιταλία επιλέχτηκαν οι περιοχές της Τοσκάνης και της Ούμπριας κι αυτό δεν έγινε τυχαία. Οι επιστήμονες της Γενετικής στην ουσία ακολούθησαν τα ίχνη των Ετρούσκων. Πήραν δείγματα από περιοχές οι οποίες αναφέρονται ως τόποι διαμονής των Ετρούσκων μέχρι τον VI π.X. αιώνα που χάνονται οριστικά τα ίχνη τους.
Η ομάδα του Alberto Piazza πήρε δείγματα από εθελοντές από την Volterra (116 άτομα), Murlo (86 άτομα) και από την κοιλάδα του Casentino (61 άτομα ) γιατί εκεί στην περιοχή που εκτείνεται από τον Άρνο ως τον Τίβερη, υπήρξαν οι πιο σημαντικές πόλεις των Ετρούσκων. Τα δείγματα πάρθηκαν με συγκεκριμένα κριτήρια, όπως το επώνυμο των εθελοντών, το οποία έπρεπε να είναι αποκλειστικά της περιοχής και να διέμεναν στην περιοχή τους για περισσότερο από τρεις γενεές. Τα συγκεκριμένα δείγματα των κατοίκων της Volterra του Murlo και της κοιλάδας του Casentino τα συνέκριναν με δείγματα 1.264 ατόμων, 263 από τη Τοσκάνη, σε 306 από τη Βόρεια Ιταλία, 359 από νότιες περιοχές των Βαλκανίων και τα Μικρασιατικά παράλια, 60 από τη Λήμνο και 276 από τη Σικελία και την Σαρδηνία.
Από την έρευνα αποδείχτηκε πως τις μεγαλύτερες συγγένειες οι κάτοικοι της Volterra του Murlo και της κοιλάδας του Casentino δεν τις είχαν με το γενετικό υλικό άλλων κατοίκων της Ιταλίας ακόμα και της Τοσκάνης και της Ούμπριας, αλλά με το DNA κατοίκων της Λήμνου και της Σμύρνης. Η έρευνα βασίστηκε στο χρωμόσωμα Y το οποίο μεταφέρεται από πατέρα σε γιο, ενώ μια άλλη παράλληλη έρευνα στηρίχθηκε στο μιτοχονδριακό DNA, το οποίο πηγαίνει από μητέρα σε κόρη.
To 2004 το Πανεπιστήμιο της Φεράρας (Università di Ferrara) διεξήγαγε μια έρευνα με γενετικό υλικό που πήρε από ετρουσκικούς τάφους το οποίο σύγκρινε με εκείνο των πληθυσμών της Ανατολής. Τα αποτελέσματα συνέδεσαν τους Ετρούσκους για μια ακόμα φορά με την Ανατολή. Μια τρίτη έρευνα το 2007 έγινε από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Πιατσέντσα (‘Università Cattolica di Piacenza)σε σχέση με το Dna βοοειδών της Τοσκάνης. Τα αποτελέσματα απέδειξαν ότι η συγκεκριμένη ράτσα βοοειδών είχε σχέση με τα βοοειδή που υπάρχουν στην Λήμνο.
Οι επιγραφές των Καμινίων και η έρευνα των Γενετιστών στην ουσία επιβεβαιώνουν τους Ελληνικούς μύθους που θέλουν τους Αργοναύτες να οργώνουν την Μεσόγειο και να δημιουργούν μια σειρά από αποικίες…
Αμέτρητα είναι τα αξιοθέατα της Λήμνου και θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να τα περιγράψουμε. Γι’ αυτό αναφέρουμε συνοπτικά μόνον μερικά από αυτά, όπως π.χ.
Οι υπέροχες παραλίες, απέραντες αμμουδιές, 65 γραφικούς κόλπους. Η θάλασσα είναι ρηχή και ζεστή, μπαίνεις μέσα και δε θέλεις να βγεις έξω. Αν είσαι με την οικογένεια και μικρά παιδιά, οι περισσότερες αμμουδιές είναι σαν τεράστια παιδική πισίνα.
Ο τεράστιος κόλπος στο Κέρος, στα βορειοανατολικά του νησιού, όπου γίνονται και οι διεθνείς αγώνες σέρφινγκ.
Το Ενετικό Κάστρο της Μύρινας, με τα ελάφια, με την πανοραμική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος, τους 5 διαδοχικούς κόλπους και το Άγιο Όρος.
Η Παναγία Κακαβιώτισσα, το εξωκλήσι χωρίς σκεπή μέσα στον βράχο, σε υψόμετρο 200 μέτρων, επίσης με πανοραμική θέα.
Το τέλειο μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, τον ήλιο να δύει στο πέλαγος στο βάθος του ορίζοντα στο Άγιο Όρος, και τα χρυσοκόκκινα σύννεφα να το στεφανώνουν τον Άθω.
Το Γομάτι την απέραντη παραλία 5 χιλιόμετρα, και δίπλα την “Ελληνική Σαχάρα”, τους αμμόλοφους με την καστανόξανθη άμμο.
Ο Αη-Γιάννης Κάσπακα, με την τριπλή αμμουδιά, με το εξωκλήσι πάνω στον κούφιο βράχο να ατενίζει το Άγιο Όρος και τους βράχους μπροστά στη θάλασσα με τα περίεργα σχήματα.
Η έκθεση σπογγαλιείας, ναυτικής παράδοσης και κεραμικών στο χωριό Νέα Κούταλη.
Το Πορτιανού, με το λαογραφικό μουσείο, στην νεοκλασική οικία που διέμεινε ο Τσώρτσιλ, και στο μουσείο βαλκανικών πολέμων.
Το Κοντοπούλι, εκεί όπου δουλεύουνε την περίφημη Λημνία Γη.
Η βιβλιοθήκη με όλα τα βιβλία της πολυβραβευμένης και παγκόσμια αναγνωρισμένης Λημνιάς Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου.
Ο Κοντιάς, με την τριώροφη πινακοθήκη. Εκεί κοντά είναι και ο πευκόφυτος λόφος με το κάτασπρο εκκλησάκι του Αη-Λιά στην κορυφή, και οι γραφικοί ανεμόμυλοι.
Ηφαιστεία (με το ανοιχτό θέατρο), Καβείρια (με τη σπηλιά του Φιλοκτήτη) και φυσικά η Πολιόχνη με το αρχαιότερο βουλευτήριο της Ευρώπης.
Το αρχαιολογικό μουσείο στη Μύρινα.
Πλάκα με τον γραφικό φάρο, από όπου βλέπεις απέναντι την Ίμβρο.
Τον γραφικό κόλπο Κότσινας με το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής και το άγαλμα της ηρωίδας του νησιού Μαρούλας πάνω στο λόφο με το σπαθί στο χέρι. Εκεί, στον περίβολο της εκκλησίας, είναι και τα 65 υπόγεια σκαλοπάτια που θα σε οδηγήσουν στο αγίασμα, το πηγάδι με το νερό.
Το Κοντοπούλι όπου εξορίστηκε ο μεγάλος μας ποιητής Ρίτσος και έγραψε και το “Καπνισμένο Τσουκάλι” και δύο “Ημερολόγια εξορίας”. Εδώ συνέθεσε το πολύ γνωστό τραγούδι “Δραπετσώνα” κι ο Τάσος Λειβαδίτης και μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Στη Λήμνο υπάρχουν δύο εντυπωσιακές λίμνες, η Αλυκή και η Χορταρόλιμνη, τόπος διαχείμασης φλαμίγκος και άλλων αποδημητικών πουλιών.
Στη Λήμνο υπάρχουν κορμοί από απολιθωμένο δάσος αιωνόβιων δέντρων.
Στη Λήμνο θα βρεις τα πάντα, αλλά και μερικά μοναδικά και ανεπανάληπτα. Όπως λέει και ο νομπελίστας μας ποιητής Καβάφης.
«Σαν βγεις στον πηγαιμό για τη Λήμνο, να εύχεσαι να μη τελειώσουν οι μέρες της παραμονής σου σ’ αυτό το ευλογημένο νησί».
Θα σε γεμίσουν με αξέχαστες εικόνες, εμπειρίες και αναμνήσεις.