Απόψεις

Ταξίδι – προσκύνημα στη Λήμνο

Ταξίδι – προσκύνημα στη Λήμνο

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Τα περιοριστικά μέτρα για μας τους “ευάλωτους άνω των 70 ετών” δεν ξεκίνησαν τώρα με τον κορωνοϊό, αλλά από τότε που βγήκαμε στη σύνταξη. Τότε που ο “πανδαμάτωρ” χρόνος μέρα με τη μέρα άρχισε λίγο-λίγο να μας κλέβει τις σωματικές δυνάμεις και αντοχές. Γι’ αυτό, όπως λένε, όταν είσαι νέος αισθάνεσαι παντοδύναμος και τα ενδιαφέροντα σου είναι γύρω από τον έρωτα, την καριέρα, τα λεφτά και το μέλλον, ενώ όταν φτάσεις στην τρίτη ηλικία, όπως είμαι εγώ, τα ενδιαφέροντα πλέον είναι γύρω από την υγεία, τα φάρμακα και τις αναμνήσεις από το παρελθόν.

Το λέει και η παροιμία, “Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής”.

 Επειδή πάντως το πνεύμα, ευτυχώς, εξακολουθεί να είναι πρόθυμο και δεν το περιορίζουν οι καραντίνες, τον τελευταίο καιρό συνέχεια κάνω όνειρα και σχέδια.

Είναι και μια πρόκληση που βάζω στον εαυτό μου. Θα τα καταφέρω άραγε όπως παλιά; Για παράδειγμα, όχι να κάνω ξανά εκείνο το παλιό όμορφο ταξίδι με το αυτοκίνητο πριν από 30 χρόνια από την Κατερίνη στη Σουηδία, μέσω Γιουγκοσλαβίας, Αυστρίας, Γερμανίας και Δανίας, επτά ολόκληρες μέρες, αλλά ένα πιο εύκολο, ας πούμε για τη Λήμνο. Θα έχω τις δυνάμεις και τις αντοχές;

Έχω καταστρώσει λοιπόν όλες τις λεπτομέρειες. Θα είναι κάπως έτσι:

Πρώτα απ’ όλα δεν χρειάζεται να πάω  μέσω της παλιάς εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Καβάλας με τις στροφές, τις δυσκολίες και τα όρια ταχύτητας 50 χλμ/ω, τότε που ξόδευα σχεδόν μισή μέρα, αλλά μέσω της Εγνατίας Οδού. Άνετη οδήγηση και με 130 χλμ.την ώρα. Μπορεί να έχει διόδια, στον Ευαγγελισμό και τη Μουσθένη, αλλά το αξίζει, απολαμβάνεις τη διαδρομή δίπλα στις λίμνες Κορώνεια και Βόλβη. Κι από ψηλά βλέπεις πανοραμικά τη θάλασσα του Στρυμωνικού Κόλπου και τα χωριουδάκια Σταυρός και Ασπροβάλτα.

Πρώτη στάση στον ποταμό Στρυμώνα, εκεί που είναι το επιβλητικό μαρμάρινο λιοντάρι της Αμφίπολης, δίπλα στον τεράστιο αρχαίο τάφο στον λόφο Καστά, όπου λένε ότι είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή του Ηφαιστίωνα.

Στο παλιό δρόμο δεν υπήρχε πάρκινγκ, ενώ τώρα στην Εγνατία Οδό υπάρχει ο Χρυσανθίδης, 33 χλμ. πριν από την Καβάλα, συγκρότημα ολόκληρο με καφέ, εστιατόρια, τουαλέτες, ζαχαροπλαστεία με κουραμπιέδες Καρβάλης, λουκούμια κ.ά. Μια δεύτερη στάση λοιπόν εδώ για καφέ, τουαλέτα και για να πάρω μερικά πακέτα για δωράκια στους φίλους της Λήμνου.

Συνεχίζοντας στο βάθος του Στρυμωνικού Κόλπου φαίνεται η Θάσος και σε λίγο φτάνουμε στην Καβάλα, που είναι χτισμένη αμφιθεατρικά. Πανέμορφη, με τα πολλά αρχοντικά κτίρια, τα παλιά καπνομάγαζα, το Ρωμαϊκό υδραγωγείο, την παλιά πόλη πάνω από το λιμάνι, το μουσουλμανικό παλάτι Εμιρέτ, διάφορα μουσεία και πολλά άλλα. Αυτά όμως θα τα δω στην επιστροφή, τώρα καλύτερα να πάω στο λιμάνι  για την επιβίβαση, μια ώρα τουλάχιστον πριν από την αναχώρηση του πλοίου.

Εκεί  στο λιμάνι θα δω μια ουρά από άλλα ΙΧ αυτοκίνητα και θα πάω να πάρω κι εγώ σειρά πίσω από αυτά. Εκεί είναι και οι λιμενικοί, οι οποίοι δίνουν οδηγίες. Ελέγχουν τα εισιτήρια για να δουν για πού ταξιδεύεις. Άλλη είναι η σειρά για τη Λήμνο και άλλη η σειρά για Μυτιλήνη. Θα βάλουν στο παρμπρίζ κι ένα χαρτί με το κεφαλαίο γράμμα Λ, που σημαίνει ότι ταξιδεύεις για Λήμνο, ή μπορεί αντί για αυτό να γράψουν στο παρμπρίζ το γράμμα Λ με κιμωλία.

Γιατί το κάνουν αυτό; Διότι τα οχήματα που πάνε για Μυτιλήνη, Χίο κλπ. μπαίνουν πρώτα μέσα στο πλοίο και θα παρκάρουν τέρμα στο βάθος, ενώ για τη Λήμνο τελευταία κοντά στην έξοδο, ούτως ώστε όταν το πλοίο φτάσει στην Μύρινα, της Λήμνου να βγουν αμέσως εύκολα και πρώτα.

Έρχεται λοιπόν η ώρα και μπαίνουμε στο πλοίο, παρκάρω με προσοχή το αμάξι στο γκαράζ και ανεβαίνω πάνω στο σαλόνι και στο κατάστρωμα. Από εκεί η θέα της πόλης είναι πανέμορφη. Βγάζω αρκετές φωτογραφίες με το κινητό, ιδίως όταν ξεκινήσει το πλοίο και η πόλη δείχνει πανέμορφη αμφιθεατρικά και πανοραμικά.

Μία ώρα κάνει το πλοίο για να βγει από τον κόλπο της Καβάλας και να φτάσει τη Θάσο, στο νότιο τμήμα της, στο ύψος του χωριού Πρίνος.  Καθώς παραπλέει τη Θάσο, θα δω τις εξέδρες άντλησης πετρελαίου του Πρίνου, που είναι στα 600 μέτρα στα δεξιά.

Η Θάσος φαίνεται πολύ καθαρά. Το πιο κοντινό σημείο της, από όπου θα περάσει το πλοίο, είναι το χωριουδάκι Σκάλα Μαριές στα 400 μέτρα.

Η θάλασσα μέσα στον κόλπο μιάμιση περίπου ώρα είναι πάντοτε ήσυχη. Μετά τη Θάσο, στο ανοιχτό πέλαγος, οι στεριές απομακρύνονται και συχνά στη θάλασσα εμφανίζονται δελφίνια.  Μόνιμοι συνοδοί οι γλάροι. Κάπου στα μέσα στη διαδρομής, δεξιά, σε απόσταση 10 μιλίων  φαίνεται ο επιβλητικός Άθως και το Άγιο Όρος. Κάποια στιγμή όπως ρεμβάζω από το κατάστρωμα, έρχεται η ώρα για έναν καφέ από το μπαρ του πλοίου.

Και ο νους μου τρέχει στα περασμένα. Τότε που τα καταστρώματα των πλοίων ήταν γεμάτα με ξανθά κορίτσια από τις βόρειες χώρες της Ευρώπης, που έρχονταν  για να βρουν τον ήλιο και ξεκινούσαν την ηλιοθεραπεία από το πλοίο. Γδύνονταν και πλάγιαζαν στο κατάστρωμα αφημένες στο χάδι του και τη ζεστασιά του, κρατώντας στο χέρι ένα βιβλίο.

Ένα πλοίο φορτωμένο με ξανθά πανέμορφα κορίτσια – τι καλύτερο φορτίο θα μπορούσε να έχει ένα πλοίο; Για να πας για καφέ έπρεπε να δρασκελίσεις ανάμεσα σε όμορφες ξανθές  νεράιδες, σχεδόν γυμνές – που είναι και καλύτερο από γυμνές.

Τώρα πια αν είμαι τυχερός και δω μερικές, σίγουρα θα είναι θυγατέρες εκείνων των κοριτσιών που έβλεπα παλιά. Οι μανάδες τους τώρα σίγουρα θα κάθονται στο σπίτι τους, μάλλον χοντρές, και θα σκέφτονται τις κόρες τους να λιάζονται και να χορεύουν στην Ελλάδα σε κάποιο νησί. Μπορεί κάποια από τις μανάδες να σκέφτεται κι εμένα…

Κι εγώ τώρα πια είμαι ένας επιβάτης του παρελθόντος, ενώ τα πανέμορφα πλάσματα στο κατάστρωμα είναι του μέλλοντος…

Η ώρα όμως πέρασε γρήγορα, τα σημερινά καράβια δεν κάνουν 6 ώρες όπως παλιά, αλλά το μισό χρόνο. Φάνηκε στο βάθος η Λήμνος. Το πρώτο μέρος που βλέπω είναι ο Μούρτζουφλος, το ακρωτήριο με τον φάρο. Από εκεί κα πέρα, μέχρι να φτάσουμε στο κάστρο της Μύρινας και να μπούμε μέσα στο λιμάνι, είναι περίπου 20 λεπτά. Τότε ακούγεται από τα μεγάφωνα του πλοίου,

«Προσοχή παρακαλώ, σε λίγο φτάνουμε στη Μύρινα. Παρακαλούνται οι επιβάτες για Λήμνο να ετοιμάζονται και οι οδηγοί να πάνε στα οχήματα τους. Πριν φύγετε, παρακαλούμε να ελέγξετε τα προσωπικά σας αντικείμενα και να μη ξεχάσετε κάτι στο πλοίο».

Χαζεύω βιαστικά και με λαχτάρα τον Καρβουνόλακα, τον Αη-Γιάννη Κάσπακα και το κάστρο καθώς το πλοίο μειώνει ταχύτητα και παίρνει στροφή για να δέσει στο καινούργιο λιμάνι κάτω από το κάτασπρο εκκλησάκι του Αη-Νικόλα. Και τρέχω στο γκαράζ να προλάβω να βγω με το αυτοκίνητο.

 

Τώρα η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Ψάχνω να δω γνωστά πρόσωπα, γνωστά μέρη. Οι άνθρωποι που ήξερα πριν από 30 χρόνια τώρα σίγουρα θα έχουν αλλάξει, μερικοί ίσως και να έχουν πεθάνει, άλλοι θα έχουν άσπρα μαλλιά, αλλά τα μέρη ευτυχώς είναι όπως παλιά, τα ίδια, και με καλωσορίζουν.

Να το Τσας, να το μικρό λιμανάκι, οι ψαροταβέρνες να το καλντερίμι, οι αυλές με τις λεμονιές και τις νεραντζιές, μερικά καινούργια καταστήματα, μέχρι και σούπερμάρκετ, η Αγία Τριάδα, ο Τούρκικος, ο Ρωμέϊκος…

Έχω πολλές μέρες στη διάθεση μου και θα τα δω όλα. Πρώτα τα μέρη, και μετά τους ανθρώπους. Ινκόγνιτο τις πρώτες μέρες, γιατί αν μπλέξω από την αρχή με επισκέψεις και τραπεζώματα, δεν θα τα προλάβω όλα.

Έχουμε και λέμε λοιπόν, τα βασικά:

  • Οι παραλίες Πλατύ και Θάνος. Με τα bungalows Lemnos Village και τα ταβερνάκια.
  • Κοντιάς με τους ανεμόμυλους. Είμαι περίεργος να δω, τώρα με την αναπαλαίωση και την ανακαίνιση που τους έκαναν, πώς είναι εσωτερικά σαν ενοικιαζόμενα δωμάτια. Αν είναι ανοικτή θα δω και την Πινακοθήκη.
  • Διαπόρι! Εκεί με το παλιό καφενεδάκι του Μπαρμπα Μενέλαου και τις ψαρόβαρκες των Τσιμανδιανών δίπλα στη σκάλα.
  • Την πλατεία με τις μουριές στα Τσιμάντρια, το Παλιό Πεδινό, την έκθεση σπογγαλιείας στην Κούταλη, το λαογραφικό μουσείο στο Πορτιανού και το συμμαχικό νεκροταφείο. Το μπακάλικο του Ζαχάρωφ στη Νέα Κούταλη, τα αλίπαστα της Πελαγίας Σαρικλή.
  • Το νέο αεροδρόμιο, τη βιοτεχνία Χρυσάφη, το νέο πολυτελές VAROS RERORT, τον Κότσινα, την Μαρούλα με το φοβερό σπαθί στο χέρι, το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής με τα 64 υπόγεια σκαλιά.
  • Το Ρεπανίδι, Κοντοπούλι, Καλλιόπη, Αλυκή, Παναγιά, Πλάκα, μέχρι τον φάρο και τις εξωτικές παραλίες Άγιος Στέφανος και Κέρος.
  • Τον Μούδρο, Φαναράκι, Χαβούλη. Το ΚΥΜΑ και τις άλλες ψαροταβέρνες κάτω στο λιμάνι. Άραγε σερβίρουν ακόμα κακαβιά και εκείνες τις τεράστιες χορταστικές μερίδες;
  • Πού να πρωτοπάει κανείς; Νέες ταβέρνες έχουν ανοίξει, νέα οινοποιεία, νέες βιοτεχνίες (αλίπαστα και ψάρια ΛΗΜΝΟΥ ΘΑΛΑΣΣΑ, καβουρμάς Παλαίστρου, τυροκομεία, αρτοποιεία, μελισσοκομεία, εργαστήρια κεραμικής κ.ά.)..

Παντού ενοικιαζόμενα δωμάτια, Rooms to let, υπερσύγχρονα, μετρόχτιστα, με θέα τη θάλασσα.

  • Και πότε θα πάω στις αμμοθίνες και στον Αη-Γιάννη Κάσπακα; Πότε θα ανακαλύψω τα ανάγλυφα βράχια στα Φαρακλά και τα κρεμαστά νερά στον Καρβουνόλακα; Και πότε θα ανέβω να ξαναδώ τα 60 ελάφια στο κάστρο; Θα προλάβω να ψαρέψω στα Βουρλίδια, στον Αη-Γιάννη Ρουσοπουλίου και τη Νεφτίνα;  Θα αντέξουν όπως παλιά τα ποδαράκια μου περπάτημα 4 χιλιόμετρα αμμουδιά στο Γομάτι κι άλλα τόσα στον Παρθενόμυτο; Ή στον απόκρημνο Μούρτζουφλο με τα βαθιά νερά απέναντι απ’ το Σεργίτσι και τα άγρια ψάρια;

 

Πρέπει να τα βάλω όλα σε μια σειρά.

Πρώτα απ’ όλα, έχω ένα ραντεβού και πρέπει να είμαι συνεπής, να πάω οπωσδήποτε. Θυμάμαι ακόμα εκείνο το τεράστιο λαυράκι, θα ήταν γύρω στα 18 κιλά, εκεί στην Αγία Θυμιά στο Φακό, που λίγο πριν το βγάλω έξω μου έσπασε την πετονιά, την έκανε κατσίκα, με έγραψε κανονικά, με άφησε στα κρύα του λουτρού, και μετά από 30 χρόνια ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω.

Υποσχέθηκα, όμως, στον εαυτό μου να ξανάρθω, όπως ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Τώρα θα έχω καλύτερα ψαρευτικά εργαλεία και δεν πρόκειται να ξαναπάθω την ίδια λαχτάρα.

Όχι ότι περιμένω να πιάσω το ίδιο εκείνο το τεράστιο λαυράκι αυτοπροσώπως. Μετά από τόσα χρόνια μπορεί και να μη ζει. Αλλά και να ζει, απ’ την τρομάρα του θα έχει φτάσει στον Αη-Στράτη, μπορεί και στο Άγιο Όρος.

Ελπίζω αυτή τη φορά να με περιμένει κάποιο από τα παιδιά του ή τα εγγόνια του…

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button