Περιοδικό

Τελικά, πόσα δισεκατομμύρια χρωστάμε;  

Τελικά, πόσα δισεκατομμύρια χρωστάμε;

 

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

 

Ξυπόλυτη ξανά η Ελλάδα στα αγκάθια του χρέους – Βοούν τα «καμπανάκια» για την ελληνική οικονομία

Ο Υπουργός μας Οικονομικών υποστήριξε μέσω του Bloomberg ότι η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται ταχύτερα από την υπόλοιπη Ευρώπη, προχωρά σε πρόωρη αποπληρωμή χρέους 8 δισ. ευρώ και θα μειώσει το δημόσιο χρέος της στο 130% του ΑΕΠ ως το 2028. Όμως οι εξελίξεις τον διαψεύδουν.

Καταρχάς επειδή, όπως έγινε γνωστό από τις Βρυξέλλες, η Eurostat έδωσε εντολή στην Ελλάδα να ενσωματώσει τους αναβαλλόμενους τόκους (που χρωστάμε) από τα δάνεια ύψους 84 δισ. ευρώ που πήρε η χώρα με το δεύτερο μνημόνιο. Οι τόκοι αυτοί ανέρχονται μέχρι το 2024 στα 13,6 δισ. ευρώ και στο 1,1 δισ. ετησίως για τα επόμενα χρόνια ως το 2032. Ναι μεν θα αρχίσουν να αποπληρώνονται από το 2033 αλλά, κατά τη Eurostat, πρέπει τώρα να εμφανιστούν στο δημόσιο χρέος, που σημαίνει ότι το δημόσιο χρέος από το 161,9% του ΑΕΠ που έκλεισε το 2023 αυξάνεται στο 167,5% το 2024, ενώ από το 2025 άλλο 1,1 δισ. ευρώ θα προστίθεται ετησίως στο δημόσιο χρέος και έλλειμμα.

Η κυβέρνηση επιχείρησε να υποβαθμίσει το γεγονός με την ελπίδα ότι παράλληλα με την αύξηση του χρέους θα αυξηθεί σημαντικά και το ΑΕΠ, κατά 4-5 δισ. ευρώ, επομένως η αύξηση του δημόσιου χρέους να είναι χαμηλότερη.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο αύξηση θα υπάρξει και, όπως γνωρίζουν πολύ καλά στο υπουργείο Οικονομικών, θα μετρήσει αρνητικά στις προσεχείς αξιολογήσεις των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης, ιδίως της Moody’s που αρνείται επίμονα να επαναφέρει την Ελλάδα στην επενδυτική βαθμίδα, και πιθανόν να οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων δανεισμού της χώρας.

Ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα συνιστά ωστόσο η εκ νέου εκρηκτική άνοδος του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Πλέον όλοι κρούουν προειδοποιητικά καμπανάκια. Βάσει των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος για το επτάμηνο Ιανουαρίου – Ιουλίου 2024 αυξήθηκε κατά 1,3 δισ. ευρώ σε σχέση με πέρσι, φτάνοντας τα 8,6 δισ. ευρώ. Η επιδείνωση αυτή, η οποία επήλθε παρά την αύξηση των τουριστικών εσόδων στα 10,95 δισ. ευρώ, οφείλεται στη μείωση των ελληνικών εξαγωγών κατά 1,3% και την αύξηση των εισαγωγών κατά 4,1%, ουσιαστικά δηλαδή στην αδυναμία της ελληνικής παραγωγής αγαθών. Με απλά λόγια, δεν παράγουμε, αλλά εισάγουμε.

Αυτό δείχνει ότι δεν φτάνει ο τουρισμός για να σώσει την ελληνική οικονομία. Όχι μόνο επειδή οι τουρίστες ξοδεύουν λιγότερα, όπως έδειξε η μείωση των ταξιδιωτικών εισπράξεων κατά 4,2% τον Ιούλιο παρά την αύξηση του αριθμού των ξένων επισκεπτών κατά 4,1%, αλλά επειδή ακόμη κι αυτούς που έρχονται δεν έχουμε αρκετή παραγωγή για να τους ταΐσουμε καθώς εισάγουμε κρέας, πατάτες και φρούτα και τα λεφτά μας φεύγουν στο εξωτερικό.

(πηγή: Documento 5-10-24)

Για χαμηλή δυναμική οικονομικής ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα, υπέρογκο χρέος και υψηλό ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα, κάνει λόγο σε έκθεσή της και η Fitch Ratings. Ζοφερό προμηνύεται το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, καθώς κρίσιμα μακροοικονομικά δεδομένα διαψεύδουν το αφήγημα της ελληνικής κυβέρνησης περί «success story». Στο επίκεντρο της κριτικής τίθενται πλέον οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, το Δημογραφικό, το εισόδημα των πολιτών, η ακρίβεια, αλλά κυρίως οι εισαγωγές, που βάζουν φωτιά στο παραμύθι περί ισχυρής οικονομίας ενισχύοντας τα ελλείμματα και το χρέος, γεγονός που με μαθηματική ακρίβεια θα μας οδηγήσει σε νέα μνημόνια όχι πολύ μακριά χρονικά από τώρα…

Οπότε, οι πηχυαίοι τίτλοι περί καλύτερης οικονομίας μάλλον δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πριν από περίπου 10-11 χρόνια, η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας. Πλέον, η πρώην υποψήφια για πτώχευση χώρα φαίνεται να έχει επιστρέψει στην κανονικότητα, με την ανάκτηση και της επενδυτικής βαθμίδας – και αυτή είναι μια αξιοσημείωτη επιστροφή. Όμως, η χώρα εξακολουθεί να βαρύνεται τρομακτικά από την κληρονομιά των χρόνων της κρίσης. Το μεγαλύτερο βάρος είναι το τεράστιο βουνό του χρέους, που αντιπροσωπεύει 1,6 φορές τη φετινή οικονομική παραγωγή!
Βέβαια, το χρέος θεωρείται βιώσιμο επειδή πάνω από το 70% των υποχρεώσεων βαρύνουν δημόσιους πιστωτές όπως τα ταμεία διάσωσης του ευρώ, ESM και EFSF. Εντούτοις, η χώρα μας μέχρι στιγμής δεν έχει καταβάλει καθόλου τόκους για τα δάνεια του EFSF, συνολικού ύψους 97 δισεκατομμυρίων ευρώ, από το 2013.
Η εξυπηρέτησή τους έχει λάβει αναστολή μέχρι το τέλος του 2032.
Αλλά τότε οι Έλληνες μπορεί να υποστούν ξανά ένα απότομο και άγριο ξύπνημα, δεδομένου ότι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών θα συνεχίσει αυξανόμενο, οι εξαγωγές δεν πάνε καλά και ο Τουρισμός υποχωρεί. Οι πληρωμές τόκων που θα έχουν προκύψει μέχρι τότε θα ανέρχονται σε περίπου 25 δισ. ευρώ.
Όταν ληφθούν υπόψη στις αρχές του 2033, ο δείκτης χρέους της Ελλάδας είναι πιθανό να αυξηθεί ξαφνικά κατά οκτώ έως δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Η ανάγκη για αναχρηματοδότηση θα αυξηθεί αναλόγως. Δηλαδή με νέα δάνεια, δηλαδή με νέά μνημόνια.
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι οι δανειστές θα δίνουν στην Αθήνα συνεχώς νέες αναβολές. Αυτό είναι δυνατό. Αλλά, Έλληνες, δεν πρέπει να βασίζεστε σε αυτό, γιατί κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι η πολιτική ισορροπία δυνάμεων στο Συμβούλιο των Υπουργών Οικονομικών των χωρών του ευρώ σε οκτώ χρόνια.

(πηγή και φωτογραφία: bankingnews 21-10-24).

 

Συμπέρασμα: Χρωστάμε της Μιχαλούς.

Όπως συνέβαινε και παλιά, στο Ναύπλιο τα χρόνια του βασιλιά Όθωνα. Τότε, λοιπόν, μετά την Απελευθέρωση, σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου βρισκόταν η ταβέρνα της Μιχαλούς. Η Μιχαλού ήταν παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια, έκανε πίστωση στους πελάτες της ταβέρνας για ένα ορισμένο διάστημα. Αν όμως ο πελάτης δεν ήταν συνεπής και δεν εξοφλούσε την οφειλή του μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού τον ξεφτέλιζε κυριολεκτικά με βρισιές και όλα τα παρεπόμενα.
Ανάμεσα στους πελάτες της ταβέρνας ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος όμως, αδυνατώντας να βρει χρήματα να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και όταν κάποιος ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει, οι άλλοι απαντούσαν «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς».

Η έκφραση «Χρωστάει της Μιχαλούς» τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει σημασία. Σημαίνει ότι κάποιος δεν είναι στα καλά του, ότι είναι τρελός. Στα βουλγάρικα υπάρχει ολόιδια έκφραση, имам да давам на Михаля (κατά λέξη «χρωστάω στον Μιχάλη»), και σημαίνει ότι δεν είμαι στα καλά μου, κάπου χάνω, μου έχει λασκάρει η βίδα.

Όπως και να έχει, καλό είναι να προβληματιστούμε με τα ασύλληπτα, τα φοβερά και τρομερά, τα τεράστια που χρωστάμε.

Κι όχι, όπως λέει και η αρχαία παροιμία: «Των οικιών ημών εμπιμπραμμένων, ημείς άδωμεν». Δηλαδή, την ώρα που τα σπίτια μας παίρνουν φωτιά, να τραγουδάμε αμέριμνοι!

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Δείτε Επίσης
Close
Back to top button