Θα έρθουν φέτος  τα Χριστούγεννα ?

Θα έρθουν φέτος  τα Χριστούγεννα ?

Γράφει κάθε Παρασκευή η Χριστίνα Κάβουρα

Ημερολογιακά θα έρθουν,  σίγουρα θα είναι στην ώρα τους,  ο χρόνος λειτουργεί ανεξάρτητα από εμάς και τα κέφια μας ας αφήσουμε ότι  το κέφι μας έπιασε … ωκεάνιο πυθμένα !

Θα έρθουν άραγε και φέτος οι μάγοι με τίποτα καλά δώρα, με κάποιες ξεχασμένες μαγείες, καθισμένοι πάνω σε  δύστροπες καμήλες,  φορώντας υπέροχες  μεταξωτές  τουνίκες, κουβαλώντας κουτιά, κουτάκια και πακέτα, κάτι τέλος πάντων να μας ανεβάσει ?

Ίσως  φέτος να ψάχνουν και αυτοί το αστέρι,  εκείνο που οδηγεί σε δρόμους καλύτερους και σίγουρα πιο χαρούμενους!

Οι νεκροί αυξάνονται καθημερινά, δεν είναι νούμερα είναι άνθρωποι, άνθρωποι που σε κάποιους λείπουν, άνθρωποι που δεν έφυγαν ήρεμα στο κρεβάτι τους, άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν μόνοι,  ενώ το πένθος για αυτήν την τόσο άδικη αποδημία τους  βαραίνει όλους μας, μας στοιχειώνει και μας πονά  σαν φαρμακωμένος χιτώνας.

Η κολλητή μου και εγώ προσπαθούμε να αποδιώξουμε από πάνω μας όλα αυτά τα δύσκολα συναισθήματα,  περιδιαβαίνουμε άκεφα τα μαγαζιά,  κοιτάζουμε τις χριστουγεννιάτικα στολισμένες βιτρίνες και τις βρίσκουμε από ανιαρές έως αδιάφορες, σε κάθε περίπτωση είναι σαν να υπάρχουν σε ένα άλλο παράλληλο κόσμο, μη προσβάσιμο αλλά και ψεύτικο !

Νοερά είμαι πίσω στην αγορά της Λήμνου, εκεί είναι όλα πιο ανέμελα και εγώ μετρώ τα πεσμένα φύλλα του πλάτανου, μετρώ και ξαναμετρώ κάποιες άλλες πιο χαρούμενες μέρες, όταν τα Χριστούγεννα ήταν πραγματικά, πιο αυθεντικά,  αλλά δεν μου βγαίνει το μέτρημα !

Έρχονται στο νου εικόνες και φωτογραφίες ασπρόμαυρες όπου ομάδες  πανέμορφων εφήβων έψαλλαν τα κάλαντα στην αγορά ! Ζηλεύω που ήταν τόσο χαρούμενοι,  ή μάλλον προσπαθώ να αποτυπώσω στην ψυχή μου  κάτι από τα γελαστά τους πρόσωπα ! Κάτι που όλο μου ξεφεύγει.

Τα ξωτικά μου κοιμούνται στο πατάρι της μέσα ντουλάπας, ένα δάσος ξωτικών που περιμένουν να πάρουν  τη  γνωστή θέση τους!  Και αγγελάκια, πολλά αγγελάκια  που περιμένουν να τα στολίσω  και μπάλες πολλές μπάλες, κάποιες από φυσητό γυαλί, κάποιες  αυθεντικές αντίκες, διαλεγμένες μια προς μία,  και φωτάκια, πολλά φωτάκια  και το χριστουγεννιάτικο εορταστικό στόλισμα αποδεικνύεται μεγάλος σκόπελος !

Το στόλισμα προϋποθέτει χαρά και προσδοκία χαράς, και ελπίδα  για χαρούμενες μέρες για όλο τον κόσμο.

Άτομα  στοιβάζονται στα πολωνικά σύνορα !  Η  Γερμανοπολωνέζα φίλη μου  που κάποια στιγμή,  σε έναν άλλο χρόνο,  κάναμε μαζί ένα Σεμινάριο στο Βερολίνο, μου  λέει στο τηλέφωνο  τι έταξαν οι διακινητές σ’ αυτούς τους ανθρώπους.  Δουλειές, μεγάλες επιχορηγήσεις, διαμερίσματα στην Γερμανία !  Απορεί και αυτή  πως  αυτοί οι ταλαίπωροι τα πίστεψαν όλα αυτά τα παράλογα !  Δεν υπάρχουν πουθενά όλα αυτά τα χρήματα, τουλάχιστον για … υπερβατικούς σκοπούς !   Ίσως τελικά να πιστεύουμε ότι θέλουμε να πιστέψουμε,  μας αρέσουν τα παραμύθια,    αλλά   εκεί οι θερμοκρασίες πέφτουν συνεχώς υπό το μηδέν, πώς να επιζήσουν αυτοί οι άνθρωποι στην παγωνιά  και προσωπικά πληγώνομαι από όλη αυτή την δυστυχία που κυκλοφορεί στον πλανήτη,  πληγώνομαι  για όλους τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται ψάχνοντας  το όνειρο  ή δημιουργώντας το όπως – όπως,  μέχρι που να αποδειχτεί  ολότελα ανεκπλήρωτο.

Κάθε τέτοια εποχή  προσπαθούμε να κάνουμε όλοι την προσφορά μας στην αγάπη,  να σκύψουμε πάνω από την ταπεινή φάτνη που καταδέχτηκε  να γεννηθεί ένας Θεός,  κομίζοντας ευδοκία,  ειρήνη,  αγάπη, κομίζοντας όλα αυτά τα υπερβατικά και αζήτητα,  που δεν κατορθώνουμε να εντάξουμε στην ζωή μας, στην ζωή του πλανήτη, χρόνια τώρα !

Μήπως πλησιάζουμε υποκριτικά την φάτνη Του  κάθε χρόνο, μήπως υστερεί κάπου η προσφορά μας,  μήπως οι Μεγάλοι του κόσμου τούτου πρέπει να αναθεωρήσουν και να διορθώσουν πράγματα ?

Ναι πλησιάζουν Χριστούγεννα , κάποιος είπε στην τηλεόραση ότι πρέπει να σώσουμε τα Χριστούγεννα .  Θα τα καταφέρουμε ?