Θάλαττα – Θάλαττα

Γράφει η Χριστίνα Κάβουρα

Θάλαττα – Θάλαττα

“Θάλαττα, θάλαττα!” (“Θάλασσα, θάλασσα!” στην αττική διάλεκτο) αναφώνησαν τρελαμένοι από χαρά οι Μύριοι του Ξενοφώντα αντικρίζοντας  επιτέλους τη θάλασσα, ήταν σαν να βρισκόταν ήδη στο σπίτι τους ! Έτσι έβλεπαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι τη θάλασσα ! δρόμο οικείο και δικό τους ! Τέρμα οι ταλαιπωρίες, τώρα μπορούσαν να γυρίσουν ξεαγχωμένοι στην πατρίδα !

Έτσι και εγώ αναρωτιέμαι αν τελείωσαν τα βάσανά μας, αν έχει πλοίο για εμάς,  αξιόπλοο, που θα μας καλύψει σχετικά με τα λιμάνια βόρεια και νότια του νησιού ! Πλοίο από Πειραιά, από Λαύριο με σωστά δρομολόγια,  πλοίο για Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Θεσσαλονίκη ! Ζητάω πολλά ? Δεν θα το έλεγα γιατί το καλοκαίρι έχουμε πολύ κόσμο στο νησί, αυτόχθονες και ξένους  και τα καράβια βολεύουν όλους, ανθρώπους, ζώα, αυτοκίνητα!

Θα μου πείτε και πολύ σωστά ότι έχουμε και αεροπορική σύνδεση, καλύτερη και πιο  συμφέρουσα  -κάποιες φορές – απ ότι τα πλοία !  Σωστά αλλά άλλο η θάλασσα,  ειδικά το καλοκαίρι ένα ταξίδι με πλοίο είναι,  ή θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό, ονειρικό, όμορφο για όσους παθιάζονται με τη θάλασσα !    Επίσης είναι μια πιο προσιτή συγκοινωνία το πλοίο ! Ξέρεις τα δρομολόγια κατεβαίνεις στο λιμάνι και παίρνεις το πλοίο ! Δεν χρειάζονται πολλές διατυπώσεις !

Αλλά και οι αερομεταφορές κοστίζουν και το νησί πρέπει να έχει πλοία όχι μόνο για μεταφορά αγαθών αλλά και για μια σωστή σύνδεση με την υπόλοιπη επικράτεια   για να μην είναι ή  να μην αισθάνεται αποκομμένο !

Τι  λέω και εγώ τώρα !!!

Ο Εμπορικός μας στόλος, με Ελληνική ή όχι σημαία, είναι ο μεγαλύτερος του κόσμου !  Γιατί υστερούμε σε επιβατηγά πλοία ? Ίσως γιατί αποφασίσαμε ότι δεν μας συμφέρει να φτιάχνουμε πλοία, κάτι εντελώς άδικο αν σκεφθούμε ότι πριν από την Επανάσταση του 1821 η Ύδρα, οι Σπέτσες, τα Ψαρά και όχι μόνο,  είχαν πολύ περισσότερα πλοία απ ότι διέθετε ολόκληρη η Οθωμανική αυτοκρατορία !

Λέω και δυό  αλήθειες να μην ξεχνιόμαστε

Η διάσημη φράση “Θάλαττα, θάλαττα!  χρησιμοποιείται συχνά, όταν, ύστερα από κοπιαστικές προσπάθειες, βλέπουμε επιτέλους κάποιο σημάδι για το τέρμα…. των ταλαιπωριών μας ! Λέτε να δούμε και εμείς μια καλή έκβαση αυτού του θέματος που χρονίζει ?

Όπως πολλές ακόμη φράσεις, έτσι κι αυτή έχει τη δική της ιστορία. Προέρχεται από το έργο του Αθηναίου ιστορικού και φιλόσοφου, Ξενοφώντα, “Κύρου Ανάβασις” και ήταν η κραυγή της ασυγκράτητης χαράς που αναφώνησαν οι Μύριοι  βλέποντας τη θάλασσα!
Μετά από ταλαιπωρίες σχεδόν μια ολόκληρη χρονιά στα βάθη της Μικράς Ασίας, στις ζέστες του καλοκαιριού και τα κρύα του χειμώνα, ανάμεσα σε ξένους λαούς (Βαρβάρους για εκείνους) αντίκρισαν τον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα). Συνειδητοποίησαν πως δεν ήταν πια μακριά το  ακρογιάλι της Πατρίδας, η θάλασσα ήταν κάτι που ήξεραν, που αγαπούσαν, δρόμος που αρμένιζαν γνωστός,  που δείχνει την ιδιαίτερη σχέση του λαού μας με ένα αγαπημένο και σεβαστό στοιχείο τουλάχιστον του τότε κόσμου.