Περιοδικό

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία

Γράφει : η Χριστινα Καβουρα

Πόλεμος στην Ουκρανία, μακρύς και ατέλειωτος, πόλεμος στην Μέση Ανατολή διαρκής, πόλεμος που ίσως να αρχίζει στην Κορέα, «μικρότεροι» πόλεμοι στην Αφρική, αν και κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν υπάρχει μικρός πόλεμος. Ο Πόλεμος είναι πόλεμος !

 

(Στην καρδιά του Νταρφούρ,  (Σουδάν) οι επιζώντες της γενοκτονίας του 2003 λιμοκτονούν  σε ανθρωπιστικούς καταυλισμούς, περιμένοντας τον θάνατο να χτυπήσει ξανά – και ο κόσμος κοιτάζει μακριά.)

 

Δεν είμαι ειδική  στο να σχολιάσω τους πολέμους, δεν θα έκανα και για πολεμική ανταποκρίτρια,   μάλλον θα κατέρρεα δίπλα στα ερείπια  ανίκανη για τη μετάδοση της οποιασδήποτε  είδησης ή πληροφορίας,   καταλήγω να σχολιάζω  μόνο τη φρίκη και τη δυστυχία όπως εισβάλλει στο χώρο μου από τις οθόνες!

Έχουμε συνηθίσει τους πολέμους ? Δεν  θα έπρεπε.  Πρέπει να μας  προκαλούν  τα ίδια αισθήματα φρίκης  μέσα στην αδυναμία μας να τους αποτρέψουμε   όσο  και  να κάνουμε κάτι για την ειρήνη.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία,  μας λέει ο λαμπρός μας ποιητής ο Κάλβος !

Ψάχνω μέσα στα χαλάσματα και την αρετή και την τόλμη  μόνο που υπερτερεί η δυστυχία !

Πόσο ελεύθεροι είμαστε όλοι μας ? Πόση ελευθερία αλήθεια διαθέτουμε μέσα στο μικρό μας περιχαρακωμένο κόσμο ? Τελικά για ποια ελευθερία μιλάμε ?

 

Ο Μεγάλος μας και ανυπέρβλητος Θουκυδίδης λέει :  Το μυστικό της Ευτυχίας είναι η Ελευθερία και το μυστικό της Ελευθερίας το Θάρρος !

 

Μάλλον πρέπει να βάλουμε περισσότερο θάρρος στη ζωή μας και να  αντιδρούμε και να μιλάμε  για  όλες τις καθημερινές καταπατήσεις της ελευθερίας μας !

 

Γιατί τα δεχόμαστε όλα σαν πρόβατα ? Το όλο θέμα μου θυμίζει την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα  όπου οι άνθρωποι ζουν αλυσοδεμένοι στον τοίχο μιας σπηλιάς χωρίς να γνωρίζουν ότι είναι φυλακισμένοι χωρίς να γνωρίζουν ότι ζουν σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα.  Οι κρατούμενοι  όμως κάποια μέρα καταφέρνουν να σπάσουν τα δεσμά τους και ανακαλύπτουν ότι η πραγματικότητά τους δεν είναι αυτή που νόμιζαν.

Όταν  π.χ.  ένας Πολίτης  μπαίνει μέσα στην Τράπεζα να εξυπηρετηθεί και βλέπει ότι έχει καταργηθεί το ταμείο, δεν υπάρχει καν ταμείο πια σε κάποιες Τράπεζες,  συνειδητοποιεί   έξαλλος   ότι πρέπει να  βρει τρόπο να κάνει μόνος του την δουλειά της Τράπεζας ή αν δεν μπορεί  ή  δεν τα καταφέρνει, κάτι συνηθισμένο,     τότε πρέπει  να  στηθεί και περιμένει … με υπομονή  σε μια μεγάλη ουρά σε άλλη τράπεζα !   Στην  καθημερινή αυτή περίπτωση  για ποια ελευθερία μιλάμε ?

 

Καθημερινά βιώνουμε  πολλές καταστάσεις που στοχεύουν στην ελευθερία μας, άλλες πιο απλές άλλες πιο δύσκολες.

Όταν ειδικά οι γυναίκες δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν το βράδυ στην πόλη,  και περισσότερο τώρα το χειμώνα που νυχτώνει νωρίς  που πήγε η ελευθερία τους ?

Θα μου πείτε, και πολύ σωστά, ότι στις μέρες μας οι γυναίκες απέκτησαν πολλές ελευθερίες που δεν είχαν πριν από 40 χρόνια !  Συμφωνώ  αλλά  συνεχίζονται οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες, η κακοποίηση γυναικών πίσω από κλειστές πόρτες !

Επίσης πόσο ελεύθερες είναι οι γυναίκες στο Ιράν, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν  και τι κάνει ο κόσμος, εμείς  όλοι, γι αυτές τις γυναίκες ? Μάλλον είναι ξεχασμένες στην τύχη τους ή πιο σωστά στην ατυχία τους !

 

Η ναρκοθέτηση περιοχών στα σύνορα του Λιβάνου,  οι βόμβες που ρημάζουν συνεχώς περιοχές,  άνθρωποι  που σκοτώνονται ή μένουν άστεγοι  ή ανάπηροι ή μεταναστεύουν  (αν δεν πνιγούν στην καλύτερη περίπτωση)  είναι  συμφορά και  αφόρητη καταπάτηση της όποιας ελευθερίας και όπως εννοούμε τον όρο.  Κάποιες  βόμβες μάλιστα και απαγορευμένες, π.χ. βόμβες φωσφόρου,   αλλά ποιος πτοείται τώρα !

(Η χρήση των βομβών φωσφόρου απαγορεύεται εναντίον των αμάχων, σύμφωνα με το πρόσθετο πρωτόκολλο III της Σύμβασης του ΟΗΕ που υπογράφηκε το 1980 και επικυρώθηκε το 1983. Η χρήση τους θεωρείται έγκλημα πολέμου).

 

Ο όρος ελευθερία αποδίδει τη δυνατότητα του ανθρώπου να ρυθμίζει τη ζωή του όπως αυτός θέλει ανεξάρτητα από εξωτερικές ή εσωτερικές πιέσεις. Θεωρητικά βέβαια !!!

 

Νομίζω ότι  τόσο οι  μικρότερες παραβιάσεις στην   καθημερινότητάς μας,   όσο και οι  μεγάλες και ανεξέλεγκτες χειραγωγήσεις στοχεύουν στην ελευθερία όλων μας ! Μόνο  μην συνηθίσουμε σ’ αυτή την κατάσταση!

 

Πριν από τη μάχη του Μαραθώνα είχε βγει  ο Πέρσης κήρυκας και εξήγγειλε ότι όποιος δούλος των  Ελλήνων αυτομολούσε στο στρατόπεδο των Περσών θα ήταν μετά τη μάχη ελεύθερος στην Περσία. Δεν αυτομόλησε κανένας, λέγοντας ότι καλύτερα Δούλος στην Αθήνα παρά ελεύθερος στην Περσία. Οι Αθηναίοι σεβόμενοι   την  γενναιοψυχία τους  και γνωρίζοντας ότι ήταν απαραίτητοι στη μάχη, έστησαν  μετά και τύμβο για τους  πεσόντες δούλους  όπως και για τους πεσόντες Αθηναίους.

 

 

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button