Περιοδικό

«This was a Greek victory» – «Αυτή ήταν μια Ελληνική νίκη»

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 1963- ADELPHI UNIVERSITY – NEA YOΡKH
«This was a Greek victory» – «Αυτή ήταν μια Ελληνική νίκη»
Την δεκαετία του ’60 , οι κανονισμοί δεν επέτρεπαν στους πρωτοετείς φοιτητές να συμμετέχουν στην κανονική ποδοσφαιρική ομάδα (Varsity Team} των πανεπιστημίων.
Υπήρχε όμως η ομάδα των πρωτοετών (Freshmen Team), κάτι σαν την «εθνική νέων», πού είχε το δικό της ξεχωριστό πρόγραμμα αγώνων. Ετσι τον Σεπτεμβρη του 1963, πρωτοετείς
με τον συμμαθητή μου απο την Λήμνο Γιάννη Τακάκη, ενταχθήκαμε στην «εθνική νέων» του πανεπιστημίου Adelphi.
Τι «εθνική» δηλαδή, αφού οι πρωτοετείς ποδοσφαιριστες της χρονιάς εκείνης, ήταν στην πλειονότητα τους, αμερικανοί, χωρίς ποδοσφαιρική κουλτούρα και με προσόντα κάτω του μετρίου. Φανταστείτε οτι στο πρώτο μας παιχνίδι , που χάσαμε 3-0, στην έδρα μας, κατέληξα με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο, με ράμματα στο φρύδι, απο χτύπημα συμπαίκτη. Βλέπετε, ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Gilbert Slavιn, σε όποιο σημείο του γηπέδου πήγαινε η μπάλλα, ορμούσε κατά πάνω της με ορμή και με τα χέρια απλωμένα σαν φτερά αεροπλάνου.
Σε μια απο αυτές τις «πτήσεις» του, σε στημένη φάση, άρπαξα κι’εγω την αγκωνιά στο φρύδι. Την επόμενη εβδομάδα πάντως, ακόμη με ράμματα και μαυρισμένο μάτι, επανήλθα στην ομάδα. Σιγά- σιγά με την καθημερινή προπόνηση, με τον Γιάννη , δύο Γιαπωνέζους και έναν Αιθίοπα, που είχαμε στην ομάδα καταφέραμε να βελτιώσουμε κάπως το παιχνίδι μας.
Δεν ξεχνώ έναν απο τους εκτός έδρας αγώνες , με το Κολλέγιο Queens , παράρτημα του Δημοσίου Πανεπιστημίου της πόλης της Νέας Υόρκης. Ο προπονητής μας, Ron Davis, ένας γλυκύτατος άνθρωπος , μας είχε προειδοποιήσει οτι οι αντίπαλοι είχαν καλή ομάδα και έπρεπε να βάλουμε τα δυνατά μας. Πράγματι έτσι ήταν. Με καλύτερους αντιπάλους και πολλές δικές μας αδυναμίες , το ημίχρονο μας βρήκε να χάνουμε με το βαρύ σκορ 5-1.
Στο Β’ ημιχρονο, αποφασίσαμε με τον Γιάννη, να πάρουμε «στρατηγικές» πρωτοβουλίες από μόνοι μας. Αλλάξαμε μεταξύ μας θέσεις , ο Γιάννης «φουντάρησε» μπροστά στην επίθεση , κι εγώ έμεινα στο κέντρο σαν «τροφοδότης».
Θες επειδή δούλεψε το σύστημα , θες από τύχη , θες επειδή οι αντίπαλοι κουράστηκαν η μας υποτίμησαν , καταφέραμε να γυρίσουμε το σκορ. Θυμάμαι ακόμη και τώρα ολοζώντανα, την συγκεκριμένη φάση, που μας έδωσε την νίκη.
Χτυπάω φάουλ έξω απο την περιοχή, η μπάλα βρίσκει δοκάρι, γυρίζει εκεί που βρίσκεται ο Γιάννης, που την σπρώχνει στα δίχτυα. Τελικά με τέσσερα γκολ του Γιάννη και δυο δικά μου,
πήραμε την νίκη με 6-5, που έφερε και τους ανάλογους πανηγυρισμούς στον πάγκο μας. Ο προπονητής μας, δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά του και συγκινημένος , αγκάλιασε και τους δυό μας λέγοντας:
« Μπράβο σας !! Αυτή ήταν μια Ελληνική νίκη».
Δεν έχεις κλείσει ακόμη τα δεκαοχτώ, βρίσκεσαι ένα μήνα στην Νέα Υόρκη, απο την Μύρινα της Λημνου, και ακούς τον Aμερικάνο προπονητή σου να λέει αυτά τα λόγια.
Είναι να μην «φουσκώσεις» από Εθνική περηφάνεια?
σημ. LimnosNea.gr : ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΎΚΑΙΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ (ΚΑΙ)  ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΟΥΣΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΉ ΤΟΥ  ΚΑΡΙΈΡΑ.
ΕΤΣΙ ΠΑΡΑΘΈΤΟΥΜΕ  ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΎΝΤΙΟ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟ ΑΛΦΑ, ΠΟΥ ΠΆΝΤΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΑΣ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΑ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ  ΓΡ. μΑΝΙΝΑΚΗ, ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΤΙΚΑ !
Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Δείτε Επίσης
Close
Back to top button