Το “αδοξο τελος” στο Μπασκετ. Ενα “θεραπευτικό” άρθρο της Βαρβάρας Βλαχοπούλου

Συντριβή…άδοξο τέλος…κατάρρευση η Εθνική …

Φάντασμα του εαυτού της…και η χαρά,η αποθέωση, το θέαμα τόσων αξέχαστων στιγμών έγιναν απαξίωση στο μελάνι της ανελέητης δημοσιογραφίας.

Εψαχνα επ´ακριβώς την σημασία της λέξης αχαριστία…και νάτη πρωϊ πρωϊ κατεβατά ολόκληρα στις αθλητικές εφημερίδες.

Και ο Γιάννης έγινε Γιαννάκης;;;;;

Όχι κύριοι ισοπεδωτές των αξιών!

Ο Γιάννης και τα άλλα παιδιά πείσμωσαν και θα σηκώσουν την κούπα σύντομα για την Ελλάδα γιατί την σημαία μας την φορούν κατάσαρκα.

Εσείς την σκίζετε κάθε που σας συμφέρει για να εντυπωσιάσετε με τίτλους μελανούς.

Αθλητισμός σημαίνει αγώνας.

Και ο αγώνας εμπεριέχει και τη νίκη και την ήττα.

Ευ αγωνίζεσθαι παιδιά μας….σας ευχαριστούμε που σε καμμία σας επιτυχία δεν είδαμε το σαρδόνιο- ειρωνικό χαμόγελο του ακατανόμαστου Γερμανού παίχτη των τρίποντων.

Ευγνώμων